31 May 2009

THE INTERNATIONAL NOISE CONSPIRACY live report @ γεωπονική 30/05/09

-'Ελα μωρή αρρώστεια mamani , τι μπλουζάρα είναι αυτή???
-Αρρώστεια ε? Μastodon!
-Ωχ! σχηματίζουν τα μούσια του Rasputin Mastodon στο τέλος τους , τρέλλα!Τρέχα όμως γιατί μου είπε ο Mudhoneyman πως ανοίγουν οι INC!!! Α! Και η μπάντα που ήθελες να δεις εσύ, οι Planet Of Zeus, παίξανε χθές!!
-Όχι ρε πούστη μου , καλά πάμε να πιούμε καμμιά μπύρα αρρώστεια !!
Έτσι ξεκίνησαν όλα χθες , όχι για εμένα και τον άρρωστο Mudhoneyman όσο για τον mamani που δεν είχε ιδέα πως οι INC δεν είναι τόσο χαμηλών τόννων όσο νόμιζε και δεν γνώριζε καθόλου ότι ο Dennis Lyxzén κρύβει μέσα του το Σουηδικό ηφαίστειο της μουσικής τρέλλας .
-Που είσαι ρε Mudhoney?
-Εδώ περιμένουμε πίνουμε μπύρες...
Ο χώρος ήταν ο χώρος της γεωπονικής , εντάξει όχι και ότι καλύτερο , αλλά για 5 euros οι ΙNC τα δώσανε όλα και δείξανε για ακόμα μια φορά τον άκρως πολιτικοποιημένο τους χαρακτήρα.
Μετά από 2-3 μπύρες ακούμε τον ήχο των Lanterna και πηγαίνουμε πιο μπροστά.
-Μου φαίνεται δεν ήρθαν όλοι...
(χαζό χαμόγελο δικό μου , δεν κατανόησα καν τι ήθελε να πει ο κύριος mamanis και κούνησα το κεφάλι)
-Άντε να βγούνε ρε γαμώτο!!!
-Α!! Δεν είναι αυτοί ρε Μud?
-Όχι ρε τι λες???
Μας κοιμήσανε αρκετά οι Laterna αν και καλοί μουσικοί , όμως όχι για εμάς . Άλλες 2-3 μπύρες και επιτέλους στήνουνε οι INC !!!
-Kατουριέμαι παιδιά!!
-Καλά είσαι σοβαρή??'Εχει τρελλή ουρά θα χάσουμε το άνοιγμα, στη φύση θα σε πάω.
-Ρε Μud δεν την παλεύω τώρα πρέπει να πάω
-Οk , βαράω τσίλιες σε πάω στη φύση!
Ο χώρος γενικά όπως λέει και ο mamanis ήταν περίεργος , ήταν κάπως , και αυτός στη φύση κατούρησε back stage αλλά μετά από 15 μπύρες..

Βγαίνουν οι INC

-Πωωωωω πως είναι έτσι το τυπάκι ? Μείγμα από Bobby Gillespie και Iggy Pop !!
Αρχίζουν να βαράνε o mamanis μένει με ανοιχτό το στόμα , ήξερε την μπάντα αλλά ποτέ δεν είχε φανταστεί πως θα ήταν επι σκηνής . Εγώ και ο Μudhoneyman ξέραμε και από εκεί και πέρα ακολούθησε παραλήρημα ....

(Μετά το live)

-Pε δεν το περίμενα αρρώστεια με τίποτα , αρρώστησα, κωλομετρήσανε , παίξανε σε τέτοιο festival και είχαν και σχετικά καλό ήχο , είναι τρελλός ο frontman , Σουηδία ρεεεεεεεεε
-Στα έλεγα εγώ ρε ότι τα σπάνε δεν με άκουγες!!!Στο Ρόδον κάποια χρόνια πριν , αν δεν κάνω λάθος το 2002 , γράψανε ιστορία!!!
-Δεν το πιστεύω ρε συ , την επόμενη φορά δεν τους χάνω με τίποτα αρρώστεια!!
-Τα σπάσαμε και εμεις όμως ε?κυριολεκτικά!!!Μου πατήσανε την φωτογραφική μηχανή και η ειρωνία είναι πως αυτό έγινε στον χαμό του 'Capitalism stole my virginity'. Χαλάλι τους όμως μας αρρωστήσανε τα παλικάρια . Σώσαμε και θεικές φώτος από το live !! Από που να αρχίσω ρε mamani??Mudhoneyman τι παίξανε? έλα πες να τα γράψω στο blog αύριο .
-Μπερδεμένα τώρα : 'Up For Sale' , 'Let's Make History' , που φυσικά τα σπάσανε , 'Black Mask' , 'Smush It Up' , το Capitalism Stole My Virginity' , το είπες ήδη , 'Α Νew Morning , Changing Weather' αρκετά από τον τελευταίο , από εβδομάδα θα σας πω τα άλλα...
-Μamani πόσο βαθμολογείς το live?
-8/10 άνετα , θα έδινα και 9 αλλά λόγω χώρου δεν μπορώ να δώσω !
-Ο τύπος χοροπήδαγε , εβγαλε τα ρούχα του , το μικρόφωνο το χειριζόταν σαν μπαλάκι , παραλίγο να πνιγεί στο ίδιο του το πάθος , στην ίδια του την ταρζανιά ...Dennis σε προσκυνήσαμε όλοι , μας τρέλλανες........

(photo by mamanis)

30 May 2009

6/6/09 BURST Live @ Texas Necropolis


Το ερχόμενο Σάββατο (6/6/09) θα τιμήσουν το stage του Texas Necropοlis μια από τις σημαντικότερες μπάντες της prog-metal / post-core σκηνής. Ο λόγος γίνεται για τους Σουηδούς BURST. Την ατμόσφαιρα θα ζεστάνουν οι Perfect Murdership και The Voldera Cult
Όσοι δεν φύγετε για τριήμερο, "ψηφίστε" BURST και δεν θα χάσετε!

