μετά την επίσκεψη μου στην chichen itza και έχοντας ήδη κάνει ένα άλμα προς στην τελειοποίηση του εγώ μου , έκανα την αγορά αυτού του δίσκου.'Eτσι μελωποίησε την πτήση της επιστροφής μου τόσο πολύ που για εμένα είναι από τους δίσκους της χρονιάς . Εδώ θα απογοητεύσω τους σκληροπυρηνικούς μου φίλους γιατί αυτός ο δίσκος δεν προορίζεται για τα δικά τους αυτιά.
Το ομόνυμο debut album των fleet foxes, που μας έρχονται απο το seattle, αποτελείται από rock και folk στοιχεία αγγίζοντας τα όρια της gospel σε κάποια κομμάτια ,με ένα ιδιαίτερο δικό τους ,κατάδικό τους ήχο, ένας δίσκος που ταιριάζει γάντι στην χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.
Ο δίσκος ξεκινάει σε χαμηλούς τόννους και το πρώτο track του δίσκου 'sun it rises' σε οροιοθετεί σε μια μαύρη ατμόσφαιρας δωματίου με πολλές χαραμάδες φωτός...αυτή είναι η αρχή του album, ώσπου εισβάλλουν οι κιθαριστικές και ηχητικές αρμονίες στο επόμενο track 'white winter hymnal' η προσωπική μου αδυναμία αυτού του 'διαμαντιού'..τα φωνητικά του Pecknold Robin είναι τόσο καθοριστικά στην πορεία του ακούσματος που σε πετάνε ξαφνικά σε ένα παραμύθι..έτσι περίπου ήταν και η δική μου πτήση.Τα 'Υour protector ' και 'blue ridge mountains' είναι από τις καλύτερες στιγμές του album, τα drums παίζουν δεύτερο ρόλο αφήνοντας το πιάνο του Ceasy Wescott να πρωταγωνιστεί μαζί με το κιθαριστικό παίξιμο του Skye Skjelset.
To album μας χαιρετάει με ένα a capella κομμάτι το 'Oliver James' στο οποίο τα φωνητικά του Pecknold είναι μαγικά.Θες κι άλλο αλλά δυστυχώς δεν έχει...........
8/10
Το ομόνυμο debut album των fleet foxes, που μας έρχονται απο το seattle, αποτελείται από rock και folk στοιχεία αγγίζοντας τα όρια της gospel σε κάποια κομμάτια ,με ένα ιδιαίτερο δικό τους ,κατάδικό τους ήχο, ένας δίσκος που ταιριάζει γάντι στην χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.
Ο δίσκος ξεκινάει σε χαμηλούς τόννους και το πρώτο track του δίσκου 'sun it rises' σε οροιοθετεί σε μια μαύρη ατμόσφαιρας δωματίου με πολλές χαραμάδες φωτός...αυτή είναι η αρχή του album, ώσπου εισβάλλουν οι κιθαριστικές και ηχητικές αρμονίες στο επόμενο track 'white winter hymnal' η προσωπική μου αδυναμία αυτού του 'διαμαντιού'..τα φωνητικά του Pecknold Robin είναι τόσο καθοριστικά στην πορεία του ακούσματος που σε πετάνε ξαφνικά σε ένα παραμύθι..έτσι περίπου ήταν και η δική μου πτήση.Τα 'Υour protector ' και 'blue ridge mountains' είναι από τις καλύτερες στιγμές του album, τα drums παίζουν δεύτερο ρόλο αφήνοντας το πιάνο του Ceasy Wescott να πρωταγωνιστεί μαζί με το κιθαριστικό παίξιμο του Skye Skjelset.
To album μας χαιρετάει με ένα a capella κομμάτι το 'Oliver James' στο οποίο τα φωνητικά του Pecknold είναι μαγικά.Θες κι άλλο αλλά δυστυχώς δεν έχει...........
2 comments:
Δεν είναι και άσχημο, αλλά με πήρε ο ύπνος.χαχαχαχα
εγώ έκανα σημείωση,ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΚΛΥΡΟΠΗΡΙΝΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΥΣ...
Post a Comment