Από σήμερα θα βρίσκεται στα ράφια των δισκοπωλείων το ολοκαίνουργιο άλμπουμ των PRODIGY, “Invaders Must Die”. Μετά από 11 ολόκληρα χρόνια επέστρεψαν και έχουν τρελά κέφια.Η αλήθεια είναι ότι περίμενα με επιφύλαξη το νέο τους άλμπουμ, αλλά τώρα που το τοπίο καθάρισε του καρφώνω ένα 8.5/10 χωρίς καμία επιφύλαξη.
Οι νέοι PRODIGY θα είναι σίγουρα μέσα στην λίστα με τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Ισορροπούν άψογα ανάμεσα στο παρόν κα στο παρελθόν. Επιστρέφουν στις ρίζες τους και ταυτόχρονα τις κόβουν. Κινούνται με φοβερή ευελιξία μεταξύ ρυθμών και ήχων που θυμίζουν Pendulum, Electro-Punk και Techno ριπών του παρελθόντος και Alternative Rock ξεσπασμάτων τύπου “The Fat of the Land”. Τα καταιγιστικά Industrial Big Beats (το σήμα κατατεθέν τους) σου κόβουν την ανάσα και σε ταρακουνάνε ολόκληρο (ακουστέ αυτό το άλμπουμ πολύ δυνατά). Ο ξέφρενος ρυθμός, στον οποίο κινείται το “Invaders Must Die”, καταλαγιάζει μόνο στο τελευταίο κομμάτι βοηθώντας μας να συνέλθουμε και να ηρεμίσουμε με ένα ευχάριστο πεντάλεπτο outro που θυμίζει αρκετά πρώιμους Primal Scream.
Από τα 11 κομμάτια του δίσκου, 8 από αυτά θα μπορούσαν άνετα να γίνουν singles (κυκλοφορεί και σε Deluxe Edition με δυο έξτρα bonus tracks).
Τέλος να μην ξεχάσω να επισημάνω και την συμμετοχή «έκπληξη» του Dave Grohl.
Run with the Wolves mothafackaaaaaaaaaaz…!!!
Βαθμολογία: 8,5/10
2 comments:
Πολύ καλή φάση!!Δεν περίμενα να ανακάμψουν είναι η αλήθεια!!Στάνταρ θα τσεκάρω!!
Ποιος σε ταράζει μες την ησυχία σου και σε ξαναστέλνει στα Κυριακάτικα Sunrise Zone parties του Faz? και κυρίως, ποιος σε λέει «τυρί» επειδή κωλογουστάρεις?
Για την ισορροπία ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν δεν ξέρω αν θα συμφωνήσω. Ένα ξέρω στα σίγουρα: οι Prodigy συνεχίζουν να τα σπάνε!
Τα πιο βρε-deep-στη-μηχανή-του-χρόνου κομμάτια είναι το Omen για το μπάσιμο με το μπλιμπλίκι αλά Charlie και το Take me to the Hospital (βλέπε Everybody’s in the Place).
... για να δοθεί η σκυτάλη στο Thunder και να ξαναζήσουμε τις vocal στιγμές του Out of Space.
Οι 2 μεγαλύτερες παρτάρες του δίσκου είναι τα Warriors Dance και World's on Fire (τι πλήκτρο είναι αυτό στο 1:40!!!) που αν δεν σου γαργαλούν τις πατούσες δεν θέλω να σε ξέρω!
Έτσι απλά και άνετα το συγκεκριμένο album μπήκε στην 10άδα μου για το 2009, όπως έκανε πέρσι ο Moby με το Last Night. Τι και αν δεν αλλάζει την ιστορία της χορευτικής και όχι μόνο μουσικής όπως το Experience? Η μουσική είναι κάβλα και το Invaders must die τα καταφέρνει και με το παραπάνω.
ps. Τώρα που είπες για Grohl, να μην ξεχάσω να πάρω λίγο μαϊντανό που μου τελείωσε.
Post a Comment