28 May 2009

The Nightwatchman - The Fabled City

Ετεροχρονισμένο το άρθρο γιατί ο δίσκος βγήκε πέρσι, αλλά αξίζει τον κόπο. Ο κύριος που διακρίνετε στην εικόνα είναι αυτός που νομίζετε, δεν πρόκειται για λάθος. Είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος κ. Tom Morello. Ότι ξέρετε για αυτόν, εδώ απλά ξεχάστε το. Τα εφέ σβήνουν, τα καλώδια πετιούνται στην άκρη και η ηλεκτρική κιθάρα που ευθύνεται για άπειρα νευροκαβαλικέματα του άμοιρου σβέρκου μας, κάθεται αναπαυτικά στη βάση της.
Ο Nightwatchman είναι το alter ego του Morello. Έχοντας ως μόνο εφόδιο μια ακουστική κιθάρα και τις έντονες πολιτικές του ανησυχίες, ο Morello μετατρέπεται σε τροβαδούρο που αφηγείται τις ιστορίες του. Βλέπετε, οι Audioslave δεν εκπλήρωναν την ανάγκη του να εκφράζεται πολιτικά μέσα από τη μουσική του (έχει σπουδάσει και πολιτικές επιστήμες ο άνθρωπος) και έτσι προέκυψε η παραλλαγή αυτή.
Η φωνή του είναι πολύ καλή , κάτι μεταξύ Iggy και Bruce Springsteen. Μουσικά κινείται σε ελαφριά rock μονοπάτια και έχει αρκετά στοιχεία από folk και αμερικάνικη country. Οι ομοιότητες με τον Bob Dylan είναι προφανείς. Άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ο διάδοχος. Αυτή είναι και η σειρά με την οποία εμφανίζονται όλα αυτά τα στοιχεία στο The Fabled City. Ο δίσκος κλείνει με 2 funky κομμάτια , όπου ο φίλος μας δεν κρατιέται και ρίχνει 2-3 πενιές.
Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο και σίγουρα εκπλήσσει ευχάριστα. Ο Morello μας κερδίζει με την απλότητά του και αποδεικνύει ότι όταν έχεις πραγματικό μουσικό ταλέντο, τα καταφέρνεις όποια μουσικό μονοπάτι κι αν διαλέξεις.
Βαθμολογία: 9/10

26 May 2009

For those about to rock.....

Ώρες απέμειναν για να παρακολουθήσουμε από κοντά τους AC/DC. Support group της βραδιάς θα είναι οι Ιρλανδοί The Answer. Πληροφοριακά τα parking του σταδίου θα είναι κλειστά άρα ο ηλεκτρικός, προαστιακός και τα λεωφορεία θα είναι η καλύτερη επιλογή για να μετακινηθούμε. Ψάχνοντας προηγούμενα live λογικά θα βγούν στις 21:00.
Υπό τους ήχους του ντεμπούτου album High Voltage, ξεκίνησα να γράψω λίγα λόγια. Από το πρώτο τους live το 1973, παραμονή πρωτοχρονιάς μέχρι τις 28 Μαίου που θα εμφανιστούν ζωντανά στο ελληνικό κοινό υπήρξαν σημαντικά γεγονότα. Ενδεικτικά αναφέρω το 1979 όταν το Highway to Hell φτάνει στο #17 των αμερικάνικων chart, τον θάνατο του Bon Scott στις 19 Φεβρουαρίου 1980 μόλις 33 χρονών...,1988 το Blow up your Video #2 στα βρετανικά και #12 στα αμερικάνικα chart, 1990 το Razors Edge #4 στα βρετανικά και #2 στα αμερικάνικα, 1991 Monsters of Rock στη Μόσχα όπου γίνεται λόγος για 1,5 εκατομμύρια θεατές, 2003 εντάσσονται στο Rock n Roll Hall of Fame, 2008 και 15ο studio album, πουλώντας 1,762,000 αντίγραφα στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του.
Πολλές φορές οι αριθμοί δεν λένε την αλήθεια και άλλες πάλι ζαλίζουν. Οι AC/DC έχουν ήδη πιάσει την κορυφή και κάποια νούμερα δίνουν απλώς μεγαλύτερη αίγλη στο επιτευγμά τους αυτό.
Τελικά ότι και να γράψει κανείς για τους AC/DC είναι λίγο. Αποτελούν και συνεχίζουν να αποτελούν μια από τις σημαντικότερες μπάντες στην ιστορία του Rock.
«Το 1976, ήμουν με τον Ozzy σπίτι μου και βλέπαμε BBC στην τηλεόραση, ώσπου ξάφνου πετάγεται μια αρχ***τη μπάντα κι ένας τύπος με σχολική φόρμα. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ξέραμε και οι δυό μας πως θα έφταναν στην κορυφή». (Glenn Hughes, Black Sabbath / Deep Purple)

«Σε όλες τους τις ηχογραφήσεις ακούς τον πιο εκπληκτικό ήχο που μπορεί να βγει από μια ηλεκτρική κιθάρα. Πώς το κάνουν αυτό;» (Joe Satriani)

«Όταν ο Bon Scott τραγούδησε πως θα κατέβει μέχρι τη Sin City και να κάνει ένας Θεός μόνο ξέρει τί, γνώριζες χωρίς καμιά αμφιβολία για το τί ακριβώς μιλούσε». (Billy Corgan, Smashing Pumpkins)
Κλείνοντας ήθελα να βάλω ένα βιντεάκι με έναν πιτσιρίκο που παίζει καταπληκτικά τα τραγούδια τους, αλλά σηκώνομαι για να αλλάξω πλευρά στον δίσκο και αρχίζουν να παίζουν οι πρώτες νότες του Τ.Ν.Τ. Χωρίς δεύτερη σκέψη, έτσι για να γουστάρουμε που λέει και ένα φιλαράκι... http://www.youtube.com/watch?v=oOJVXheNrqs
Τα λέμε το βράδυ της Πέμπτης

24 May 2009

CRIPPLED BLACK PHOENIX - 200 Tons Of Bad Luck

Πριν ένα μήνα ο «συνάδελφος» Jelevel μας παρουσίασε εδώ την νέα - διπλή - κυκλοφορία των Crippled Black Phoenix. Τα δυο αυτά ξεχωριστά άλμπουμ τιτλοφορούνται "The Resurrectionists" και "Night Raider" αντίστοιχα. Για λόγους που δεν γνωρίζω (και δεν με ενδιαφέρει κιόλας να μάθω) οι Crippled Black Phoenix κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό ένα άλμπουμ με τον τίτλο "200 Tons of Bad Luck" . Μην νομίσετε ότι έβγαλαν στα «καπάκια» και τρίτο CD, απλά πρόκειται για την συγχώνευση των δύο παραπάνω. Πήραν τα highlights (τα περισσότερα από αυτά προέρχονται από το "The Resurrectionists" μιας και είναι ανώτερο του "Night Raider") και τα έβαλαν σε ένα και μοναδικό άλμπουμ .
Περισσότερο progressive απ’ ότι post, με συγκλονιστικές μελωδίες και διάχυτη ψυχεδέλεια (και με μια Pink Floyd-ίζουσα αύρα να υποβόσκει), το "200 Tons of Bad Luck" βρίσκεται ήδη στην λίστα μου με τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
Για περισσότερες λεπτομέρειες διαβάστε ΕΔΩ.

