6.4/10
27 February 2009
...AND YOU WILL KNOW US BY THE TRAIL OF DEAD-The Century Of Self
6.4/10
26 February 2009
Οι Faith No More επανενώνονται!!!
Σύμφωνα επίσης με τους ίδιους ,δέχονταν πάντα παρακλήσεις από μάνατζερς και φανς τα τελευταία 10 χρόνια για επανασύνδεση ,όμως δεν είχαν ποτέ τις απαραίτητες επαφές μεταξύ τους ,έτσι ώστε να παρθεί μία απόφαση. Αυτή η φορά όμως ,ήταν η πρώτη όπου συζήτησαν όλοι μαζί γι'αυτό το ενδεχόμενο ,με αποτέλεσμα να συμφωνήσουν όλοι να πραγματοποιηθεί η επανένωση! Το line up της μπάντας θα είναι οι Mike Bordin, Roddy Bottum, Bill Gould, Jon Hudson και Mike Patton!!
23 February 2009
The PRODIGY - Invaders Must Die
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα με επιφύλαξη το νέο τους άλμπουμ, αλλά τώρα που το τοπίο καθάρισε του καρφώνω ένα 8.5/10 χωρίς καμία επιφύλαξη.
Οι νέοι PRODIGY θα είναι σίγουρα μέσα στην λίστα με τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Ισορροπούν άψογα ανάμεσα στο παρόν κα στο παρελθόν. Επιστρέφουν στις ρίζες τους και ταυτόχρονα τις κόβουν. Κινούνται με φοβερή ευελιξία μεταξύ ρυθμών και ήχων που θυμίζουν Pendulum, Electro-Punk και Techno ριπών του παρελθόντος και Alternative Rock ξεσπασμάτων τύπου “The Fat of the Land”. Τα καταιγιστικά Industrial Big Beats (το σήμα κατατεθέν τους) σου κόβουν την ανάσα και σε ταρακουνάνε ολόκληρο (ακουστέ αυτό το άλμπουμ πολύ δυνατά). Ο ξέφρενος ρυθμός, στον οποίο κινείται το “Invaders Must Die”, καταλαγιάζει μόνο στο τελευταίο κομμάτι βοηθώντας μας να συνέλθουμε και να ηρεμίσουμε με ένα ευχάριστο πεντάλεπτο outro που θυμίζει αρκετά πρώιμους Primal Scream.
Από τα 11 κομμάτια του δίσκου, 8 από αυτά θα μπορούσαν άνετα να γίνουν singles (κυκλοφορεί και σε Deluxe Edition με δυο έξτρα bonus tracks).
Τέλος να μην ξεχάσω να επισημάνω και την συμμετοχή «έκπληξη» του Dave Grohl.
Run with the Wolves mothafackaaaaaaaaaaz…!!!
Βαθμολογία: 8,5/10
TORCHE-Meanderthal
Aν και με μόλις δύο δίσκους στο ενεργητικό τους και χωρίς κιθαρίστα πλέον (Juan Montoya) , μπορώ να τους αναγνωρίσω σαν άξιους υποστηρικτές της σκηνής.Το stoner είναι ένας ήχος που δεν αλλάξει ποτέ αλλά είναι φρεσκαριστικό να ακούγονται νέες μπάντες να πειραματίζονται με κάτι αντίστοιχο.Torche λοιπόν και Meanderthal (και γαμώ τους τίτλους και γαμώ τα εξώφυλλα)
Ένας δίσκος με μελωδικά και ατμοσφαιρικά φωνητικά που αφήνουν χώρο στο μουσικό κομμάτι, drums με σταθερή βάση και κιθάρα με sludge-hard fuzz ήχο με πολλά heavy metal loops.
