31 August 2009

Masters Of Reality - Pine/Cross Dover

Ήταν σίγουρα ένα από τα πιό αναμενόμενα album της χρονιάς. Μετά από πολλά χρόνια απουσίας, ο Chris Goss έχοντας κάνει και τις απαραίτητες αλλαγές στο lineup ( η συνεχής ανανέωση και συνεργασία με διαφορετικούς μουσικούς είναι χαρακτηριστικό του), μας παρουσιάζει το τελευταίο του πόνημα.
Το Pine/Cross Dover έχει όλα αυτά τα στοιχεία που αναζητά κάθε φίλος της μουσικής που σέβεται τον εαυτό του. Απαλές rock συγχορδίες, stonerίζοντα riffάκια ,ατμόσφαιρα, blues, μια εμφανής διάθεση για jammάρισμα και την γαλήνια φωνή του Goss ως κερασάκι στην τούρτα.
Παράλληλα, ακούγοντάς το κάποιος (όπως και σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους) εντοπίζει σιγά σιγά τις επιρροές τόσων και τόσων συγκροτημάτων με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα αυτό των Queens Of The Stone Age και τα ιδιαίτερα riffακια του Homme. Άλλωστε έχουν άρρηκτες σχέσεις τόσο από την παραγωγή του Goss στο επικό "Blues For The Red Sun" των Kyuss. όσο και από τις ανα τους καιρούς συμμετοχές του Homme στους Masters Of Reality. Ακούγωντας το "King Richard TLH" και το "VP in IT" θα καταλάβετε αμέσως...
Παράλληλα, ο Goss πειραματίζεται αρκετά με ορχηστρικά κομμάτια, επηρεασμένος από τον John McLaughlin και τους Mahavishnu Orchestra, στον οποίο ουσιαστικά αντιστοιχεί και το "Johnny's Dream", όπως ο ίδιος λέει.
Ώντας και παραγωγός, ο Goss φυσικά και ξέρει πως να μοιράσει τα τραγούδια του δίσκου με μαεστρία κρατώντας τον ακροατή συνεχώς κοντά του και βασικότερο χωρίς να τον κουράζει.
Αποτέλεσμα ένας άριστος δίσκος, ισάξιος του αγαπημένου μου "Deep in The Hole", αλλά και του "Sunrise On The Sufferbus". Δεν περιμέναμε άλλωστε και κάτι λιγότερο από τους Masters Of Reality.

Βαθμολογία: 9/10

AMORPHIS - Skyforger

Ατμοσφαιρικό Death Metal, μελωδικό Heavy Metal, Progressive Metal, Φινλαδικό Folk. Όλα αυτά μαζί μας κάνουν τους AMORPHIS. Μια μπάντα που έχει κυκλοφορήσει 8 άλμπουμ, εκ των οποίων και τα εκπληκτικά "Eclipse" (2006) / "Silent Waters" (2007). Φέτος έρχονται να προσθέσουν το ένατο στην συλλογή τους. Το "Skyforger" αν και είναι αρκετά εμπορικό σε σχέση με τα προηγούμενα, είναι ένα φοβερό metal άλμπουμ το οποίο συνεχίζει την θεματολογία των δύο προκατόχων του. Έχει όλα αυτά τα στοιχεία που χρειάζεται για να κερδίσει τον ακροατή του.
Το άλμπουμ ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς με ένα σερί πέντε μοναδικών κομματιών ("Sampo", "Silver Bride", "From the Heaven of My Heart", "Sky Is Mine", "Majestic Beast") . Στην συνέχεια κάνει μια μικρή κοιλίτσα και συνεχίζει πάλι δυναμικά μέχρι τέλους με τα "Skyforger", "Course of Fate", "From Earth I Rose" και "Godlike Machine". Η συχνότητα των brutal φωνητικών είναι περιορισμένη, με εξαίρεση τα "Majestic Beast" (που θυμίζει κάτι από Opeth), "From Earth I Rose" και τους επιλόγους στα περισσότερα κομμάτια.
Αν και πιο μαλακοί, πιστεύω ότι θα ικανοποιήσουν τους φίλους τους παρόλο που με αυτή την κυκλοφορία φαίνεται να στοχεύουν στην ευρύτερη αναγνώριση, η οποία σίγουρα τους αξίζει.
Το Σκανδιναβικό Metal στα καλύτερά του!

