Ετεροχρονισμένο το άρθρο γιατί ο δίσκος βγήκε πέρσι, αλλά αξίζει τον κόπο. Ο κύριος που διακρίνετε στην εικόνα είναι αυτός που νομίζετε, δεν πρόκειται για λάθος. Είναι ο γνωστός και μη εξαιρετέος κ. Tom Morello. Ότι ξέρετε για αυτόν, εδώ απλά ξεχάστε το. Τα εφέ σβήνουν, τα καλώδια πετιούνται στην άκρη και η ηλεκτρική κιθάρα που ευθύνεται για άπειρα νευροκαβαλικέματα του άμοιρου σβέρκου μας, κάθεται αναπαυτικά στη βάση της. Ο Nightwatchman είναι το alter ego του Morello. Έχοντας ως μόνο εφόδιο μια ακουστική κιθάρα και τις έντονες πολιτικές του ανησυχίες, ο Morello μετατρέπεται σε τροβαδούρο που αφηγείται τις ιστορίες του. Βλέπετε, οι Audioslave δεν εκπλήρωναν την ανάγκη του να εκφράζεται πολιτικά μέσα από τη μουσική του (έχει σπουδάσει και πολιτικές επιστήμες ο άνθρωπος) και έτσι προέκυψε η παραλλαγή αυτή.
Η φωνή του είναι πολύ καλή , κάτι μεταξύ Iggy και Bruce Springsteen. Μουσικά κινείται σε ελαφριά rock μονοπάτια και έχει αρκετά στοιχεία από folk και αμερικάνικη country. Οι ομοιότητες με τον Bob Dylan είναι προφανείς. Άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ο διάδοχος. Αυτή είναι και η σειρά με την οποία εμφανίζονται όλα αυτά τα στοιχεία στο The Fabled City. Ο δίσκος κλείνει με 2 funky κομμάτια , όπου ο φίλος μας δεν κρατιέται και ρίχνει 2-3 πενιές.
Το αποτέλεσμα είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο και σίγουρα εκπλήσσει ευχάριστα. Ο Morello μας κερδίζει με την απλότητά του και αποδεικνύει ότι όταν έχεις πραγματικό μουσικό ταλέντο, τα καταφέρνεις όποια μουσικό μονοπάτι κι αν διαλέξεις.
Βαθμολογία: 9/10
1 comments:
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι είχε κυκλοφορήσει κάτι τέτοιο ο Morello και αν μη τι άλλο μόνο σαν ευχάριστη έκπληξη μπορώ να το εκλάβω (έστω και ετεροχρονισμένα). Είναι όντως πολύ καλός δίσκος, αν και πιστεύω ότι το εννιαράκι φαντάζει λιγάκι υπερβολικό.
(p.s.: Θυμίζει και αρκετά Lou Reed πάντως)
Post a Comment