Βαθμολογία: 8,5/10

23 May 2009

THE HORRORS - Primary Colours

Τι είναι αυτό που σε κάνει να πονάς περισσότερο ? Οταν βλέπεις το πρόσωπό της καθώς απομακρύνεται από κοντά σου? 'Η είναι ο τρόπος που σε κυττάζει ,εκείνο το βλέμμα που ξέρεις πως σε σκοτώνει και ίσως ποτέ δεν θα ξανααντικρίσεις ? Μήπως ακόμα και οι στιγμιαίες σκέψεις που κάνεις για το αύριο , τo πόσο πολύ θέλεις να ξεχάσεις , και ξαφνικά με κάποιο μαγικό τρόπο βρίσκεσαι πρωταγωνιστής σε ένα εναλλακτικό ‘eternal sunshine of the spotless mind’ σε σκηνοθεσία Tim Burton ... Για αυτή την φανταστική ταινία άκουσα το soundtrack πριν μερικές μέρες . Ναι ξέρω πως μιλάω για μια γυναίκα αλλά τι σημασία έχει ? Τα συναισθήματα ενός άντρα πέρα απο το γεγονός ότι έιναι πιο αλλόκοτα είναι και τα συναισθήματα του Primary Colours . Αυτό είναι το πρώτο πλάνο του 'Μirror’s Image' και όσο στενάχωρο και αν φαντάζει έχει τα τέλεια ‘πλάνα’ . Τα φωνητικά είναι background με την τρομακτική βραχνάδα του Farris Rotter σε σπρώχνουν στο δωμάτιο της γλυκιάς μελαγχολίας . Ξαφνικά λησμόνησα ένα τεράστιο παγωτό με γεύση σοκολάτα , να γευτώ κάτι γλυκό αλλα ταυτόχρονα μαύρο , σε ποσότητα όσο μεγαλύτερη γίνεται . Ναι , φαίνεται πως το μπάσο και η αναπόφευκτη σύγκριση με Jesus and Mary Chain και ταυτόχρονα του Bowie , τις κρύες νύχτες του χειμώνα θα με στέλνανε μάλλον ψυχιατρείο . Μου φαίνεται σα ψέμα πως το 2005 οι Horrors θα πρέπει όντως να τα είχαν βάψει μαύρα με την σχεδόν ‘πω πω πατώσαμε’ κυκλοφορία τους ‘Strange House’ . Σήμερα βάζω στο repeat αυτό το καλογραμμένο album , με συγκινεί σε πάρα πολλά σημεία , σε πάρα πολλές μικρές λεπτεπίλεπτες λεπτομέρειες του . Άλλωστε ανθρωπος χωρίς λεπτομέρεια είναι άνθρωπος χοντροκομμένος , μισός , in a way λειψός , όπως όταν ακούω τον Rotter απλά μιλώντας ανάμεσα στις ρεαλιστικές ‘μόλις την χώρισα’ μελωδίες του ‘Who Can Say‘ να αφηγήται : ‘And when I told her I didn't love her anymore, She cried.And when I told her, her kisses were not like before, She cried.And when I told her another girlhad caught my eye,She cried...’ Και όλες αυτές οι στιγμές σου δημιουργούν τις πιο έντονες αναμνήσεις , την πρώτη φορά που την γνώρισες και την αντίθεση της τελευταίας φοράς που την είδες . ‘Do you Remember’ καθώς ο Spider Webb , ο Coffin Joe , o Joshua Third , Tomethy Furse (bass , drums , quitar , synths αντίστοιχα) παίζουν μόνο για πάρτη σου , σε αυτό ακριβώς το σημείο που αντιμετωπίζεις τις ίδιες σου τις αναμνήσεις περνάνε τα ‘New Ice Age’ και ‘Scarlet Fields’ δίνοντας όχι και τόσο σημασία , όμως κρατάνε την ατμόσφαιρα που τόσο δυσάρεστα αγαπάς . Η ελεύθερη πτώση έρχεται με το ‘I Can’t Control Myself’ . ‘..No sanctuary found , i tear myself in two , i pray for scarlet fields to save me whole and white and pure .. ‘ Ένα αεράκι από Joy Division φύσηξε στο πρόσωπό μου , έκλεισα τα μάτια και άρχισε η πτώση , ενώ κάποιος έδωσε ένταση στο ‘Primary Colours’ έσκασε ένα χαμογελάκι ειρωνίας στα χείλη μου, η υπόθεση έγινε προσωπική , αποτελειώνοντας την πρόσκρουση μου σε σκηνοθεσία Douglas Hart με τους ήχους του ‘Sea Within A Sea’ . Πρώτο single του δίσκου , τελευταίο της ιστορίας μου....