Προσπαθόντας καμιά φορά να μεταφέρεις σε εικόνα αυτό που ακούς, σου δημιουργείται το σκηνικό, του τραγουδιστή να λέει γλυκόλογα στο αυτί της ερωμένης του ενώ από πίσω του τόνοι πυρίτιδας εκρήγνονται και ντουζίνες τρένων εκτροχιάζονται. Σπάνιο στοιχείο που παρουσιάζει η μπάντα είναι το γεγονός ότι φαίνεται να γνωρίζουν που να κόψουν το κομμάτι προτού καταντήσει γραφικό, καθώς για τους Torche μιλάμε και όχι για τους Kyuss.
Όσο αφορά τα τραγούδια η τριάδα 4-5-6 (Healer-Across the shields-Sundown) είναι αρκετή για να μας κάνει να αγαπήσουμε αυτό το album.Σουξεδάκι για πολλούς θεωρείται και το υπ΄αριθμόν 2 κομμάτι Grenades.
Το Μeanderthal χάνει μερικούς πόντους από την ενίοτε ακαταλαβιστικολογία του τραγουδιστή Steve Brooks αλλά χαλάλι αφού και άλλοι τρανοί στο παρελθόν κατάφεραν πολλά με τον ίδιο τρόπο. Για τους fun των instrumental (ή instrumentsagainstmentallity όπως προτιμώ να τα αποκαλώ) κομματιών συμπαθητικό θα φανεί το Little Champion το οποίο ενδείκνυται και για ένα καλό μπαράζ headbunging, φυσικά για όσους αντέχουν τους πονοκεφάλους...!!!! Η τελευταία και ομόνυμη σύνθεση Μeanderthal (Νο.14) αποτελεί κομμάτι αίνιγμα του δίσκου και σου αφήνει ένα πικρό τελείωμα αλλά είπαμε όλη η γλυκάδα βρίσκεται μερικά λεπτά νωρίτερα.
Γενικά προσωπικά χαίρομαι να ακούω ''βαριές'' μπάντες να παρουσιάζουν ένα γεμάτο συναισθηματισμό πρόσωπο και με την αντίστοιχη ευκολία να γεμίζουν τη ψυχή μας με απόγνωση.
Save me Healer.......!!!!!!!
O δίσκος Meanderthal αποδεικνύει ότι υπάρχουν ακόμα πολλά λιθαράκια να πέσουν στην έρημο
Βαθμολογία....................:7,3/10
21 February 2009
End of Level Boss
Το the point για να μη μου κοιμηθείς κιόλας: αν φοράς ακόμα το Badmotorfinger t-shirt σου, αν λατρεύεις τη φωνή του Garcia την ώρα που χώνει τα οh yeah, you cry like I care!!! και αν ο αγαπημένος σου Qotsa δίσκος είναι το Songs for the Deaf, ξεκίνα με το Inside the Difference Engine. Θα βρεις συνδετικό κρίκο King Crimson και Voivod, θα σου έγραφα και για πρώιμους Meshuggah αλλά μη σου χτυπήσω ευαίσθητο σημείο.
Ο Harry Armstrong έχει Φωνή και ετοιμάσου να πάθεις μεγάλη ζημιά με τη riffάρα του πρώτου κιόλας κομματιού του δίσκου, «Selfishnegativibemerchant» (γιαπεςτοαλλημια?). Οι βαθιά μπασογραμμή και η ασήκωτη κιθάρα του Mr Dinosaur is Lost επιταχύνει στο Reticence, για να αποδώσει τις παλινδρομήσεις του Comers αλλά και τις κλίμακες του Connortations και του Instinktivitus, όπoυ θα ακούσεις τη φωνή του Armostrong να μεταλλάσσεται και να χαμηλώνει με απίστευτη άνεση. Να σου γράψω για την εισαγωγή του End of Line? ...ή να το ακούσεις και τα λέμε αργότερα?
