To ξέρω το ανακοινώσαμε αργά και οι περισσότεροι που θέλατε να πάτε τελικά διαπιστώσατε ότι είναι πολύ αργά ρε γαμώτο αλλά ο εφιάλτης δεν τελείωσε μέχρι το Σαββάτο βράδυ.Στο Rodeo είχα να πάω από μία συναυλία-μάζωξη φίλων, νομίζω τότε έπαιζαν headliners οι Stone Devils και από κάτω τους οι Deadly44 και οι 45 Rats.Ο χώρος για να βλέπεις ακόμα και ένα φίλο σου να παίζει ήταν απλά άθλιος και τότε προέκυψε το "πωπω ρε φίλε, που σε έβαλαν να παίξεις!Δε σας σέβονται καθόλου τελικά.".Από εκείνη τη μέρα λίγα είχαν αλλάξει, ουσιαστικά δεν παρατήρησα να είχε αλλάξει τίποτα.Ο ηχολήπτης στο καμαράκι του με κολλημένες τις κονσόλες στο τοίχο γιατί πολύ απλά δε χωρούσαν και πουθενά αλλού, αυτές οι 2 κολώνες πάντα στη θέση τους έτσι για να κάνουν τις συναυλίες πιο ενδιαφέρουσες και ας μη ξεχάσω αυτούς τους καθρέφτες που στέκονται σταθεροί για να μας θυμίζουν κοιτόντας τους ότι yeah! είμαστε και εμείς εκεί και ότι δεν πρόκειται για ένα όνειρο.Η καθυστέρηση μας πρώτη φορά αποδείχτηκε αναποτελεσματική.Είμασταν εκεί εγκαίρως για να παρακολουθήσουμε και τη support band ονόματι Down & Out, μπολιασμένοι με το μικρόβιο του γελαδάρη και με πολύ americana ήχους το έβρισκα αναγκαίο κακό να τελιώσουν άμεσα την παρουσία τους.Στη τελική πάντα προτιμούσα τους ψαράδες σαν μορφές της υπαίθρου.Η ώρα είχε φτάσει για τους πατερούληδες The Blues Magoos και της ala 60's γκαραζοψυχεδέλειας τους.Εντάξει τους είδα και αυτούς, άκουσα και 2-3 κομματάκια που με πορώνανε παλιά σαν τους γονείς μερικών.Εντάξει αυτά.Εντάξει και ο μέσος όρος ηλικίας ήταν τα 100 και εντάξει άμα υπήρχαν και πιο νέοι σίγουρα δεν είχαν καταλάβει που διάολο πάνε και τι διάολο βλέπανε.Εντάξει άκουσα και την αφήγηση ενός σκηνικού που συμμετείχε ο ήρωας μου Keith Moon(The Who).Eντάξει, όλα εντάξει.Το encore δε το είδαμε όλο.Τι να δεις εκεί μέσα τελοσπάντων?Το Rodeo τελικά είναι ένα υπόγειο κοτέτσι που σου χαλάει τη διάθεση.Σε μερικές μέρες έρχονται οι A Place To Bury Strangers εκεί και είναι θέμα τι θα δούμε.Η συναυλία των The Blues Magoos στο Rodeo ήταν η πρώτη που έγινε σε ελληνικό χώρο και 100% η τελευταία αφού το Reunion έγινε για μια σειρά αρπαχτών around the world.
Να τι δεν είδαμε...
2 comments:
"Ο χώρος για να βλέπεις ακόμα και ένα φίλο σου να παίζει ήταν απλά άθλιος.." ..επίσης ο μπάρμαν δε σου κάνει τη χάρη να σου δώσει κανα φυστικάκι (του ζητήσαμε και αρνήθηκε!) ακόμα κι αν με τη παρέα σου έχεις κάνει ένα καλό λογαριασμό σε ποτά!
"υπόγειο κοτέτσι που σου χαλάει τη διάθεση" ..
Το Σάββατο ευχαριστηθήκαμε περισσότερο το support.. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια.. και φύγαμε αρκετά πριν το encore
Ο μπάρμαν ήταν επιεικώς.... (μουχαχαχαχα), δε λέω τίποτα.Ήθελα να τον αναφέρω στο κείμενο αλλά τελικά κάτι τέτοιες φάτσες είναι που σου μένουν από τα live.Λίαν γραφικές, λίαν αξιαγάπητες, molto molto molto molto λίαν αστείες.
Post a Comment