Βαθμολογια: 8/10

29 August 2009

Soulsavers - Broken

Οι Soulsavers επιστρέφουν με την τρίτη τους δισκογραφική μετά το προ διετίας άλμπουμ τους "It's Not How Far You Fall, It's the Way You Land". Και σε αυτό το άλμπουμ συμμετέχει στο μεγαλύτερο μέρος των κομματιών ο Mark Lanegan . Πέρα όμως από τον frontman των Screaming Trees ,ο οποίος και εδώ αποδίδει τα μέγιστα, συμμετέχουν και οι Bonnie "Prince" Billy (Will Oldham), Gibby Haynes (Butthole Surfers), Richard Hawley,Jason Pierce (Spiritualized) και ο πανταχού παρών τελευταία Mike Patton.
Το Βroken θεωρώ είναι και το καλύτερο άλμπουμ του ντουέτου των Soulsavers. Το άλμπουμ ξεκινάει με το ενδιαφέρον instumental θεματάκι "Seventh Proof" και συνεχίζει δυνατά με ψυχεδελικές κιθάρες και τα γνωστά υπέροχα βραχνά, βαθιά φωνητικά του Lanegan στο highlight "Death Bells". Ακολουθεί η πρώτη συνεύρεση δισκογραφικά ,του Mark Lanegan με Mike Patton στο Unbalanced Pieces . Ο Patton εδώ έχει αναλάβει τα δεύτερα φωνητικά σε ένα κομμάτι που ταλαντεύευται σε κάτι μεταξύ soul και blues . Στη συνέχεια περνάμε στο "Some Misunderstanding" το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να είναι σε κάποιο από τα σόλο άλμπουμ του Lanegan και μελλοντικά σίγουρα σε κάποια best of συλλογή του , όπως και το πιο soul "All the way down" ,με τα χαρακτηριστικά γυναικεία φωνητικά στο background , θα έλεγε κανείς ότι είναι το νέο "Revival" του "Broken". Επόμενο highlight το "Rollin Sky" ένα ψυχεδελικό , στοιχειωμένο eletronica κομμάτι όπου συμμετέχει και η Red Ghost.

Επειδή όμως ,τα πολλά λόγια είναι φτώχια , το "Broken" είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχω ακούσει φέτος και ήδη μπαίνει στη λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς!!

8.5/10

FLORENCE + THE MACHINE - Lungs

Βουτάω σε μια θάλασσα φουρτουνιασμένη . Αναρωτιέμαι αν πραγματικά το ήθελα . Γεύομαι το αλάτι που πότισε τα χείλη μου . Γεύση τόσο μακρινή που με γυρνάει πίσω στο χρόνο και το τοπίο γύρω μου αλλάζει . Ένας δυνατός αέρας με γεμίζει άμμο και το φως του ήλιου μου καίει τα μάτια . Λίγο κρασί και ένα τσιγάρο είναι οι μόνες λεπτομέρειες που χρειάζομαι για να ολοκληρώσω την καλοκαιρινή μου απόλαυση και όχι δεν ψάχνω για μουσικό ' χαλάκι' . Η Florence ήρθε πριν από όλο αυτό τον πρόλογο , όπως λέει και η ίδια , ανάμεσα στο υπέροχα παραμυθένιο Rabbit Heart ( Raise It Up) , this is a gift . Το 'Lungs' είναι δώρο , είναι το καλοκαιρινό μουσικό μου δώρο . Όποια στιγμή και να το άκουγα θα μύριζε καλοκαίρι .'The Dog Days Are Over' και κλείνω τα μάτια για να ταξιδέψω για άλλη μια φορά . Και λέω για άλλη μια φορά γιατί οι φορές που άκουσα το 'Lungs' είναι πραγματικά αμέτρητες σαν τους κόκκους της άμμου . Η φωνή της Florence Welch είναι από τις φωνές που αποκαλούμε με άνεση φωνάρα και η μηχανή της είναι άκρως εθιστική . Μια μηχανή που όχι μόνο παράγει και πιστοποιεί μια άριστη pop , alternative , ώριμη και ευφιέστατη δουλειά αλλά παράγει εικόνες και πάνω από όλα μυρωδιά . Πολλά τα λόγια για να πω πως ερωτεύθηκα . 'Drumming' σε όλο μου το κορμί και λίγο με ενδιαφέρει αν θα μου αφήσει σημάδια γιατί το μυαλό μου δεν ορίζει πια την λογική , γιατί αυτό το debut album είναι παράλογα καλό από όποια άποψη και να το δεις . Δυστυχως στη μουσική εγώ τα βλέπω όλα συναισθηματικά και το 'Lungs' μου έκανε ζημιά . Πως να το πω απλά ? Με μεθάει , 'Hurricane Drunk' και παραπατάω . Κλείνω το μάτι στη φαντασία και γίνομαι εγώ το 'Girl With One Eye'. Δεν ξέρω τί άλλο να γράψω , απλά αναρωτιέμαι πολύ σοβαρά . Μπας και μου αρέσει τελικά το καλοκαίρι ?