20 February 2009
MORRISSEY-Years Of Refusal
4.8/10
18 February 2009
Burning Brides - Anhedonia
17 February 2009
The Constellation Branch – The Real Life , The Dream Life ,The Empty Glass
Οι The Constellation Branch είναι μία τετραμελής μπάντα από την Αριζόνα και το “The Real Life , The Dream Life , Empty Glass” είναι το ντεμπούτο άλμπουμ τους το οποίο κυκλοφορούν ανεξάρτητα. Οφείλω να ομολογήσω ότι όταν πάτησα το “play” στην πρώτη ακρόαση , ο δίσκος μου θύμισε, αισθητικά μόνο και ως concept, την τελευταία δισκογραφική δουλειά των Biffy Clyro ,”Puzzle”. Εδώ βέβαια ,όσων αφορά το μουσικό στυλ του δίσκου, έχουμε κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι Constellation Branch μου θύμισαν έντονα έναν συνδιασμό Cave In ,Oceansize ίσως και Radiohead . Μάλιστα σε κάποια κομμάτια θα ορκιζόμουν ότι άκουγα τον Thom Yorke να ερμηνεύει πάνω σε πιο κλασικές progressive δομές ,κυρίως στα κομμάτια “Recreation In Sleep” και ‘Electric Light” , λόγω της εκπληκτικής αρχικά ομοιότητας με τη φωνή του τραγουδιστή τους Jordan Cruz. Φυσικά δεν λείπουν και οι δυνατές στιγμές ,με το "The Empty Glass" να αποτελεί ένα από τα δυνατότερα κομμάτια , με τα growling φωνητικά του Jordan Cruz και τις φουζιόρικες κιθάρες.
Το “The Real Life , The Dream Life , Empty Glass” είναι ένα συνεχές άλμπουμ όπου το ένα κομμάτι διαδέχεται το άλλο ,χωρίς διακοπές . Στιχουργικά , δίνει ιδιαίτερο βάρος στα προβλήματα των σχέσεων ,ειδικά στο “The False Awakening” το οποίο χωρίζεται σε τρία μέρη, αλλά και σε άλλα φλέγον ζητήματα , όπως π.χ. τον πόλεμο . Το ύφος των στίχων είναι αρκετά σπαρακτικό ,χαρακτηριστικό είναι το κομμάτι “Βlack Hole” όπου αναφέρεται στον όλεθρο του πολέμου , μέσα από τα μάτια ενός παιδιού. Πολύ συγκινητικό επίσης το “The Dream Sequence” όπου μπορεί να ξυπνήσει έντονες μνήμες...
Εντέλει....Πατήστε το “play” και χαθείτε...
Score: 7.6/10
16 February 2009
NICKEL EYE - The Time Of The Assassins
Είναι απολύτως φυσιολογικό να έχουν κάτι από Strokes αλλά γενικώς δεν πέφτουν στην παγίδα να τους αναμασήσουν. Εκτός από το Garage και Indie ύφος τους, φλερτάρουν και με Αμερικάνικη Folk, Blues ακόμα και με Reggae Ska. Ο ήχος τους είναι ηλεκρο-ακουστικός και δεν fuzzάρουν παρά μόνο σε ένα κομμάτι (Dying Star).
Προσωπικά μου θύμισαν διάφορα (εκτός από Strokes) όταν τους άκουσα για πρώτη φορά. Λίγο Violent Femmes (πιο πολύ λόγω ήχου), λίγο Bob Dylan, λίγο Beck από το “One Foot in the Grave” και λίγο Leonard Cohen στο κομμάτι που κλείνει το άλμπουμ.
Εκτός από το μπάσο, την φυσαρμόνικα και κάποιες κιθάρες, ο Fraiture έχει αναλάβει εξολοκλήρου και τα φωνητικά. Σε γενικές γραμμές η φωνή του είναι αρκετά καλή αν και λίγο μονότονη. Σε κάποια κομμάτια εναρμονίζεται άψογα και σε κάποια άλλα όχι και τόσο.
