Rockwave 2009 Day 4, 30/6/09 Live report

8 το πρωϊ σηκώθηκα .Έκδηλη η αγωνία μην γίνουν τα ίδια με τις προηγούμενες μέρες. Ο Ξένιος Δίας τελικά μας λυπήθηκε, δεν έριξε τους κεραυνούς του κι έτσι είπαμε να ξεκινήσουμε σιγά σιγά. Πάμε να τους δούμε όλους λέω. Αλλά υπολόγισα χωρίς την tiger, την οποία περιμέναμε κανα 40λεπτο, κι έτσι Torche δεν προκάμαμε να ακούσουμε. Τί να κάμεις; Κατά τις 5.30 με την απαραίτητη μπίρα ανά χείρας εισερχόμαστε στο Terra Vibe. Αρκετός κόσμος είναι ήδη εκεί, ο ήλιος βαράει αλύπητα. Πλησιάζουμε προς τη μεγάλη σκηνή (οι πιτσιρικάδες δεν είναι αγριεμένοι ακόμα, οπότε μας παίρνει) και ετοιμαζόμαστε να δούμε τους Kylesa.

Χριστούλα μου η Laura Pleasants είναι όντως γυναικάρα . Όχι με την έννοια της γκομενάρας , αλλά βάζει κάτω πολλούς άντρες . Αν δεν την έβλεπα live δεν θα καταλάβαινα ποτέ πως σε ορισμένα κομμάτια όπως το ‘Scapegoat’ τα κάφρικα φωνητικά , που θα ορκιζόμουν πως είναι του Philip Cope , είναι δικά της !! Με τον ήλιο ντάλα να μας καίει τα μάτια παραδοθήκαμε στον παλμό των drums . Με ένα τύπο δίπλα μου με μπλούζα Dozer , έναν άλλον με tattoo Slipknot και παραδίπλα μου έναν με μπλουζάρα Mastodon το festival φάνηκε από την αρχή πως θα ήταν μεταλλοφρενικό .

Όντως χτυπηθήκαμε στο έλεος του ‘Unknown Awareness’ και του ‘Running Red’ , στους δύο ύμνους του ‘Static Tensions’ , Hernandez και Μac Ginley μας ζεστάνανε καλά για τους ΜASTODON γιατί οι Kylesa είναι πολύ καλύτεροι από τον δίσκο . Είναι πολύ καλύτεροι από κάθε πιθανή προσδοκία

(by arrostia)

Η ώρα πλησιάζει 7. Γρήγορα για μπίρα. Πεταγόμαστε και μια βόλτα να χαζέψουμε Lita Ford. Τούμπανο το Litακι, μια χαρά κρατιέται. Μπίρα και βουρ για τη σκηνή. Πλέον δεν μπορούμε να πλησιάσουμε και πολύ. Πολύς ο κόσμος, κυρίως κοινό των Slipknot πιάνει θέση και ζεσταίνεται. Η all star μπάντα του θείου Phil μας περιμένει. Ανανεωμένος, με τη μοϊκάνα του και έξω φρενών. Η μπάντα άψογη,Pepper Keenan κεντάει, πολύ καλή διάθεση απ’ολους, η σκόνη αρχίζει να σηκώνεται, ο σβέρκος νιώθει τα πρώτα τσιμπηματάκια. Χρόνια στο κουρμπέτι ο Anselmo, δημιουργεί ατμόσφαιρα στα καπάκια και η άνεση που έχει με το κοινό μας βάζει για τα καλά στο κλίμα. Συνεχή jammaρίσματα και αλληλεπίδραση με τον κόσμο. Τώρα είμαι σε συναυλία. Σχεδόν μια ώρα και για αυτούς και μια έκπληξη για το τέλος. Bury me in smoke, ο Brent δεν άντεξε άλλο μετά το air guitar στο πλάι της σκηνής, πήρε την κιθάρα του Keenan, ο Bränn παίρνει τη θέση του στα τύμπανα και μαζί με τον Phil και τον έτερο κιθαρίστα Kirk Windstein να αλλάζουν ρόλους κλείνουν με τον καλύτερο τρόπο, δίνοντάς μας το highlight της βραδιάς στην πρώτη των Down στην Ελλάδα.

Τα πάντα NOLA.

