CALLISTO - Providence

Όσοι είχαν αγαπήσει το "Noir" και περίμεναν πάλι κάτι ανάλογο, θα τους ξενίσει το πρώτο άκουσμα του "Providence". Για αυτό ευθύνεται κατά κύριο λόγο ο νέος τραγουδιστής της μπάντας, Jani Ala-Hukkala (ο παλιός παραμένει αποκλειστικά στα κιθαριστικά του καθήκοντα). Τα φωνητικά του Jani είναι καθαρά, μελωδικά, λυρικά και λιγότερο brutal (αν και έχουν αρκετές brutal αναλαμπές). Ο ήχος κινείται σε ακόμα πιο μελαγχολικές μελωδίες και είναι ότι πιο χαλαρό και μελωδικό έχουν τολμήσει. Το αποτέλεσμα δεν θυμίζει και πολύ το αριστουργηματικό τους "Noir" (2006).
Η Ελληνίδα νύμφη Καλλιστώ (CALLISTO) μπορεί μεν να περιπλανιέται στα ίδια σκοτεινά δάση που περιπλανιέται και η Αιγύπτια «συνάδελφός» της (αν και Θεά) Ίσιδα (ISIS), διαλέγει όμως πιο ανάλαφρες διαδρομές.
Το υποτονικό και μελαγχολικό post-metal του "Providence" ίσως να κουράσει κάποιους (αν και έχει αρκετά βαριά ξεσπάσματα). Το σίγουρο πάντως είναι ότι το άλμπουμ είναι καλό. Μπορεί να είναι πιο soft από το κάπως πιο brutal παρελθόν τους, μπορεί τα φωνητικά να γεμίζουν ολόκληρα σχεδόν τα κομμάτια, από ότι στο πιο «instrumental» "Noir" (στο οποίο τα φωνητικά είχαν τον δεύτερο ρόλο ενώ τον πρώτο είχε η μουσική ενορχήστρωση), έχει όμως έναν νέο αέρα και αυτό οφείλεται καθαρά στον Jani.
Προσωπικά είμαι λάτρης του "Noir" και η αλήθεια είναι ότι δεν μπόρεσα να χωνέψω με ευκολία αυτό το νέο τους στιλ. Επειδή όμως δεν μπορούν να συγκριθούν τα δυο αυτά άλμπουμ μεταξύ τους, θα πρέπει να αξιολογήσω το "Providence" σαν ένα τελείως διαφορετικό και ξεχωριστό άλμπουμ. Αν πέσω στην παγίδα να το συγκρίνω με το "Noir" θα πρέπει η βαθμολογία μου να είναι κάπως χαμηλή και ίσως να το αδικήσω. Για αυτό λοιπόν θα το κρίνω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ δίνοντάς του ένα 8-αράκι.

Οι Φιλανδοί θα μας επισκεφτούν στις 22 Νοεμβρίου στην Αθήνα για μια μοναδική βραδιά στο Rodeo Club για να μας ταξιδέψουν στον μελαγχολικά σκοτεινό τους κόσμο. Αξίζει το ταξίδι!

Βαθμολογία: 8/10