(Η μπάντα θα μας τιμήσει στις 10/06 στο Gagarin 205)


8,4/10

22 May 2009

TRUCKFIGHTERS - Mania

Δεν πρόκειται να ξεχάσω την πρώτη φορά που άκουσα το "Gravity X" των TRUCKFIGHTERS. Ένα απίστευτο ντεμπούτο που έχει αφήσει το στίγμα του στην σύγχρονη μουσική ιστορία. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτή η μπάντα έχει πολύ μέλλον μπροστά της και μέχρι τώρα δεν με έχουν διαψεύσει. Δεν θα ξεχάσω επίσης την έκπληξη που βίωσα όταν άκουσα τον δεύτερο δίσκο τους, "Phi". Ένας δίσκος που παρέκλινε από την πορεία του "Gravity X". Εδώ οι TRUCKFIGHTERS ξέφυγαν από το κλασικό Stoner μοντέλο. Οι πειραματισμοί τους και οι progressive πινελιές τους γέννησαν ένα άλλο Stoner. Ένα Stoner από «αλλού». Προσωπικά πιστεύω ότι το "Phi" ήταν ένας από τους καλύτερους δίσκους που κυκλοφόρησε μέσα στο 2007.
Τώρα λοιπόν, εν έτη 2009, η φυσική εξέλιξη των δύο παραπάνω άλμπουμ είναι εδώ και λέγεται "MΑΝΙΑ". Το "Mania" είναι το ολοκαίνουργιο και πιο κατασταλαγμένο άλμπουμ των TRUCKFIGHTERS. Πιο κοντά στο ύφος του "Phi" αλλά πιο βατό αυτήν τη φορά. Νέος αέρας γενικότερα. Πιο καθαρός και φρέσκος. Μια εύστοχη μίξη Stoner και Progressive, πασπαλισμένη με μελωδίες διαφόρων τόνων, μερικές από τις οποίες σου φέρνουν στο μυαλό Q.O.T.S.A. (και όχι μόνο). Ο ήχος είναι «καλογυαλισμένος» και η παραγωγή πολύ καλή (λογικό, αφού ηχογραφήθηκε στα θρυλικά Bombshelter Studios στο Örebro της Σουηδίας).
Τα 8 κομμάτια που απαρτίζουν το "Mania" είναι το ένα καλύτερο από το άλλο, με αποκορύφωμα τα "Last Curfew" (κλαίει ο κόσμος), "Monte Gargano" (τα σπάει), "The New High" (αμμοθύελλα), "Majestic" (ύμνος), "Loose" (κάτι «Σουηδίλες» κόλαση), "Blackness" (κλαίει ο κόσμος #2)…που να πω και για τις κιθαριές στο "Con Οf Man" (για πολλές μπίρες)!
Για ακόμα μία φορά οι TRUCKFIGHTERS δημιούργησαν ένα άλμπουμ που έχει δικό του χαρακτήρα και ταυτότητα (όπως ακριβώς και τα δύο προηγούμενα). Με το "Mania" αποδεικνύουν, για ακόμα μια φορά, ότι είναι άξια τέκνα της Σουηδίας. Από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της Σουηδικής Stoner Rock σκηνής (που τόσο γουστάρω).
Ανοίξτε λοιπόν μια μπίρα, ανεβάστε την ένταση και «ρουφήξτε» αυτήν την δισκάρα με μανία!
Skål !!!

Βαθμολογία: 8,5/10

20 May 2009

SUNN O))) - Monoliths & Dimensions

Για όσους δεν γνωρίζουν, οι Sunn O))) είναι μια Drone Metal μπάντα από το Seattle αποτελούμενη από δύο κιθαρίστες (τους Stephen O'Malle και Greg Anderson). Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι τώρα 7 LPs και 4 EPs. Ο ήχος τους, εκτός από Drone, συνδυάζει και στοιχεία από Noise, Dark Ambient, Doom και Black Metal. Η μουσική τους είναι εκκεντρικότατη και απευθύνεται μόνο σε «παιδευμένα» (και έτοιμα για όλα) αυτιά.
Δύο από τα καλύτερά τους άλμπουμ είναι σίγουρα τα "Black One" και "White 1" και όσοι συμφωνείτε μαζί μου ετοιμαστείτε για το ολοκαίνουργιο (έβδομο) άλμπουμ τους, "Monoliths & Dimensions". Και το λέω αυτό γιατί είναι ίσως ότι καλύτερο και πιο βαρύ έχουν κυκλοφορήσει μαζί με τα δυο παραπάνω. Να μην αμελήσω ωστόσο να αναφέρω ότι το "Monoliths & Dimensions" είναι ότι πιο «μουσικό» και Avant-Garde έχουν κάνει μέχρι σήμερα.
Οι συνεργασίες σε αυτό το άλμπουμ είναι πάρα πολλές. Ας αναφέρω μερικά ονόματα: Ο κιθαρίστας των Earth - Dylan Carlson, ο συνθέτης Eyvind Kang, ο πειραματικός κιθαρίστας Oren Ambarchi, o Jazz τρομπετίστας Julian Priester, ο τρομπονίστας Stuart Dempster, στα φωνητικά ο εκκεντρικός Ούγγρος («σαμάνος») Attila Csihar (Mayhem, Tormentor, κ.α.). Επίσης συμμετέχουν διάφοροι μουσικοί στο πιάνο, στο φλάουτο και σε διάφορα άλλα πνευστά και έγχορδα, καθώς επίσης και Βιενέζικη γυναικεία χορωδία με lead φωνή την Jessika Kenney.
Το "Monoliths & Dimensions" αποτελείται από 4 (μεγάλης διάρκειας) κομμάτια (soundscapes θα τα ονόμαζα καλύτερα). Το πρώτο ονομάζεται "Aghartha" και είναι και το μοναδικό κομμάτι που θυμίζει τους κλασικούς Sunn O))). Droning κιθάρες σε χαμηλό τέμπο και κούρδισμα, και ο μονόλογος του Atilla Csihar να σέρνεται μέσα στο χάος. Ακολουθεί το δραματικό "Big Church" όπου εκκλησιαστικές χορωδίες αναμιγνύονται με «Diabolis In Musica». Στην συνέχεια έρχεται το πιο Doom και πιο βαρύ κομμάτι του δίσκου (για μένα το καλύτερο), "Hunting And Gathering (Cydonia)". Ο συνδυασμός των επιβλητικών και σκοτεινών φωνητικών του Csihar, μαζί με τα αργόσυρτα riffs, αναδύουν μια Darkίλα αλλά Celtic Frost. Για το κλείσιμο έρχεται το "Alice", στο οποίο έχουμε την συμμετοχή έκπληξη του Eyvind Kang στην διεύθυνση αυτού του αφαιρετικού, αλλά ταυτόχρονα και πιο ατμοσφαιρικού, κομματιού (soundscape) του άλμπουμ.
Όπως καταλαβαίνετε έχουμε να κάνουμε με ένα Black / Avant-Garde / Experimental δημιούργημα, ιδανικό για μεταμεσονύκτιες ακροάσεις (αν και μοιάζει με επικίνδυνο εγχείρημα).