8.2/10

25 August 2009

CALLISTO - Providence

Όσοι είχαν αγαπήσει το "Noir" και περίμεναν πάλι κάτι ανάλογο, θα τους ξενίσει το πρώτο άκουσμα του "Providence". Για αυτό ευθύνεται κατά κύριο λόγο ο νέος τραγουδιστής της μπάντας, Jani Ala-Hukkala (ο παλιός παραμένει αποκλειστικά στα κιθαριστικά του καθήκοντα). Τα φωνητικά του Jani είναι καθαρά, μελωδικά, λυρικά και λιγότερο brutal (αν και έχουν αρκετές brutal αναλαμπές). Ο ήχος κινείται σε ακόμα πιο μελαγχολικές μελωδίες και είναι ότι πιο χαλαρό και μελωδικό έχουν τολμήσει. Το αποτέλεσμα δεν θυμίζει και πολύ το αριστουργηματικό τους "Noir" (2006).
Η Ελληνίδα νύμφη Καλλιστώ (CALLISTO) μπορεί μεν να περιπλανιέται στα ίδια σκοτεινά δάση που περιπλανιέται και η Αιγύπτια «συνάδελφός» της (αν και Θεά) Ίσιδα (ISIS), διαλέγει όμως πιο ανάλαφρες διαδρομές.
Το υποτονικό και μελαγχολικό post-metal του "Providence" ίσως να κουράσει κάποιους (αν και έχει αρκετά βαριά ξεσπάσματα). Το σίγουρο πάντως είναι ότι το άλμπουμ είναι καλό. Μπορεί να είναι πιο soft από το κάπως πιο brutal παρελθόν τους, μπορεί τα φωνητικά να γεμίζουν ολόκληρα σχεδόν τα κομμάτια, από ότι στο πιο «instrumental» "Noir" (στο οποίο τα φωνητικά είχαν τον δεύτερο ρόλο ενώ τον πρώτο είχε η μουσική ενορχήστρωση), έχει όμως έναν νέο αέρα και αυτό οφείλεται καθαρά στον Jani.
Προσωπικά είμαι λάτρης του "Noir" και η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσα να χωνέψω με ευκολία αυτό το νέο τους στιλ. Επειδή όμως δεν μπορούν να συγκριθούν τα δυο αυτά άλμπουμ μεταξύ τους, θα πρέπει να αξιολογήσω το "Providence" σαν ένα τελείως διαφορετικό και ξεχωριστό άλμπουμ. Αν πέσω στην παγίδα να το συγκρίνω με το "Noir" θα πρέπει η βαθμολογία μου να είναι κάπως χαμηλή και ίσως να το αδικήσω. Για αυτό λοιπόν θα το κρίνω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ δίνοντάς του ένα 8-αράκι.

Οι Φιλανδοί θα μας επισκεφτούν στις 22 Νοεμβρίου στην Αθήνα για μια μοναδική βραδιά στο Rodeo Club για να μας ταξιδέψουν στον μελαγχολικά σκοτεινό τους κόσμο. Αξίζει το ταξίδι!

Βαθμολογία: 8/10

23 August 2009

NIGHTSTALKER's New Album Out in September


Επιτέλους, το πολυαναμενόμενο νέο άλμπουμ των Nightstalker θα κυκλοφορήσει στις 5 Οκτωβρίου από την Meteor City.

Πάρτε μια γεύση από την νέα τους δουλειά στο myspace τους: "Baby, God is Dead"


Upcoming Shows:
17/10/09
@ 8Ball (
Θεσσαλονίκη), 14/11/09 @ An Club (Αθήνα)

15 August 2009

Them Crooked Vultures

Tiger: Η brody dalle έχει γράψει στο twitter της ότι ο άντρας της ετοιμάζει κάτι καινούργιο.

Shino: Και τι μας νοιάζει ρε τι λέει αυτή στο twitter?κλάιν!

Tiger: Μας νοιάζει ρε γιατί το γκομενάκι είναι η γυναίκα του josh homme.

Νu: Καλό το γκομενάκι tiger?

Shino:Κλάιν! Δεν θυμόμουν καν πως την λένε…

Mamanis: Με ποιους το ετοιμάζει?

Arrostia(googlarei olh mera san thn tiger) :
John Paul Jones και Dave Grohl και η μπάντα λέγεται «Them Crooked Vultures».

