ZOLA JESUS-The Spoils

Πανεύκολο είναι για μια γυναίκα να χαρακτηριστεί πουτάνα . Είναι , σας το λέω εγώ . Διάλεξα και το κατάλληλο όνομα για την μπάντα που θέλω να παρουσιάσω και τυχαίνει να έχω δει , σήμερα , και την κατάλληλη ταινία για να αποκτήσω και τον κατάλληλο οίστρο . Η ταινία είναι το 500 Days Of Summer , αν δεν την έχετε δει και είστε ευαίσθητοι μην τη δείτε . Τα τελευταία δύο λεπτά πραγματικά αξίζουνε γιατί ...ναι...Όλα σε αυτή τη γαμημένη ζωή είναι μια σύμπτωση . Αυτό το ήξερα από τότε που γεννήθηκα . Συμπτωματικά γεννήθηκα άλλωστε . Η συλληψή μου είναι αποτέλεσμα μιας εξίσου γαμημένης σύμπτωσης . Και το 'The Spoils' συμπτωματικά το άκουσα , έπεσα πάνω του πριν βάλω την ταινία , μετά το τέλος της κόλλαγε απίστευτα . Ξεκινώντας πίστευα πως θα βρεθώ απέναντι σε εικόνες πραγματικά όμορφες , έτσι ήθελα να πιστεύω  δηλαδή ..Γιατί ? Γιατί απλά ήθελα να το πιστεύω , το είχα ανάγκη . Πάντα είχα μια αδυναμία στα love stories αλλά τα βαριά , τις ταινίες που σου κολλάγανε στο στομάχι , τους δύσκολους και δυσεύρετους έρωτες . Την σκηνοθεσία την έχω αναλύσει παλιότερα οπότε δεν θα ήθελα να πω κάτι για αυτό . Τι έλεγα? Α , ναι η Nika Roza Danilova είναι η φωνή των Ζοla Jesus , μια τύπισσα που είναι άσχημη , με φωνάρα  , μια goth , pop , noise κυρία με πολύ ωραία μαλλιά όμως , σαν της Summer . Η Summer είναι η πρωταγωνίστρια της ταινίας , αυτή η σκύλα .Και η σκύλα είναι σίγουρα μια τύπισσα που θα ήθελα να ταυτιστώ . Ξεκινώντας το The Spoils είναι βρώμικο , είναι noise , είναι και γαμώ , έτσι και οι πρώτες μέρες του καλοκαιριού , μέχρι τον Αύγουστο που κορυφώνεται και τον Σεπτέμβριο αρχίζει η κατρακύλα..Καλά δεν τα λέω summer guys ? Απογοητεύοντας τον ίδιο μου τον εαυτό πρέπει σε αυτό το σημείο να εξομολογηθώ κάτι σε εκείνους που έχουν δει την ταινία .

Ποτέ δεν υπήρξα η Summer αλλά πάντα βρισκόμουν στην θέση του Tom . Θέλει να είναι βρώμικος αλλά δυστυχώς η popίλα δεν θα του κάνει αυτή τη χάρη . Θα ήθελε να ήταν λιγάκι πιο σκληρός αλλά δυστυχώς ο ρομαντισμός του τον οδηγεί στην αυτοκαταστροφή του . Τον Ιούλιο , λοιπόν , κάπου εκεί στη μέση του καλοκαιριού κυκλοφόρησε ο δίσκος , η ταινία δεν ξέρω  και , μεταξύ μας , δεν με ενδιαφέρει , πως την διαγράφω από το μυαλό μου είναι το θέμα ? Πως να διαγράψει άραγε μια κυρία από την μνήμη της μια ατάκα του τύπου : 'Δεσποινίς έχετε πολύ ωραία μύτη ...Ανοίγει άνετα την μπύρα μου...' ή 'ωραίος κώλος , στηρίζω ολόκληρη τραπεζαρία πάνω του...' ?. Οι παλιοχαρακτήρες , σαν  τη Summer , δεν ερωτεύνται , δεν είναι ποτέ σωστοί , πάντα πληγώνουν , πάντα δημιουργούν θόρυβο και φυσικά δεν έχουν και συναισθήματα , λειτουργούν αποκλειστικά μόνο για την πάρτη τους . Είναι πραγματικά εκπληκτικό το ότι όσο περνάνε τα κομμάτια σε αυτόν τον δίσκο τα βρίσκω πανέμορφα γιατί δεν είναι ξεκάθαρα . Πρέπει να τα ακούσεις και να τα ξανακούσεις , να ανακαλύψεις πως τελικά έκανες λάθος , ο δίσκος δεν είναι αυτό που πίστευες και Τοm.... η γκόμενα δίπλα σου επίσης το ίδιο .

*2,8/10 

(*βαθμολογία για κάποιο από τα δύο)