Βαθμολογία: 8/10

19 May 2009

The Last Drive - Heavy Liquid

Πριν λίγες μέρες παρουσιάστηκε στη φύση το πιο βαρύ υγρό του κόσμου.Ξεχάστε αργίλιο και υδράργυρο μας λένε Alex K, George, Chris και Τ.Η (Drs της χημείας στο πανεπιστήμιο της μουσικής και ευεργέτες του έθνους μας).Μετά από μία απίστευτη συνεδρία με τους προαναφερθέντες ακαδημαικούς, είχα και εγώ τη τιμή να αγγίξω και να αφουγκραστώ αυτό το αναικτήμητης αξίας υλικό.
Ο λόγος γίνεται για το νέο δίσκο των The Last Drive.ΑΧΧΧΧ...!!!!
Σταγόνες γεμάτες ρίγος, συγκίνιση και δέος καταπνίγουν το πληκτρολόγιο του καινούριου μου λάπιτο.
15 χρόνια μετά το Subliminal οι Last Drive δίνουν ξανά παρουσία με ένα δίσκο πιο σκονισμένο από ποτέ.Ήχος βγαλμένος από gun club ταινία με τον Alex K πραγματικά να φρενιάζει πάνω από το μπάσο του και τον Georgie να βαράει απίστευτες διπλοπενιές, ξεχασμένες πίσω στα 50's.Νομίζω ήρθε η ώρα να ξεχάσουμε τους γκαραζοfreak ήχους των Last Drive, αν και η μυρουδιά απο deadmoonila σταθερά διαχείεται στο χώρο και στο χορό.
Ακούγοντας το Heavy Liquid για πρώτη φορά, θεώρησα ότι είναι λειψός αλλά....EUREKA!!!!! Rock n' roll, Blues και crawling lizards in the sun, τι άλλο χρειάζεται για ένα καυτό καλοκαίρι.?
Πατώντας το play το μόνο που μπορείς να κάνεις μετά το πρώτο τραγούδι είναι να πατήσεις το reverse και μόλις τελειώσει πάλι να ξανακάνεις το ίδιο και ξανά μανά μέχρι η συγκέντρωση τεστοστερόνης να πέσει λίγο(υπάρχει κίνδυνος ελαφριού εγκεφαλικού).Η σύλληψη του A Glass Of Broken Dreams σίγουρα δεν έγινε σε αυτό τον κόσμο.Το πιο catchy riff και το πιο αρρωστημένο distorted μπάσο είναι εκεί για να μας το αποδείξουν.Σίγουρα θα γίνει το επίσιμο αγαπημένο πολλών fan της μπάντας.Δεν χρειάζεται να αναφερθώ στους ονειρικούς στίχους και την από κοινού φωνητική εκτέλεση Καλοφωλιά και Καρανικόλα.
Ακολουθεί το Magdalene, δεύτερο σε ομορφιά κομμάτι του δίσκου.Να πούμε ότι η αλληλουχία των δύο καλύτερων τραγουδιών στην αρχή του album λειτουργεί ως ανασταλτικός παράγοντας για πολλούς για να συνεχίσουν να ακούνε το δίσκο αφού σειρά πέρνει μια χαλαρή μπλουζιά, το Ηeadlong To The Edge, όπου τα πάντα είναι χαλαρά, φωνητικά, κιθάρες, drums, τα πάντα όλα στατικά αλλά γάματα ταξιδιάρικα.
Τελειόνοντας μπένει το Hang The Bone μία σύνθεση wild east.Ότι πρέπει για να καβαλάς την άμαξα σου, να χώνεσαι στην πρώτη πόλη που συναντάς μπροστά σου, να τους καθαρίζεις όλους και καπάκια να ξεκινάει το Μountains, κομμάτι που standar πρέπει να χρησιμοποιηθεί σε γυρίσματα ανθρωποκυνηγητού.Εδώ τα slide του Καρανικόλα πέρνουν και δίνουν.
Νext song please....Get Off My World.No comments (υπ'όψιν δεν ενδείκνεται για καταραμένους και φουρτουνιασμένους χαρακτήρες).Καλή φάση τα παλαμάκια στο τέλος του τραγουδιού.
Έβδομο κομμάτι και τρίτο καλύτερο του δίσκου είναι το Pantherman και τώρα πραγματικά αναρωτιέμαι γιατί δεν υπήρξε ένας πανθηράνθρωπος στα κομικ??!!Να τσακίζει Spiderman, Superman και Poulman(υπερήρωας δεν είναι και αυτός?).
So we go on, go on, go on με το Hole In The Wall μία γκαραζομπλουζίλα με τον Καρανικόλα στα φωνητικά και τον Chris να κολοκοπανάει τις μπακγέτες του μεταξύ τους στην εισαγωγή.
Έπεται το Maureen, εδώ μιλάμε για Gallacher καταστάσεις.Κιθαριστικό ροκάκι αλλά με την τσοπανίλα του Αlex K να το συμμορφώνει σε αγριάδα.
Άντε και τελειώνουμεεε!!!
Νο 10-Goldfish και Νο 11-Jack Of The Highway.Πωπωπω κάηκα!!! Μπράβο ρε Last Drive, super κομμάτια.Δεν την παλεύω να γράψω κάτι άλλο γι'αυτά.
Ταρατατζούμ Ταρατατζούμ . Τέλος το Alabama Blues(J.B.Lenoir) είναι και η διασκευή του δίσκου.Φυσαρμόνικες και όλα τα συναφή χρησιμοποιήθηκαν για την εκτέλεση του.Εντάξει μπορώ να πω ότι άμα ζούσε ο Lenoir θα κατουριόταν από τη χαρά του και θα αγόραζε και τη δισκάρα.
Είπαμε γενικά ο δίσκος κινείται σε πιο Blues, Rock n' Roll και Folk επίπεδα.Δημιουργήθηκε από τους ίδιους τους Last Drive, στην δικιά τους δισκογραφική εταιρεία( Ηappy Crasher με σήμα κατατεθέν τον Happy Crasher)
Sorry για την φλυαρία αλλά ξεκινόντας να γράφω, από τη καβ.. μου παραλίγο να βγάλω τα μάτια μου.Ιδιαίτερα σημαντική στιγμή για εμενα!

