Και για να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, ας ασχοληθούμε με ένα από τα πιο αναμενόμενα album της χρονιάς. Στο κλείσιμο της δεύτερης δεκαετίας τους, οι Paradise Lost μας χαρίζουν ένα πραγματικό διαμάντι.
Μπάντα που πάντα έπαιζε αυτό που γούσταρε, έχει πειραματιστεί όσο λίγοι, και σίγουρα δεν ανήκει στα συγκροτήματα αυτά που θα βγάλουν κάποιο δίσκο απλά για να πουλήσουν. Κάνουν αυτό που θέλουν, όπως και όποτε θέλουν.
Έχοντας κάνει άπειρες δοκιμές, τεράστιες αλλαγές στην πορεία τους (ποιός ξεχνά την μετάλλαξη σε electro που επιχείρησαν και συνέχισαν παρά το άπειρο κράξιμο), σε αυτή τη φάση έχουν μια σαφώς μεταλλική κατεύθυνση.
Έχοντας κάνει άπειρες δοκιμές, τεράστιες αλλαγές στην πορεία τους (ποιός ξεχνά την μετάλλαξη σε electro που επιχείρησαν και συνέχισαν παρά το άπειρο κράξιμο), σε αυτή τη φάση έχουν μια σαφώς μεταλλική κατεύθυνση.
Συγκεντρώνουν όλα αυτά τα στοιχεία που έχουμε ακούσει κατα καιρούς στους δίσκους τους και τα αναμιγνύουν όλα μαζί δίνοντάς μας έναν από τους δίσκους της χρονιάς. Η αγία δυάδα της μπάντας , Holmes και Mackintosh τα δίνουν όλα. Ο μεν Holmes εκτείνεται σε όλο το εύρος των φωνητικών του, από τα αγριεμένα doom metal μέχρι τα gothic ατμοσφαιρικά, ο δε Mackintosh παίζει απλά παπάδες. Επιτέλους, μετά από χρόνια άκουσα τις μαγικές κιθάρες με τα ατμοσφαιρικά riff.
Πολύ ανώτερο από το In Requiem, που μάλλον ήταν προπομπός της επιστροφής στις ρίζες, ο δίσκος αυτός είναι ό,τι καλύτερο έχουν βγάλει μετά το Draconian Times. Προσωπικά, είμαι από αυτούς που είχαν απογοητευτεί από την ηλεκτρονική στροφή τους. Το να σε ξανακερδίζει μια μπάντα είναι κάτι που σε κάνει να την εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο. Ακομα πιο εντυπωσιακό το γεγονός ότι αυτός ο δίσκος θα αφήσει ικανοποιήμένα όλα τα είδη των οπαδών τους.Το σίγουρο είναι ότι οι Paradise Lost δεν θα χάσουν όυτε έναν οπαδό τους, μάλλον το αντίθετο.
Το video του "Faith Divides Us - Death Unites Us" παίζει ήδη.
Το video του "Faith Divides Us - Death Unites Us" παίζει ήδη.
Με μεγάλη ανυπομονησία το επερχόμενο live τους στις 17 του μηνού.
Βαθμολογία : 9/10
6 comments:
"Η προσέγγισή μας αυτή τη φορά κλίνει ακόμη περισσότερο προς την πιο heavy πλευρά των πραγμάτων, ακόμα περισσότερο και από την τελευταία. Είναι ζωτικής σημασίας να μην χάσουμε την επαφή με το μουσικό μας ταξίδι τα τελευταία 20 χρόνια. Η μουσική μας μπορεί να είχε διαφορετικά προσωπεία, αλλά ήταν πάντα "σκοτεινή" και το νέο album δεν θα αποτελεί εξαίρεση. Μουσικά και στιχουργικά." Ο Nick Holmes με τις δηλώσεις του, μας είχε γεμίσει προσδοκίες για το επερχόμενο album, οι οποίες με το άκουσμα του πρώτου ομόνυμου τραγουδιού επαληθεύτηκαν στο έπακρο. Μαγική ατμόσφαιρα, βαρειές κιθάρες και ένα ρεσιτάλ ερμηνείας στα φωνητικά. Μπράβο στους Lost που μετά από τόσα χρόνια καταφέρνουν και μας χαρίζουν τέτοιες κυκλοφορίες.
Mackintosh και τα μυαλά στα κάγκελα!!!
Για να μην παρεξηγηθώ: η αγάπη μου για την μπάντα είναι δεδομένη. Αλλά ο δίσκος για 9ρι δεν είναι. Ούτε καλύτερος από τo In Requiem είναι (που παρεμπιπτόντως έχει πραγματικά καλούς και δυνατούς στίχους). Γεμάτος ναι, με Mackintosh στην πρώτη γραμμή και no_tomorrow φωνητικά από τον Holmes... οκ. Όμως κάπου εκεί ανάμεσα στον πιο σκληρό και σκοτεινό ήχο που μας έχουν δώσει ποτέ οι Paradise Lost, εγώ έχασα τη μελωδία, την ατμόσφαιρα και το feeling. Είναι σαφέστατα καλοδουλεμένος, όσο τον ακούς ανακαλύπτεις πόσο έχουν εμπλουτίσει τον ήχο τους, με φοβερό layout στο digibook.... αλλά και πάλι το 9 μου φαίνεται υπερβολικό (θα πέσει το shades of god να με κάψει!)
Ίσως θέλει το χρόνο του για να με κερδίσει...ίσως πάλι να μην το έχω με τα reviews :-P
8 τέλος πάντων
Όπως είπα lou, οι Lost είναι μπάντα που καλύπτει ένα μεγάλο εύρος γούστων και για αυτό το λόγο ίσως και η διαφωνία σου. Προσωπικά, μετά από τόσα χρόνια δεν έχω αποφασίσει ποιό ειναι για μένα ο καλύτερος δίσκος τους, Icon, Draconian Times; Ιδού η απορία
Σπουδαίο review,φοβερό album.
Τα λοιπά για 8αρια,9αρια και τα λοιπά εγώ πάλι δεν μπορώ να τα καταλάβω..
Ίσως επειδή τους έχω ζήσει από παιδί,έχω πορευτεί μαζί τους και δεν με απογοητεύει η όποια στροφή και μεταστροφή τους.
Τελοσπάντων..
Post a Comment