Γενικώς το άλμπουμ είναι καλό. Έχει και καλές και μέτριες στιγμές . Το σίγουρο πάντως είναι ότι υπάρχουν αρκετά κομμάτια που σου κολλάνε στο μυαλό, τόσο ώστε να τα σιγοτραγουδάς που και που.
Highlights: You and Everyone Else / Back From Exile / Dying Star
Βαθμολογία: 6,5 / 10
14 February 2009
Mastodon - Crack the Skye (Out 24/03/09)
24 Μαρτίου είναι η τελική ημερομηνία της επίσημης κυκλοφορίας του Crack the Skye.
Mastodon's new album "Crack the Skye" hits stores March 24.
11 February 2009
BURST - Lazarus Bird
Οι δύο πρώτες δουλειές τους δεν με ενθουσίασαν και πολύ. Αλλά μετά την κυκλοφορία του “Prey on Life” το 2003, ανέβηκαν αρκετά σκαλοπάτια και σε αυτό βοήθησε που προσθέσανε Progressive στοιχεία στον ωμό Metal-Core / Grind ήχο του παρελθόντος. Με την είσοδο τους στην Relapse records άρχισαν να περιοδεύουν με μπάντες τεράστιου βεληνεκούς και συγκεκριμένα με τους Mastodon και τους Dillinger Escape Plan. Πιστεύω ότι αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την μετέπειτα πορεία τους και είχε ως αποτέλεσμα την κυκλοφορία του “Origo” (2005). H στροφή τους στο Metal-Core τύπου Mastodon και γενικά η στροφη τους στο Progressive Metal, τους έκανε να βρουν τον ήχο που πραγματικά είναι φτιαγμένοι να παίζουν.
Και μετά από όλα αυτά, επέστρεψαν το 2008 για το τελειωτικό χτύπημα. Οι επιρροές τους στο “Lazarus Bird” είναι εμφανείς: King Crimson, Mastodon, Neurosis ακόμα και Pink Floyd σε ορισμένες στιγμές. Παρόλα αυτά όμως έχουν διαμορφώσει ένα αρκετά προσωπικό ήχο που τους κάνει να ξεχωρίζουν από πολλές άλλες Metal-Core / Progressive μπάντες.
Αν συνεχίσουν με αυτούς τους ρυθμούς, τους βλέπω σε μερικά χρόνια να βγάζουν και αυτοί χαυλιόδοντες!
Βαθμολογία: 8 / 10
Sample
(added to my Top 20 list of 2008)
THE PAINS OF BEING PURE AT HEART-The Pains Of Being Pure At Heart
3.2/10
10 February 2009
Sepultura - A-Lex
Εκ πρώτου ακούσματος, δείχνουν ότι έχουν αποτινάξει απο πάνω τους το βαρύ παλτό που τους έχει φορέσει ο Max και τους οδήγησε στην αδιαφορία του κοινού και την αφάνεια όλον αυτό τον καιρό. Προσπαθούν να δείξουν ότι μπορούν και χωρίς αυτόν και ότι δεν ήταν το Α και το Ω. Στο κομμάτι των drumms, ο αντικαταστάστης του Igor είναι άξιος κατα τη γνώμη μου και νομίζω οτι καλύπτει πλήρως το κενό του βενιαμίν Cavalera. Απο την άλλη, τα φωνητικά δεν είναι άσχημα, ο αντικαταστάστης Derrick Green εισάγει το δικό του στυλ(κι αυτό είναι σίγουρα υπέρ του), αλλά το τελικό συμπέρασμα είναι ένα: Sepultura = Max.