Special thanx: arrostia για την ευγενή-καμμένη χορηγία της.


Βαθμολογία........7,9++++/10

Live Report @ Gagarin 205 - LAST DRIVE 15/05/09


Γάμησαν!Χάλια ήχος - Πολλά Τσιγάρα (Ματούλα σε ευχαριστούμε ρε!) - Τίγκα το Gagarin - Μπύρες Full - Διασκευάρα του Blue Moon (αρρώστησε ο Mudhoneyman) - Δεν παίξανε και το Drop ( απογοητεύτηκε η arrostia) - Είχε : Overloaded - Killhead Therapy - I Love Cindy - The Bad Roads - Blood From A Stone - Chain Train - Human Fly (διασκευή από Cramps) - Gone Gone Gone- και πολλά άλλα...Αν δεν ήρθατε να πάτε να τους δείτε του χρόνου τον Μάιο . Αν πάλι ήρθατε να πάτε και εσείς του χρόνου τον Μάιο ξανά . Κάθε χρόνο έχει γίνει παράδοση . Γραφικό ? Δεν έχουμε αυτή την άποψη γιατί κάθε χρόνο 'μαστουρώνουμε' και χειρότερα . Γιατί εδώ μιλάμε για τους Last Drive . Μια μπάντα ιστορική , μια μπάντα που πάντα μεταδίδει τον παλμό της όσα χρόνια και αν περάσουν και μοιράζει ανατριχίλες (καλά όχι για όλους ) . Πρώτη διανομή και για το νέο τους δισκάκι , το Heavy Liquid , ακολουθεί review από τον κύριο Mudhoneyman , από το οποίο μας παίξανε τα Glass Of Broken Dreams (κο-μμα-τά-ρα) , Magdalene , Alabama Blues , Maureen , Pantherman , ίσως και κάποιο άλλο που μας διαφεύγει , δεν ήμασταν και πολύ καλά ..... Και τώρα δηλαδή δεν είμαστε ...
Αυτό το απλό , λιττό και απέριττο review γράφτηκε από εμένα και τον Mudhoneyman σε ένα σπίτι κάπου στη Δάφνη , με καπνό , χυμό , ένα σκύλο και λίγες μπύρες.

14 May 2009

PEACHES - I Feel Cream

Fatherfucker Merrill Beth Nisker strikes again!!! Η γνωστή σε όλους Peaches ανοίγει το βρωμόστομά της ξανά , μετά από τρία χρόνια , και τα λέει ακριβώς όπως τα σκέφτεται. Μόνο που αυτή τη φορά τα λέει καλύτερα από κάθε άλλη στιγμή της καριέρας της . Αναφέρομαι στον δίσκο συνολικά γιατί μεμονωμένα υπάρχουν tracks τα οποία είναι αξεπέραστα όπως το κλασσικότατο 'Fuck The Pain Away' του 2000 . Εντάξει την Peaches την ξέρουμε . Είναι πρόστυχη , επιθετική , μιλάει μόνο βρώμικα και όλα αυτά εγώ δεν τα αλλάζω με τίποτα . Αν δηλώνετε και εσείς fans τότε θα σας τρέξουν τα σάλια από το πρώτο κιόλας κομμάτι . Επιτέλους μετά το 'Teaches of Peaches' η Peaches κάνει το come back με ένα album , όχι δυναμίτη αλλά με σημεία εκρηκτικά που σε κάνουν να χοροπηδάς στους electroclash ρυθμούς που με τόση δεξιοτεχνία χειρίζεται η εν λόγω κυρία . Μάλλον μόνο για κυρία δεν πρόκειται , και αν την ανακαλύψετε τώρα θα το καταλάβετε με την παρθενική σας ακρόαση αφού στο 'Serpentine' , το πρώτο κομμάτι του Ι Feel Cream , η λέξη fuck ακούγεται 800 φορές . Εντυπωσιακά ωραία αρχή για να σε ανεβάσει και πως άλλωστε να μην γίνει κάτι τέτοιο όταν έχουμε να κάνουμε με συνεργασίες των Soulwax , Digitalism και παραγωγή James Ford !!! Περνώντας στο επόμενο track ο ενθουσιασμός είναι ακόμα μεγαλύτερος αφού το 'Talk To Me' είναι αναμφισβήτητα η κομματάρα του δίσκου . Άκρως επιθετικό και τόσο γυναικείο που θα ζήλευε ακόμα και η Madonnara (μπαίνει και καρδούλα δίπλα στο track) . Το τρίτο κατά σειρά κομμάτι 'Lose You ', που η Peaches αφήνει στη μπάντα τις φωνές και τις αγριάδες είναι αρκετά μελωδικό χωρίς να ξεφεύγει από την electro φύση του album . Αρκετά όμορφο κομμάτι , μου φέρνει στο μυαλό Royksopp και ίσως και να έχω και δίκιο , μοιάζει αρκετά με την φιλοσοφία του τελευταίου δίσκου των Royksopp . To ομώνυμο κομμάτι 'I Feel Cream' αφήνει την ίδια αίσθηση με το 'Lose You' μόνο που είναι πιο δυναμικό και με περισσότερη ένταση , κομμάτι το οποίο επίσης ξεχωρίζεις από την πρώτη στιγμή . Ο δίσκος περιέχει και κάποια tracks που δεν τους δίνεις δεύτερη ευκαιρία . Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το 'Billionare' που είναι yo man attitude και δεν βρίσκεται κάπου ανάμεσα στις μουσικές μου προτιμήσεις . Θέλω να φαντάζομαι πως δεν είναι ούτε στις δικές σας μιας και η Peaches είναι η Peaches και δεν μας κάνει αυτό το ύφος για Peaches . Αν δεν κατανοήσατε αυτό που μόλις διαβάσατε δεν πειράζει , η μουσική δεν διαβάζεται άλλωστε , αγοράστε το album , ταιριάζει τέλεια με το καλοκαίρι που έρχεται αν και δεν είναι δίσκος να καείς για να προτείνω και αντηλιακό ......