Μamanis: Καλά, αν βγάλουν τίποτα ξαναθύμησε το μας αλλιώς κλάιν που λέει και ο Shino.Άντε, πιάστε καμιά μπύρα να πιούμε μην αρχίζω και γκρινιάζω γιατί ζεσταίνομαι/κρυώνω/πεινάω/έφαγα πολύ/βαριέμαι.

Nu: Καλό το γκομενάκι tiger?



To πρώτο teaser από το νέο κομμάτι της μπάντας
"Nobody Loves Me And Neither Do I"

Ο Joshua δεν αστειεύεται…..
update: video απο το live τους στο amsterdam, δειτε το οσο προλαβαινετε

14 August 2009

Upcoming Gigs


Το συναυλιακό καλοκαίρι τελείωσε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (βλέπε Faith No More), αλλά και το φθινόπωρο αναμένεται καυτό μιας και έχουν ανακοινωθεί ήδη κάποιες εμφανίσεις που δεν πρέπει για κανένα λόγο να χάσουμε. Αναφέρω τις σημαντικότερες από αυτές:






19/9/09 CRIPPLED BLACK PHOENIX @ Κύτταρο

09/10/09 TRUCKFIGHTERS @ An Club

30/10/09 DOZER @ An Club CANCELLED

06/11/09 SENSER @ An Club

07/11/09 DISCHARGE @ An Club

22/11/09 CALLISTO @ Rodeo Club

12 August 2009

Faith No More Live Report @ Θέατρο Βράχων, 10/8/09

Τον κύριο τον περιμέναμε όλοι με ανυπομονησία. Επιτέλους είχε έρθει η στιγμή να δούμε τον Mike Patton ζωντανά μαζί με τους Faith No More στην Αθήνα. Πραγματικά δεν χρείαζεται να πω και πάρα πολλά λόγια για τη συναυλία.Εύκολα και με μεγάλη διαφορά από την δεύτερη παίρνει τον τίτλο της κορυφαίας συναυλίας της χρονιάς. Εύκολα κηρύσσεται σαν ένας από τους κορυφαίους performer που έχουμε δεί ποτέ αν όχι ο κορυφαίος.


Πολύ καλή όλη η μπάντα, συμβιβασμένη με το γεγονός ότι κινείται στη σκιά του Patton, παίζει άψογα συμβάλλοντας στο όλο τέλειο αποτέλεσμα, πλην ίσως λίγο του Bottum, ο οποίος μάταια προσπαθεί να κλέψει λίγη από την αίγλη του. Βλέποντας τα video από τις προηγούμενες εμφανίσεις τους έλεγα " ωραίοι, γαμάτοι κτλ". Τώρα που τους είδα και live άλλαξα γνώμη. O Patton είναι απλά ...ΘΕΟΣ!!!
Πολλές ευχαριστίες στον Pan του οποίου έμμεσα οικοιοποιήθηκα τις φωτογραφίες.
In Patton We Trust



07 August 2009

Ozzy's Gus G

Οι φήμες που είχαν ακουστεί ότι ο «δικός μας» Gus G (Κώστας Καραμητρούδης) θα είναι ο νέος κιθαρίστας του Ozzy Osbourne, έπαψαν πια να είναι φήμες. Ο Ozzy δοκίμασε τον Έλληνα κιθαρίστα των Firewind και είναι πλέον ο νέος του συνεργάτης. Αναμένουμε το αποτέλεσμα.
Συγχαρητήρια Gus! So long Zakk!

06 August 2009

WE FELL TO EARTH-We Fell To Earth

Richard File-UNKLE

Wendy Rae Fowler-QOTSA- Eagles of Death Metal

Rancho De La Luna

High Dessert

California


Πόσο άσχημο μπορεί να είναι ένα τέτοιο ραντεβουδάκι ?
Κατέληξε σε απίθανο ζευγάρι.

We Fell To Earth.

Κάνανε και 9 παιδιά :

Spin This Town

Lights Out


Sovereigner

The Double


Burn Away

Το πιο ταλαντούχο ήταν το έκτο τους :

Careful What You Wish For...

και μετά γεννήθηκαν άλλα 3

Sun Shadow

Lost In Flames

Undone


Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα .

Είναι ψέμα.

