YEAH YEAH YEAHS - It's Blitz!

Στο 'Fever Tell' (2003) συστήθηκα με αυτή την εκκεντρική περσόνα , την Karen O . Τι εκκεντρική δηλαδή......μου έφυγε το κεφάλι όταν την είδα να τα δίνει όλα στο 'Date With The Night' . Η αλήθεια είναι πως είναι από τις γυναίκες που δύσκολα ξεχνιέται . Δύο μέτρα riot girl με τόσο ανώμαλο και ιδιαίτερο στυλ σίγουρα της αξίζει το στέμμα της γυναικάρας της rock σκηνής του 2000 . Δεν μπορώ δυστυχώς να κρύψω το πόσο πολύ θαυμάζω την παρουσία της η οποία είναι αρκετά μισητή στους αντρες , από ότι έχω παρατηρήσει . Αν δεν φταίει το γεγονός πως ουσιαστικά δεν είναι καθόλου όμορφη μάλλον φταίει ο τρόπος που με μανία χτυπιέται επί σκηνής πιο παθιασμένα , πιο ηλεκτρισμένα , πιο 'rock' από κάθε άντρα frontman οποιασδήποτε αντίστοιχης μπάντας . Πριν μερικές μέρες άκουσα πως η Κaren O έγινε γυναίκα . Πραγματική γυναίκα . Απέκτησε θηλυκότητα . Άφησε πίσω τον αντρικό της εαυτό και άρχισε να μεγειρεύει . Στιγμή την οποία φωτογράφησε κιόλας και τη φώναξε τόσο δυνατά που την κάνανε εξώφυλλο λίγο πριν ξεκινήσει να φτιάχνει την πρώτη της ομελέτα . Αν εξαιρέσω κάποιες στιγμές στα δύο προηγούμενα album των Υeah Υeah Υeahs το 'It's Blitz' είναι ένας δίσκος που συνεχώς παρατηρείς πως η Karen 'O έχει εξαίρετη φωνή . Όχι ότι δεν το ήξερα αυτό απλά ποτέ δεν με απασχολούσε . Το 'It's Blitz' δυστυχώς δεν μπορώ να το συγκρίνω με καμμία παρελθοντική δουλειά των Υeah Υeah Υeahs . Πρόκειται για ένα come back έκπληξη που σε κάποιους ίσως φανεί ανιαρό για τα δεδομένα της μπάντας . Σε εμένα φαντάζει ως κάτι νέο . Πετάξανε τις κιθάρες και αγοράσανε πλήκτρα . Ο Nik Zinner δεν παίζει πια κιθάρα βρώμικα όπως μας έχει κακομάθει , αντιθέτως αυτός διάβασα πως πήγε τα synths στο studio!!!Synths που σε κάποιες στιγμές είναι τόσο pop που λες αποκλείεται , It's Blitz!!!!!! Στο πρώτο track , στo 'Ζero' παίρνει κάποιος μυρωδιά του τι πρόκειται να ακολουθήσει . Ο ήχος δεν θα έλεγα πως είναι και τόσο dance εδώ , έχουν κρατήσει rock χαρακτήρα , αν και η διαφορά είναι ευδιάκριτη . Το αμέσως επόμενο όμως το 'Heads Will Roll' , που είναι και από τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου , είναι σαν ουράνιο τόξο , 'dance dance till you’re dead...'Το album έχει και πολλά υποτονικά κομμάτια , μπαλαντοειδή που απλά απομονώνουν τα φωνητικά . Πως είναι ο έρωτας με την πρώτη ματιά που βλέπεις μόνο μία φιγούρα ανάμεσα στο πλήθος να λάμπει ? Αυτό συμβαίνει με τα φωνητικά . Κομμάτια όπως το 'Shoft Skin' , 'Skeletons' , 'Little Mermaid' και κυρίως το 'Runaway' που είναι το πιο συναισθηματικά φορτισμένο ανήκουν σε αυτή την κατηγορία που μόλις περιέγραψα . Το highlight track είναι το 'Dull Life' που , αν και παλιομοδίτικο μουσικά , κάπου εκεί ανάμεσα στις νότες ξεθάβω την Karen που με τροφοδοτεί με ενέργεια , μου έλειψε τόσο πολύ που δυστυχώς , καθόλου αντικειμενικά , δεν μπορώ να χαρώ με αυτή την κυκλοφορία .

6.8/10