7/10

13 May 2009

Αναβολή της συναυλίας των Depeche Mode

Άψογο ξεκίνημα για το συναυλιακό καλοκαίρι. Η πολυαναμενόμενη συναυλία των Depeche Mode στην Μαλακάσα τελικά δεν έγινε!!!!!!!
Ήταν αδιάθετο το αγόρι μας και δεν μπόρεσε... Και του 'χα πει:
Πρόσεχε μην σε πειράξει! Τελικά δεν με άκουσε και έστησαν μεγαλοπρεπώς 30.000 κόσμο που τραβήχτηκε για πάρτη τους στο Terra Vibe. Καλά που είναι και δίπλα και δεν ταλαιπωρήθηκαν στο γυρισμό...
Φυσικά, δεν γίνεται να μην δώσουμε για άλλη μια φορά συγχαρητήρια στην Didi Music για την άψογη οργάνωση, την διευκόλυνση του κόσμου με τα υπερσύγχρονα parking και πάνω απ'ολα την έγκαιρη, άμεση και συνεχή ενημέρωση. Μπράβο και πάλι...
Σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση της εταιρείας, η συναυλία αναβάλλεται καθώς ο τραγουδιστής δεν δύναται να εμφανιστεί ( είπαμε, τον πείραξε...). Θα ακολουθήσει νέα ανακοίνωση για ενδεχόμενη νέα ημερομηνία ( ...λέμε τώρα) ή οριστική ματαίωση ( γιατί δεν το κάνουν απο τώρα;;;). Κρατείστε τα εισιτήριά σας, για να πάρετε πίσω ένα μέρος τους , καθώς αφού βγήκαν τα 2 support το μισό θα σας επιστρέψουν και πολύ είναι.
Κρίμα για τον κόσμο που τόσο περίμενε αυτό το live.
Ντροπή στην DidiMusic που δεν ανέβαλλε νωρίτερα τη συναυλία. Δεν νομίζω να περιμένουν να πιστέψουμε οτι ήταν κάτι της τελευταίας στιγμής. Μια λέξη αρμόζει:
ΦΙΑΣΚΟ
και δεν ήταν και πρώτη φορά... Ντροπή!!!

12 May 2009

Slayer new album

Η Columbia Records ανακοίνωσε την ημερομηνία κυκλοφορίας του νέου άλμπουμ των Αμερικανών θρύλων του thrash, Slayer, που δεν είναι άλλη από τις 7 Ιουλίου.

Προς το παρόν, η μπάντα βάζει τις τελευταίες πινελιές στο άλμπουμ σε στούντιο του Λος Άντζελες, ενώ το πρώτο κομμάτι από το άλμπουμ “Psychopathy Red” κυκλοφόρησε μέσα στον Απρίλιο σε συλλεκτική έκδοση 5000 κομματιών παγκοσμίως.

Πάρτε μια γεύση!

07 May 2009

SILVERSUN PICKUPS - Swoon

Μέσα σε 3 χρόνια πετάξανε οι Silversun Pickups , φτάσανε με το διαστημόπλοιο του Swoon στη γη , μας χαρίσανε ένα manual αγνώστου περιεχομένου και κλείσανε ραντεβού μαζί μας στις 24 Ιουνίου να μας εξηγήσουνε από κοντά τι ακριβώς είναι το 'Swoon' . Όχι δεν πρόκειται για εξωγήινους και ούτε κάποια ξαφνική παράνοια που με έπιασε . Πρόκειται για έναν καλογραμμένο δίσκο από μια μπάντα η οποία δεν μας είπε και πολλά το 2006 με το 'Carnavas' . Προσπαθώ περίπου ένα μήνα να γράψω για αυτή την κυκλοφορία που για εμένα ακούγεται ήδη παλιό το 'Swoon' . Ο δίσκος περιέχει 10 συνολικά κομμάτια εκ των οποίων κανένα δεν είναι μικρό σε διάρκεια και κανένα δεν είναι μεγάλο επίσης , είναι δίσκος της χαράς των πεντάλεπτων κομματιών . Αυτό ακούγεται λιγάκι κουραστικό και ίσως τελικά να είναι , όμως κάπου ανάμεσα στα κομμάτια και στα riffs σίγουρα θα σκεφτείτε έστω και για λίγο πως ίσως το album να αξίζει τελικά . Εγώ το αναφώνησα από την πρώτη στιγμή 'αυτός ο δίσκος με φτιάχνει!!!' . Ακούγοντας κομμάτια όπως το 'Growing Old Is Getting Old' συνηδητοποιείς πως πρέπει να αναμένεις , μέχρι επιτέλους να γίνει η μουσική έκρηξη . Κομμάτια όπως αυτό δικαιώνουν την αναμονή ξεσπώντας με δυνατά riffάκια,κομμάτια που κορυφώνονται και το κάνουν και πολύ καλά . Το πρώτο τους single , το 'Panic Switch' είναι εξαιρετικό και γενικότερα από τις στιγμές του δίσκου που θυμάσαι…. 'If I go everywhere you want me to go , How will I know you'll still follow? ' . Τα φωνητικά του Brian Aubert ίσως να φανούν κάπως 'θηλυκά' σε κάποιους , μάλλον κατά μεγαλύτερο ποσοστό σε αρσενικούς , σε εμένα ακούγονται όμορφα και πολύ ταιριαστά . Μάλιστα κάποια δευτερόλεπτα μου θυμίζουν τους πολυαγαπημένους μου Mew και όχι Smushing Pumpkins όπως πάρα πολλοί αναφέρουν . Ο ήχος τους όντως είναι αρκετά 90's , μόνο που εμένα δεν μου έρχεται στο μυαλό ο Corgan , γιατί ίσως δεν θα μπορούσε να γράψει ποτέ εκείνος ένα 'Surrounded' , απλά it doesn't fit . Το μοναδικό που δε μου άρεσε , για να πω και τα αρνητικά , είναι πως το πρώτο track , το 'Τhere's No Secrets this Year ' είναι πολύ παιδικό και πρόχειρο που σχεδόν σε απωθεί να συνεχίσεις την ακρόαση , ελπίζω να μη σταθεί εκεί κάποιος από εσάς . Ερωτευμένη δηλώνω με το 'The Royal We' και βάζω καρδούλα κόκκινη και αν μπορούσα να βάλω και ήχο θα ήταν ήχος από κάτι που σπάει .Θα περίμενα όσο χρειαστεί για να τους δω μπροστά μου όμως η τρέλλα μου από ότι φαίνεται ικανοποιήθηκε από τη στιγμή που απλά το σκέφτηκα . Άλλο ένα πολύ καλό live για το 2009 που εγώ προσωπικά θα τιμήσω και μακάρι να προσκυνήσω κιόλας ...
7,2/10

06 May 2009

Deus X Machina live @ AN Club on 7/5/09


Οι Deus X Machina προφανώς δεν χρειάζονται συστάσεις.