Ο δίσκος κινείται στην μετριότητα και το μόνο δίλημμα που μπορεί να έχει κάποιος είναι αν το album είναι πράγματι τόσο βαρετό ή αν είναι χειρότερο. Με διάρκεια σχεδόν μια ώρα και 18 κομμάτια περιμένεις να ξεχωρίσεις τουλάχιστον 2-3. Τελικά τα κατάφερα, και ξεχωρίζω τις ορχηστρικές στιγμές των ομόνυμων με τον τίτλο κομματιών που είναι δίλεπτα, καθώς και τη διασκευή στη σημφωνία του Beethoven. Κατα τ'αλλα είναι ένα απο τα σπάνια παραδείγματα στην ιστορία της μουσικής, όπου ένας δίσκος αποτελείται απο κομμάτια που απλά υπάρχουν για να γεμίσουν το cd και να μπορέσει να κυκλοφορήσει. Δυστυχώς , οι Sepultura εγκλωβίζονται στο να προσπαθούν να αποδείξουν ότι και χωρίς τον Max μπορούν να παίξουν τη μουσική που παίζαν πριν 15 χρόνια. Σε πολλές στιγμές το album μας θυμίζει το Chaos A.D. Περσινά ξινά σταφύλια δηλαδή. Και σε ένα έιδος μουσικής που έχει χάσει πλέον την αίγλη του, οι Sepultura οφείλουν να παίξουν και καμιά άλλη νότα...
ΑΑΑΑ! Και να αλλάξουν και όνομα!
Βαθμολογία: 3.5/10
Oι Pearl Jam έτοιμοι να ηχογραφήσουν το νέο τους άλμπουμ
Εκτός από το νέο άλμπουμ περιμένουμε την επανακυκλοφορία του Ten τον Μάρτιο ,σε τέσσερις διαφορετικές εκδόσεις όπου θα συμπεριλαμβάνονται ,remix των κομματιών του Ten (οι πηγές λένε από τον Brendan 'O Brien) ,ένα DVD από το MTV unplugged όπου επίσημα δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ ,καθώς και ένα live τους το '92 στο Magnuson Park του Seattle .
09 February 2009
Lord 13...AND KNOWN ASSOCIATES FOR AUDIO ANARCHY - Friday, the 13th 2009, live at AN Club
Θα απολάυσουμε ενα ξεχωριστό επετειακό event με εκλεκτούς καλεσμένους απο γνωστά ονόματα της ελληνικής σκηνής όπως οι Nightstalker, Engine V, Earthbound κ.α..
Το live θα χωρίζεται σε 2 μέρη: το ακουστικό και το heavy, ενω τη μονοτονία των ενδιάμεσων παύσεων θα καλύψουν απο τα deck του ΑΝ τα παιδιά του Monolith Crew.
Είσοδος : 8 EURO
Η συναυλία θα ξεκινήσει στις 10:00.
Εννοείται ότι τέτοιες συναυλίες απλά ΔΕΝ ΧΑΝΟΝΤΑΙ!!!
08 February 2009
THE (INTERNATIONAL) NOISE CONSPIRACY - The Cross Of My Calling
Απολαμβάνοντας ένα τιραμισού σαντιγί στο ρετιρέ του υπερπολυτελούς 150όροφου πύργου μου, ξαφνικά ακούγεται μία γνώριμη φωνή από το παρελθόν. "Τι είναι αυτά που κάνεις ρε καπιταλόσκυλο?"
Ξεχασμένοι εδώ και 4 χρόνια μετά την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά Αrmed Love oι NOISE CONSPIRACY με ένα album κομμένο και ραμμένο για τις απαιτήσεις των καιρών και των ημερών κρίσης που περνάμε, έρχονται να ξεκαθαρίσουν το τοπίο της euro rock n' roll σκηνής.
Οι σουηδοί μαρξό-σιτουεσιονιστές με μπροστάρη ποιον άλλον απο τον Dennis Lyxzen ( πρώην REFUSED), βγάζουν τα εσώψυχα τους για την κατάντια της κοινωνίας.Μεγάλη ειρωνία αποτελεί το γεγονός οτι ο νέος δίσκος των ΙΝC δημιουργήθηκε στα Sunset Sound Studios του Hollywood, γνωστά και απο την θητεία των υπερθεών Doors εκεί.
