11 February 2009

THE PAINS OF BEING PURE AT HEART-The Pains Of Being Pure At Heart

Η ολοκαίνουρια κυκλοφορία και debut album των Νεο'υ'ορκέζων Pains Of Being Pure At Heart απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από πάρα πολλούς δισκοκριτικούς , όμως ποιός είναι ο λόγος αυτού του άκρατου ενθουσιασμού ? Ειλικρινά δεν μπορώ να δώσω μια απάντηση . Η μπάντα θα μπορούσε εύκολα να είναι επιτυχημένη στα 80's ίσως και στις αρχές των 90's . O ήχος τους Indie/Pop . H μουσική τους είναι σα να ακούς Smiths στον γενικότερο ήχο και Cure κάποιες φορές στο κιθαριστικό κομμάτι - σε κάποια riffάκια . Αυτές οι δύο μπάντες μαζί , με μπόλικη fuzzίλα στην κιθάρα , εάν μπορούσαν να γίνουν ένα θα ήταν οι Pains Of Being Pure At Heart . Eυδιάκριτες είναι οι επιρροές τους από Ride , Wedding Present και Field Mices . Ήχος που ίσως θα προκαλούσε αίσθηση σε κάποιον με αυτά τα ακούσματα , αλλά μήπως αυτός ο κάποιος θα είχε μείνει λίγο πίσω μουσικά ? Ακόμα και ο Morrissey φέτος απέκτησε τον πιο rock ήχο που είχε ποτέ του.....Όλα τα κομμάτια ακούγονται το ίδιο και δεν μπορώ δυστυχώς να ξεχωρίσω κάποιο . Ακόμα και τώρα τον ακούω για 6η φορά μήπως και διακρίνω κάτι απρόσμενο , ακούσω κάποιο κομμάτι , ένα riffάκι , οτιδήποτε που δεν πρόσεξα , να πω έστω μια καλή κουβέντα για αυτούς . Ανάμεσα σε όλα αυτά θετικό είναι πως ο δίσκος έχει πολύ καλή παραγωγή , παραγωγάρα θα έλεγα και είναι ποιοτικά τέλειος - που να μην είχαν δηλαδή....Άλλο ένα θετικό που θα μπορούσα να αναφέρω είναι πως οι εισαγωγές τους είναι πολύ ενδιαφέρουσες , σε κάνουν να περιμένεις κάτι δυνατό που όμως ποτέ δεν έρχεται . Κάνουν την είσοδό τους τα φωνητικά του Kim Berman , frontman της μπάντας , και αυτές οι παλιομοδίτικες κιθάρες (τίγκα fuzz) σε λιγάκι πιο σκληρό ήχο , και το 'Contender' , που είναι και το πρώτο track του δίσκου , δεν αφήνει καμμία εντύπωση . Θα δανειστώ μια έκφραση από το Hedwig & The Angry Inch όπου ο τραγουδιστής-τραβέλι της μπάντας περιγράφει τον εαυτό του ως 'girly boy who became the internationally ignored song stylist ...' για να περιγράψω την φωνή του κυρίου Berman . Προχωρόντας στα επόμενα κομμάτια 'Come Saturday' , 'Young Adult Friction' , 'This Love Is Fucking Right!' συνειδητοποιείς πως ο δίσκος είναι τελείως μονότονος . Καμμία σχέση με το πολύ ποιητικό όνομά τους που σε παραπέμπει σε χρόνια αθωότητας και αγαπησιάρικα συναισθήματα , που καλά έκαναν και τον επέλεξαν και τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ίσως και να ταιριάζει απόλυτα με τον ήχο τους . Είναι back in time . Αν κάποιος μου έβαζε αυτό το δίσκο χωρίς να μου πει τι ακούω θα ρώταγα σε ποια δεκαετία βρισκόμαστε?????Συνεχίζει ο δίσκος με τα 'The Tenure Inch' , 'Stay Alive' , 'Everything With You' , 'A Teenager In Love' ... ακόμα το ίδιο . Τι ? Αλλάξαμε κομμάτι ? Πότε φτάσαμε στο 8ο track ? Να αναφέρω πως στα vocals συμμετέχει και η Peggy Wang , η οποία έχει αναλάβει τα keyboards στη μπάντα . Γεγονός πάντως αποτελεί πως και τα keyboards και τα φωνητικά της προσθέτουν στην μπάντα παραπάνω παιδικότητα . Ας μην επεκταθώ και αναλύσω το πόσο πολύ δεν ταιριάζει , σε ορισμένα κομμάτια , η φωνή της με του Berman . Το album τερματίζει με τα 'Hey Paul' και 'Gentle Sons' και δεν κρύβω πως στο τελευταίο track πήρα μια τζούρα από το 'Psycho Candy' των Jesus & Mary Chain αλλά είναι τόσο μικρή η τζούρα που.....hey mon!....... Στρίψε άλλο ένα....

3.2/10

5 comments:

mamanis said... Feb 11, 2009, 3:49:00 PM

Αυτά να τα βλέπεις εσύ αρρώστια. Την ίδια απορία με σένα έχω και εγώ για τους Glasvegas (απέσπασε εξαιρετικά σχόλια από πάρα πολλούς δισκοκριτικούς , όμως ποιος είναι ο λόγος αυτού του άκρατου ενθουσιασμού? Ειλικρινά δεν μπορώ να δώσω μια απάντηση).
Για αυτό λοιπόν να μην ακούς κριτικές από περιοδικά και sites που έχουν από πίσω τους τις δισκογραφικές εταιρίες.

arrostia said... Feb 11, 2009, 3:56:00 PM

αντε πάλι το θέμα το παλιό...αχαχαχαχαχ

mamanis said... Feb 11, 2009, 3:58:00 PM

χαχαχαχαχαχα...
Ε μα!

Anonymous said... Feb 11, 2009, 4:04:00 PM

re oute kan aksize na asxolitheis me tis smithokseftiles.ante kai eksaitias sou asxolithikame kai emeis.xrwstas reeeee!!!!!

Raggedy Man said... Aug 6, 2009, 10:25:00 PM

βασικά, γαμημένοι κλωνοι... Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί τόσο σούσουρο...

Post a Comment