Γιορτάζουν τα 20 χρόνια τους και μας προσφέρουν μια επετειακή συναυλία, που αλλού, στο ΑΝ.

Είσοδος ελεύθερη

Όσοι πιστοί προσέλθετε

05 May 2009

ISIS - Wavering Radiant (OUT NOW)

Σήμερα κυκλοφόρησε και επίσημα ο νέος δίσκος των ISIS,
"Wavering Radiant". ΟΚ! … Tι να πω τώρα; Δισκάρα να πω; Δεν παίζεται να πω; Ότι είναι ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει μαζί με το "Oceanic" να πω; Μερικά πράγματα είναι δύσκολο να περιγραφούν με λόγια. Ότι και να πω θα είναι λίγο.
Για αυτό λοιπόν δεν λέω τίποτε άλλο παρά μόνο αυτό: Ακούστε το!!! - και αν δεν το καταλάβετε με την πρώτη, ξανακούστε το . Θα σας αποζημιώσει στο τέλος αργά ή γρήγορα.
Α, και κάτι ακόμα (τελευταίο):
Απλά Γαμεί!!!

Βαθμολογία: 9/10

Therapy? - Crooked Timber

Επιστροφή στα μουσικά δρώμενα για το τρίο από την Ιρλανδία μετά το "One Cure Fits All" του 2006. Πλησιάζοντας τα 20α γενέθλία τους οι Therapy? είπαν να θυμηθούν κάτι από τον παλιό καλό εαυτό τους και να μας δώσουν έναν ευχάριστο δίσκο που θα μας κρατήσει παρέα την άνοιξη συνεχίζοντας έτσι μια πορεία ανάκαμψης που ξεκίνησε με το "High Anxiety" το '03, αφού μετά το έπος "Troublegum", μαλλον παγιδεύτηκαν στην επιτυχία τους και επέδειξαν μια αξιοζήλευτη αυτοκαταστροφική τάση, ταλαντευόμενοι σε χαζούς πειραματισμούς που απέτυχαν παταγωδώς.
Ο τίτλος του album παραπέμπει στη φράση του Γερμανού φιλόσοφου Kant “From the crooked timber of humanity, no straight thing was ever made.” και στο σχετικό κίνημα ακαδημαϊκών που έχει δημιοργηθεί για να σχολιάζει τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας., το οποίο μπορείτε να βρείτε στο διάσημο blog του.
Ο δίσκος ξεκινά ιδανικά με 2 πολύ δυνατά κομμάτια, που πραγματικά τα "σπάνε", το "The Head That Tried To Strangle Itself" και το "Enjoy The Struggle".
Η συνέχεια θα μας ταξιδέψει πίσω στη δεκαετία του 90, τότε που το αυθεντικό rock και το grunge μεσουρανούσαν και οι Therapy? βρίσκονταν στο απώγειό τους. Η δεύτερη αυτή ενότητα κλείνει με το ομώνυμο τραγούδι "Crooked Timber". Θα ανεβάσουν και λίγο την ένταση στη συνέχεια μέχρι το πρότελευταίο "Magic Mountain", μια άστοχη έμπνευση να δοκιμάσουν ένα 10λεπτο post-rock instrumental, το οποίο απλά δεν τους πάει.
Οι Therapy? αν έγιναν γνωστοί για κάτι και κατάφεραν να επανέλθουν στο προσκήνιο μετά από τόσα χρόνια, αυτό είναι ο χαρακτήρας και το ύφος της μουσικής τους. Είναι rock και αυτό παίζουν. Οποιοσδήποτε πειραματισμός δεν τους βγήκε ποτέ και απ'οτι φαίνεται δεν τους ταιριάζει, παρόλο που και εδώ δείχνουν την διάθεση να μπουν σε ξένα για αυτούς χωράφια.
Το Crooked Timber συνδιάζει τον νεανικό παρορμητισμό που τους έκανε διάσημους, αλλά και την αποκομιδή ετών εμπειρίας που αποτυπώνεται στις περισσότερες συνθέσεις τους. Πεισματικά λοιπόν οι Ιρλανδοί συνεχίζουν να είναι rock αντιστεκόμενοι στις επιταγές των καιρών και την δημιουργία νεών ήχων post-rock, post-metal, post-pop, post-it και δεν ξέρω γω τί άλλο. Το αποτέλεσμα δείχνει ότι καλά κάνουν, είναι άλλωστε και απο τους τελευταίους εναπομείναντες εκπροσώπους της σκηνής.
Το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι και κανα αριστούργημα, αλλά σίγουρα μια καλή προσθήκη στη δισκοθήκη μας.
Βαθμολογία: 7/10

04 May 2009

Spice and the RJ Band Live

Όσοι έχετε ενθουσιαστεί με το τελευταίο album (αναμεσά τους και ο γράφων) του Spice μαζί με τους RJ Band, σας δίνετε η ευκαιρία να τους δείτε ζωντανά την Παρασκευή 8 Μαίου στο Texas Necropolis με ώρα έναρξης 20:00. Τον κόσμο θα αναλάβουν να ζεστάνουν οι ''δικοί'' μας Misty Valley και Universe 217.
Όσοι τυχεροί παρακολούθησαν το Live των Kayser και απόλαυσαν την σκηνική παρουσία και τις φωνητικές ικανότητες του χαρισματικού αυτού καλλιτέχνη μας έχουν δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες!
Για όσους δεν έχουν ακόμη ανακαλύψει αυτό το συγκλονιστικό album, τους προτρέπω να μην το καθυστερήσουν άλλο και θα με θυμηθούν.
Κλείνοντας, η χαμηλή τιμή του εισιτηρίου μας δίνει ένα επιπλέον κίνητρο για να υποστηρίξουμε αυτό το event και τους ανθρώπους που το διοργάνωσαν.