Πλέον ξέρουμε τι πρόκειται να ακολουθήσει. Ήρθε η ώρα να εκπληρωθεί και ο σκοπός της επίσκεψής μας στο Terra Vibe. Ο ήλιος έχει πλέον πέσει και στο λυκόφως εμφανίζονται τα μαστόδοντα. 4^η φορά στα μέρη μας, κατασταλαγμένοι και με το πρόσφατο “Crack The Skye”, το δικό τους "Somewhere In Time" αρχίζουν να παίζουν παπάδες. "Oblivion" και “Quintessence” για εισαγωγή. Ο Bränn έχει πάρει φόρα και σίγουρα τα τύμπανα μετά το τέλος πάνε για πέταμα, Brent και Bill το χουν ρίξει στο πλέξιμο, ο Troy χτυπάει αλύπητα το μπάσο, τα μούσια του Rasputin έχουν αρχίσει να αγγίζουν το έδαφος και με τον μαμανιάν έχουμε προσκυνήσει παίζοντας ανελέητα τις αέρινες κιθάρες μας. Colony of Birchmen, The Wolf is Loose, March of the Fire Ants, Crystal Skull, Blood and Thunder, Megalodon, The Czar, Crack the Skye, Irontusk. Που να βρεις κενό να πας για μπίρα. Τι να λέμε. Μεγάλη μπάντα. Κλαίει ο κόσμος. Άψογοι, τέλειοι, κορυφαίοι. Οι περισσότεροι δεν φάνηκαν να κατάλαβαν τι είδαν, πιτσιρικάδες είναι λέω, παλεύουν με τα χαρτζιλίκια, με πιάνεις; Κρίμα που έπρεπε να μείνουν στη σκιά των Slipknot με αποτέλεσμα ο ήχος να μην είναι και ο καλύτερος. H φωνή σε πολλά σημεία χανόταν και κάποιες φορές οι κιθάρες μπούκωναν(που να προλάβει κι ο ηχολήπτης με τις βρωμόκαλτσες που έπαιζαν τα παλληκάρια). Ελπίζω την επόμενη φορά που θα δούμε τους διαδόχους των Metallica να είναι αυτοί headliners ώστε να τους απολαύσουμε όπως τους αρμόζει…. Ξεφύγαμε!!!

Μπίρα να ηρεμήσω…

Μετά από δύο υπέρ-τεράστιες performances (Down & Mastodon) και μετά από δύο ώρες (+) εξοντωτικού head-banging, έφτασε η ώρα για ξεκούραση. Σε μίση ώρα θα έβγαιναν οι Slipknot και έπρεπε να μαζέψουμε δυνάμεις.

Η ώρα έφτασε. Τα φώτα έσβησαν, οι Slipknot εμφανίστηκαν επί σκηνής και ο κόσμος ξέσπασε σε παραλήρημα. Μια ευχάριστη έκπληξη ακολούθησε. Ένα σερί σφυροκόπημα από παλιά κομμάτια. Δεν το περίμενα με τίποτα. Η αλήθεια είναι ότι περίμενα μια παρουσίαση από τον τελευταίο τους δίσκο και ότι θα ακολουθούσαν και κάποια παλιά κομμάτια. Σε όλη την διάρκεια φάνηκε η προτίμησή τους στα 3 πρώτα άλμπουμ (και ειδικά του “Slipknot” και “Iowa”) αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα το "All Hope Is Gone" (αν και έπαιξαν τα δυο singles του δίσκου).

Η σκηνική παρουσία τους ήταν η κλασική. Μάσκες, ντραμς να ανυψώνονται, head-banging, «ελικόπτερα» και τρέξιμο πάνω-κάτω. Τα γνωστά. Ο ήχος όμως δεν ήταν ο αναμενόμενος. Από τους Mastodon και μετά κάτι συνέβη στον ήχο. Αυτό έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο όλο αποτέλεσμα και δεν ικανοποίησαν τόσο όσο θα έπρεπε. Η αλήθεια είναι ότι στο Λυκαβηττό, το 2005, ήταν σκάλες ανώτεροι από ότι φέτος στο RockWave. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως να μην είχαν και τόσα πολλά κέφια, ίσως που το σκηνικό τους παρέπεμπε σε πιο «κυριλέ» καταστάσεις, ίσως που ο ήχος δεν ήταν ικανοποιητικός, ίσως τα πολλά πιτσιρίκια που είχαν μαζευτεί (στον Λυκαβηττό ήταν λιγότερα). Τέλος πάντων. Καλά πέρασα πάντως. Πολύ head-banging, αν και περίμενα ότι θα ήμουν αραχτός και απλά θα τους έβλεπα πίνοντας χαλαρά μπιρίτσα( όπως έκανε και ο Shino) λόγω της κούρασης από το υπέρ-χτύπημα στους Mastodon / Down. Ο λόγος όμως που τελικά δεν συνέβη αυτό ήταν το ότι έπαιζαν παλιά-καλά κομμάτια, φουλ γκαζάτα και brutal. Αυτό τους έσωσε. Αν έπαιζαν τα πιο εμπορικά τους (όχι ότι δεν έπαιξαν μερικά) απλά θα είχα ξενερώσει τελείως. Το θέμα είναι πάντως ότι κατάφεραν να με ξεσηκώσουν (όπως και όλον, σχεδόν, τον κόσμο).

Σίγουρα δεν ήταν και το καλύτερό τους performance ever, αλλά τουλάχιστον κράτησαν την αδρεναλίνη στα ύψη.

(by mamanis)

Μ' αυτά και μ'αυτά πήγε σχεδόν 12 και πήραμε το δρόμο του γυρισμού, σίγουρα χορτασμένοι από το θέαμα (μεροκάματο τόσες ώρες) και με το μυαλό στο ΑΝ,το Σάββατο, για να δούμε τους Karma To Burn.

(all photos by mamanis)