7.9/10

05 August 2009

SNAIL - Blood

Οι Snail είναι μια μπάντα από το Seattle που ξεκίνησε σαν τρίο πίσω στις αρχές των 90’s. Αφού πρώτα κυκλοφόρησαν το ομότιτλο ντεμπούτο τους και ένα EP, στην συνέχεια διαλύσανε για προσωπικούς τους λόγους. Μετά από αρκετά χρόνια σιωπής επανασυνδέθηκαν προσθέτοντας και τέταρτο μέλος στην σύνθεσή τους (δεύτερο κιθαρίστα) και εν έτη 2009 κυκλοφόρησαν τον δεύτερό τους ολοκληρωμένο δίσκο με τον τίτλο"Blood" (κάτω από την στέγη της Meteor City).
Τα περισσότερα κομμάτια που απαρτίζουν το "Blood" ήταν ήδη γραμμένα από τα early 90’s (με αλλά λόγια μπορούμε να πούμε ότι πρόκειται για το δεύτερο άλμπουμ τους που δεν κυκλοφόρησε εκείνη την εποχή). Ο ήχος της μπάντας είναι ένας συνδυασμός stoner rock με διάσπαρτα στοιχεία από doom, psychedelic και grunge (μιας και είναι από το Seattle φαίνεται λογικό να συμπεριλάβουν και κάποιες πιο grunge συνθέσεις). Παρόλο το ότι είναι, κατά κύριο λόγο, μια stoner μπάντα, δεν έχουν το βάρος που θα άρμοζε κανονικά. Ενώ τα περισσότερα riffs τους είναι stonerίλα, η παραγωγή κινείται σε ποιο grunge μοτίβα. Το αποτέλεσμα πάντως είναι ενδιαφέρον. Θα σας έρθουν διάφορα στο μυαλό ακούγοντάς τους (Queens of the Stone Age, Dozer, Corrosion of Conformity, Black Sabbath, αλλά και Nirvana, Alice in Chains, Melvins, Meat Puppets, ακόμα και Velvet Underground), δίχως όμως να χάνουν το δικό τους ιδιαίτερο στιλ.
Το όνομα Snail σε παραπέμπει σε κάτι αργόσυρτο και όντως έτσι είναι. Αν και έχουν αρκετές groovy στιγμές, οι αργόσυρτες υπερτερούν. Τζαμάρουν αρκετά σε κάποια κομμάτια μεγαλύτερης διάρκειας δίχως να κουράζουν (ιδιαίτερα). Παρόλο το Stoner περιτύλιγμα, από μέσα αναδύεται μια ψυχεδέλεια και μια grunge διάθεση που σε ταξιδεύει πίσω στα παλιά, καλά 90’s.
Ελπίζω να ξανακούσουμε και πάλι στο μέλλον για αυτή την τόσο ιδιαίτερη μπάντα που πραγματικά άξιζε τον κόπο που επέστρεψε μετά από τόσα χρόνια για να κυκλοφορήσει αυτό το άλμπουμ, που διαφορετικά θα χανόταν για πάντα και δεν θα έφτανε ποτέ μέχρι τα αυτιά μας.

Βαθμολογία: 7,5/10

04 August 2009

Clutch - Strange Cousins From The West

Ήταν, είναι και θα είναι μια μπάντα η οποία είτε σου αρέσει τρελά είτε δεν μπορεί να κερδίσει με τίποτα τη συμπάθειά σου. Ο πολύδισκος πλέον συμπλέκτης (Clutch) δεν προσπαθεί ούτε τώρα να διερύνει το κοινό του, όυτε να αλλάξει τη μουσική του, ούτε να το ρίξει στη διαφήμιση. Κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα!!!
Rock, stoner, blues, funk, λίγο southern american rock... όλα αυτά μαζί και ό,τι άλλο θέλετε να προσθέσετε δημιουργούν το χαρακτηριστικό μουσικό ιδίωμα Clutch.
Οι απλές συνθέσεις που κολλάνε στον εγκέφαλο και τις μουρμουρίζεις όλη μέρα και κάποιος μουσικός ίσως και να αναρωτηθεί " πώς και δεν το σκέφτηκα αυτό, εύκολο είναι".
Τα riffάκια, με τα οποία δεν θα σπάσεις και το κεφάλι σου, αλλά σίγουρα σε ξεσηκώνουν και περιμένεις πως και πως να τα δεις σε live εκτέλεση από την μπάντα. Ο συνδιασμός του rock με τη stoner σουηδίλα είναι κάτι που κάνουν μοναδικά!
Η φωνή του Neil Fallon χαρακτηριστική και καμπάνα...
Κομμάτια όπως τα Struck Down, Witchdoctor, 50.000 Unstoppable Watts έχουν το σήμα κατατεθέν της μπάντας (όλος ο δίσκος για να ακριβολογώ).
Δίσκος που θα ακούμε ξανά και ξανά, άκρως ευχάριστος και κολληματικός.
Δεν περιγράφω άλλο...

Βαθμολογία: 8.5/10