Το Cross of my calling ήδη τριών μηνών παλιό αφήνει στο παρελθόν τα στοιχεία garage της μπάντας και με ελάχιστες αναλαμπές καταφέρνει να σε αφήσει δυστυχώς ασυγκίνητο.Το μόνο τραγούδι πού καταφέρνει και ξεχωρίζει για εμένα είναι το Child of God, το οποίο μας φέρνει στη θύμηση τα αξιοθαύμαστα φωνητικά του Lyxzen αλλά σε πολλή ασθενέστερη μορφή.Γενικά δίσκος ήπιος με φωνητικά εμφανώς συμμαζεμένα και τις κιθαριστικές λειτουργίες υποτονικές, εώς και βαρετές δίχως κανένα σοβαρό ξέσπασμα καθόλη την διάρκεια.Το χαλαρό μοτίβο και τα γενικά μικρής διάρκειας τραγούδια νομίζεις ότι σε βοηθούν να ξεφορτωθείς ήσυχα και γρήγορα τον δίσκο αλλά μάλλον χάνεις καθώς το Τhe Cross of my Calling (8.30 min) που αποτελεί και το τελευταίο track έρχεται να γιγαντώσει τις μεγαλοκιλοβατόρες αδράνειας που στοίχειωναν τον εγκέφαλο σου όλη την ώρα.
Έκπληξη πάντως δημιοyργούν κομμάτια όπως το Interlude kαι το Arm Yourself με τα funky riffakia τους και τον χορευτικό "κουνά τον κωλαράκο σου" ρυθμό τους.Απογοήτευση το τραγούδι Washington Bullets, μια αντιγραφή παρωδία τοu Guns of Brixton (Clash).
Τέλος για να μην το κάψουμε το συγκρότημα που όπως και να το κάνουμε έχει αφήσει μία ιστορία και μερικές τραγουδάρες στο ενεργητικό του καλό θα ήταν να αναφεθεί το όνομα του μπασίστα Ιnge Johansson ,o oποίος είναι ο μοναδικός που σώζεται απο αυτό το ολοκαύτωμα της Στοκχόλμης και όλο το bubblegum rock ύφος που παρουσίασαν οι ΙΝC.Ένα καλό παράδειγμα είναι το Black September όπου εκεί φαίνεται ο άνθρωπος ότι κανει καλά την δουλειά του.Επίσης σεβαστός και ο παραγωγός Rick Rubin (τζουτζούκος για όσους τον έχουν κοζάρει) με την πολυετή συνεργασία του με Beastie Boys και Johnny Cash.
Aν και είχαμε συνηθήσει τους INC πιο άγριους, απότομους και άμεσους, τώρα απλώς αγγίξαν το απόλυτο μέτριο.
Βαθμολογία.............5,0/10
Live Report - My Sleeping Karma - Brotherhood Of Sleep - 1000mods @ AN Club 7/2/2009
07 February 2009
PONI HOAX-Images Of Sigrid
Δεύτερος λόγος γιατί σίγουρα θα το έβαζα στα καλύτερα album που άκουσα το 2008 . Συνολικά ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός.
