HURT-Goodbye to the Machine

«Μουσική για το μυαλό, την ψυχή και το σώμα»..

Αυτές είναι οι πρώτες λέξεις που μου ήρθαν στο μυαλό εκείνο το αξέχαστο μουντό, βροχερό βράδυ Παρασκευής, φθινοπώρου 2007, όταν οι πρώτες νότες του “VOL.II” πλημμύρισαν το σπίτι μου.Θυμάμαι πολύ καλά ότι κρατούσα μία πολιτική εφημερίδα, η οποία απογειώθηκε από τα χέρια μου στην ακρόαση των πρώτων ήχων από το παραπάνω album..

Με έπιασε ένας αδιανόητος πανικός! Σαν ένας ηλίθιος ερωτοχτυπημένος έφηβος , αρχίζω να ψάχνω μανιωδώς το παρελθόν τους. Το ομώνυμο "HURT" (2000) και το “Consumation”(2003)τα οποία δεν βρήκαν καταφύγιο(ανεξάρτητες κυκλοφορίες) , και τα οποία δεν μπορώ να βρώ πουθενά..Τελικά διαπιστώνω ότι το καλύτερο που μπορούσα να βρω ήταν το “VOL.I” με πολλά από τα tracks των πρώτων albums.Πραγματικά σπουδαίο -σχεδόν-ντεμπούτο..‘Εκτοτε η μαγεία αυτής της σπουδαίας μπάντας με συντρόφεψε αναρίθμητα βράδια χύνοντας Bourbon στο άδειο ποτήρι μου και ανάβοντας το τσιγάρο μου όταν δεν είχα καμία δύναμη να το κάνω..

Το remastered “Re-consumation” το 2008,σαν να προσπαθούσε να θέσει τα πράγματα στην θέση τους, αλλά η αδημονία για την καινούρια τους δουλειά γινόταν σιγά-σιγά καρκίνος μέσα στο συκώτι μου..Την Άνοιξη που μας πέρασε το χαρισματικό κουαρτέτο από την Virginia(αλλά τώρα L.A..)μας έδωσε την χαριστική βολή..

Το “Goodbye to the Machine” έρχεται σαν μια μελωδική μουσική απελπισίας και απολύτρωσης στα πονεμένα μας αυτιά και στις πονεμένες μας ψυχές..

Από τις πρώτες νότες του “Got jealous” είναι φανερό το ποτάμι του πάθους και της διάθεσης να σε διαλύσουν με τις μελωδίες τους..Στο “Pandora” φαίνεται ολοφάνερα η μουσική κλάση της μπάντας η οποία επιδίδεται σαν χορογραφία ανάμεσα στο κιθαριστικό πάθος του P.Spatola και τα απανωτά χτυπήματα της rhythm section τα οποία σε έχουν καθηλώσει στην πολυθρόνα και είναι έτοιμα να διαλύσουν το στομάχι σου ενώ εσύ κοιτάζεις με ένα ηλίθιο απλανές βλέμμα το ταβάνι..Κι όμως.. σου μοιάζει σαν ένα θαυμάσιο μασάζ από ένα ζευγάρι επιδέξια χέρια με πανέμορφα δάχτυλα πάνω στο μαλακό σου υπογάστριο..Η ανεπανάληπτη φωνητική ερμηνεία του J.Loren σου ξεσκίζει τα σωθικά..σου διαλύει το "είναι" σου..Θέλει να σε κάνει να κλαις χωρίς να σταματάς για όλα αυτά που λατρεύεις να κάνεις.. και για τα οποία ποτέ δεν δικαιώνεσαι..
“Wars” και χάνομαι..Ανάθεμα με!!Είναι δυνατόν να αναλύω track-by-track ένα τέτοιο δημιούργημα;;

Έχοντας πατήσει το repeat στο CD Player,έχω αρχίσει να νιώθω ότι χάνω τον έλεγχο..Εντελώς..

Μέσα στο λουσμένο,από το φως των κεριών, δωμάτιο μπροστά στην κλειστή οθόνη της T.V.,εμφανίζεται η εμβληματική φιγούρα του J.Loren κρατώντας την κιθάρα του..’Οπως πάντα..Στο πλάι του είναι ένας ξανθός άγγελος..Αρχίζει να παίζει τις πρώτες νότες του “World Ain’t Right”..Ένα δάκρυ κυλλάει στα μάγουλα του ξανθού άγγελου..Τον διακόπτω.”Would you show me the meaning of love ..” του αποκρίνομαι..Ένα αινιγματικό όσο και μελαγχολικό χαμόγελο διαγράφεται στο πρόσωπό του..

Σηκώνεται. Δίνει μια κλωτσιά στο άδειο μπουκάλι από Bourbon μπροστά μου, το οποίο παρασέρνει το γεμάτο από αποτσίγαρα τασάκι στο πάτωμα..Μαζί με το βάζο με τα κόκκινα τριαντάφυλλα πάνω στο τραπεζάκι μπροστά μου..

Και εξαφανίζεται..Μαζί με τον ξανθό άγγελο..

Από την μισάνοιχτη γρίλια μπαίνει αχνό φως..Έχει ξημερώσει..

Σηκώνομαι. Μαζεύω τα άθικτα τριαντάφυλλα και τους προσφέρω καινούριο καταφύγιο..Βγάζω ένα καινούριο μπουκάλι Bourbon από το ντουλάπι, βάζω άλλο ποτό..

Κατεβάζω τελείως την μισάνοιχτη γρίλια..

Και συνεχίζω..

Βαθμολογία:Masterpiece