Ήταν σίγουρα ένα από τα πιό αναμενόμενα album της χρονιάς. Μετά από πολλά χρόνια απουσίας, ο Chris Goss έχοντας κάνει και τις απαραίτητες αλλαγές στο lineup ( η συνεχής ανανέωση και συνεργασία με διαφορετικούς μουσικούς είναι χαρακτηριστικό του), μας παρουσιάζει το τελευταίο του πόνημα.Το Pine/Cross Dover έχει όλα αυτά τα στοιχεία που αναζητά κάθε φίλος της μουσικής που σέβεται τον εαυτό του. Απαλές rock συγχορδίες, stonerίζοντα riffάκια ,ατμόσφαιρα, blues, μια εμφανής διάθεση για jammάρισμα και την γαλήνια φωνή του Goss ως κερασάκι στην τούρτα.
Παράλληλα, ακούγοντάς το κάποιος (όπως και σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους) εντοπίζει σιγά σιγά τις επιρροές τόσων και τόσων συγκροτημάτων με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα αυτό των Queens Of The Stone Age και τα ιδιαίτερα riffακια του Homme. Άλλωστε έχουν άρρηκτες σχέσεις τόσο από την παραγωγή του Goss στο επικό "Blues For The Red Sun" των Kyuss. όσο και από τις ανα τους καιρούς συμμετοχές του Homme στους Masters Of Reality. Ακούγωντας το "King Richard TLH" και το "VP in IT" θα καταλάβετε αμέσως...
Παράλληλα, ο Goss πειραματίζεται αρκετά με ορχηστρικά κομμάτια, επηρεασμένος από τον John McLaughlin και τους Mahavishnu Orchestra, στον οποίο ουσιαστικά αντιστοιχεί και το "Johnny's Dream", όπως ο ίδιος λέει.
Ώντας και παραγωγός, ο Goss φυσικά και ξέρει πως να μοιράσει τα τραγούδια του δίσκου με μαεστρία κρατώντας τον ακροατή συνεχώς κοντά του και βασικότερο χωρίς να τον κουράζει.
Αποτέλεσμα ένας άριστος δίσκος, ισάξιος του αγαπημένου μου "Deep in The Hole", αλλά και του "Sunrise On The Sufferbus". Δεν περιμέναμε άλλωστε και κάτι λιγότερο από τους Masters Of Reality.
Βαθμολογία: 9/10
Παράλληλα, ακούγοντάς το κάποιος (όπως και σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους) εντοπίζει σιγά σιγά τις επιρροές τόσων και τόσων συγκροτημάτων με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα αυτό των Queens Of The Stone Age και τα ιδιαίτερα riffακια του Homme. Άλλωστε έχουν άρρηκτες σχέσεις τόσο από την παραγωγή του Goss στο επικό "Blues For The Red Sun" των Kyuss. όσο και από τις ανα τους καιρούς συμμετοχές του Homme στους Masters Of Reality. Ακούγωντας το "King Richard TLH" και το "VP in IT" θα καταλάβετε αμέσως...
Παράλληλα, ο Goss πειραματίζεται αρκετά με ορχηστρικά κομμάτια, επηρεασμένος από τον John McLaughlin και τους Mahavishnu Orchestra, στον οποίο ουσιαστικά αντιστοιχεί και το "Johnny's Dream", όπως ο ίδιος λέει.
Ώντας και παραγωγός, ο Goss φυσικά και ξέρει πως να μοιράσει τα τραγούδια του δίσκου με μαεστρία κρατώντας τον ακροατή συνεχώς κοντά του και βασικότερο χωρίς να τον κουράζει.
Αποτέλεσμα ένας άριστος δίσκος, ισάξιος του αγαπημένου μου "Deep in The Hole", αλλά και του "Sunrise On The Sufferbus". Δεν περιμέναμε άλλωστε και κάτι λιγότερο από τους Masters Of Reality.
Βαθμολογία: 9/10
3 comments:
Chris Goss είναι αυτός.Δεν νομίζω να τίθεται θέμα για τη μεγαλουργεία του.Το alfalfa με κούρασε.
Μετά από τόσα χρόνια απουσίας είναι σίγουρα ο πιο αναμενόμενος δίσκος της χρονιάς. Οι «Θεοί» επέστρεψαν με ένα καταπληκτικό άλμπουμ. Ένα ακόμη διαμαντάκι στο θησαυροφυλάκιο τους. Έτσι και αλλιώς όλα τα άλμπουμ των Masters of Reality είναι ένας μικρός θησαυρός. Σίγουρα μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
Να προσθέσω ότι στο "Pine / Cross Dover" συμμετέχουν, μεταξύ άλλων guest appearances, ο κιθαρίστας και ο μπασίστας των Eagles Of Death Metal, Dave Catching και Brian O'Connor αντίστοιχα, καθώς και ο former κιθαρίστας των Queens of the Stone Age, Brendon McNichol.
9/10 Δαγκωτό!
\m/ Goss the Boss \m/
o δισκος γαμάει
Post a Comment