Μελαγχολικός σε κάποια κομμάτια γεμάτος ηλεκτρονικά στοιχεία , με κέρδισε από την πρώτη κιόλας στιγμή και από τότε δεν έχει περάσει μέρα που να μην τον ακούσω. Μελωδίες που για να πω την αλήθεια δεν αποτελούν πρωτοτυπία , ακούγοντας τον μπορώ να ξεθάψω όλο το φάσμα της rock / pop σκηνής του 2000. Η μπάντα μας έρχεται από τη Γαλλία και είναι η δεύτερη κυκλοφορία της μετά το 2006 με το ομώνυμο debut album τους . Ο δισκος ξεκινάει με ένα υπέρτατα μελαγχολικό κομμάτι με ηλεκτρονικό 'περιτύλιγμα' το 'Τhe Paper Bride' -κομμάτι πλυντήριο για όσους ξέρουν την έκφραση , για όσους δεν την ξέρουν ελπίζω να μην έχετε περάσει καμμία πρόσφατη ερωτική απογοήτευση γιατί δεν συνίσταται για εσάς. Ή μάλλον για εσάς συνιστάται πολύ περισσότερο.... Δημιουργεί ατμόσφαιρα από την πρώτη νότα . Εμένα προσωπικά με γέμισε συναισθήματα και ξύπνησε τον άλλο μου εαυτό . Ο δίσκος ακούγεται από την αρχή ως το τέλος , δεν βρήκα βαρετό σχεδόν κανένα κομμάτι . Το 'Pretty tall girls' είναι αξιοπρόσεχτο με πολύ δυνατές κιθάρες αλλά τα φωνητικά πάντα σε σκοτεινό ύφος. Η μπάσα φωνή του Νikolas Ker δε συγκαταλέγεται στις φωνές που θα λέγαμε xαρακτηριστικές όμως είναι από τα επιβλητικά φωνητικά που σε εθίζουν έτσι ώστε να μείνεις μέχρι να τελείωσει ο δίσκος . Το 'Antibodies' είναι επίσης από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν με εισαγωγή ηλεκτρονική και σιγα σιγά εισβάλλουν τα φωνητικά και μετά η κιθάρα και τα drums , 'the world is an antiplace , alone with you...so i will forget your face,this time we're through.....' . Ακολουθεί το 'Ιmages Of Sigrid' το κομμάτι που χάρισε το όνομά του στο album με απαλές μελωδίες , ακούγεται ευχάριστα όμως στερείται της δυναμικής των υπολοίπων . Επόμενο track είναι το 'You're gonna miss my love' που αν δεν είχε αυτά τα φωνητικά θα μπορούσε άνετα να ήταν σε κάποιο δίσκο των 'Killers' . Κομμάτι που ξεχωρίζει γιατί κάνει τη διαφορά στον ήχο από το σύνολο . Υπάρχει και η συμμετοχή μιας Ελληνίδας ,της Όλγας Κουκλάκη, άλλο ένα στοιχείο που κάνει το δίσκο ενδιαφέρον .Στο 'Τhe soundtrack of your fears' η υπέροχη φωνή της κυριαρχεί υποτονικά και ταυτόχρονα πολύ γλυκά . Τα επόμενα tracks που ακολουθούν είναι επίσης όμορφα και χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γιατί βρίσκω αυτόν τον δίσκο πολύ όμορφο και όχι δισκάρα . Το album κλείνει με το 'Faces in The Water' , το μοναδικό που δεν τράβηξε την προσοχή στα αυτιά μου .Έχει διάρκεια 13.37' , το οποίο σταματάει ξαφνικά κάπου στα 3.20' και ξαναξεκινάει για να παρατίνουν τη διάρκειά του με έναν μονότονο ήχο χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης . Θέλω να γυρίσω πίσω το χρόνο και να πάω στο Fuzz , δυστυχώς ο χρόνος γυρνάει μόνο στο lost ....
8,9/10
LIVE REPORT: Kreator @ E.K. Athens 6/2/09 (The Day After)
ΓΑΜΗΣΑΝΕ!!! \m/
Α…και κάτι άλλο: Ο Ventor παίζει να είναι ο καλύτερος thrash drummer μετά τον Lobardo.
Watch Video (Δεν έχει καλό ήχο, αλλά από το τίποτα...)*
*(Γενικά ο ήχος δεν ήταν πολύ καλός και για αυτό έφταιγε ο χώρος που ήταν ένα Hangar.)
06 February 2009
THE QUEMISTS - Join the Q (label:Ninja Tune)
5,8/10