A PLACE TO BURY STRANGERS-Exploding Head

Παρίσι , χειμώνας , καφές και κάπου εκεί ανάμεσα μια δικαιολογία για να τα σπάσουμε . Α Place To Bury Strangers με ένα δίσκο που μας τίναξε το κεφάλι . Δεν θα μπορούσαν να βρουν καλύτερο τίτλο για την πρώτη ουσιαστικά δουλειά τους από το ‘Exploding Head’ . Δεν ξέρω αν μέχρι το τέλος του χρόνου θα βγει κάτι καλύτερο από αυτό αλλά για εμένα κατέχει την πρώτη θέση στις φετινές κυκλοφορίες . Είχα πραγματική ανάγκη για ένα άκουσμα που από την πρώτη στιγμή θα έλεγα : Δισκάρα! Είναι πραγματική δισκάρα όπως αυτά τα album που ακούγαμε παλιά και λέγαμε έπος . Shoegaze με απελπιστικά τσιτωμένο distortion και αυτή την καυλωμένη fuzzίλα που έχει την τάση να ανάβει λαμπάκια αυτόματα , που αναβοσβήνουν στο μυαλό και θες όλο και περισσότερη ένταση. ‘It Is Nothing’ που λένε και οι ίδιοι οι APTBS , απλά ο δίσκος γαμάει . ‘What the fuck ? Don’t Play With My Heart’ ! 'Deadbeat' να το χαρακτηρίσω, άρρωστο , αρχιδάτο που λέει και ο φίλος μου ο indiefuck ? Είναι άκρως χειμωνιάτικο θα έλεγα και κλειστοφοβικό , μόνο που εδώ ο φόβος γίνεται πειρασμός και το headbanging καταλήγει μοιραία σε φυσική κίνηση ενσωματωμένη στο ίδιο το album . Έχω ανάγκη μερικά ποτά για να προκαλέσω την φαντασία μου σε κάτι τόσο σκοτεινό και ταυτόχρονα τόσο μα τόσο εκρηκτικά φωτεινό . ‘Everything Always Goes Wrong‘ και δεν έχω τίποτα να πιω , ούτε σταγόνα , τρώω τα νύχια μου , κουνάω το κεφάλι , κάνω κι άλλη σκέψη για ποτό . Μα πως μπορεί να είναι κάπου καλύτερα από εδώ μέσα ? ‘Εδώ μέσα είναι η καλύτερη επιλογή που έχεις για σήμερα arrostia ’ , είπα στον ίδιο μου τον εαυτό , κάνοντας ακόμα μια σκέψη για ποτό . 'Μα που θα βρεις καλύτερα από εδώ μέσα ?' ‘ Εδώ μέσα είναι παράδεισος’ είπα πάλι στον εαυτό μου κάνοντας τόσες σκέψεις για ποτό που κατέληξα να έχω πιει νοητά ήδη ένα ολόκληρο μπουκάλι ουίσκι .’ Έζησα τη ζωή μου κάτω από την σκιά της καρδιάς σου ‘ , φυσικά και την ακούω νοητά , με δίσκους σαν αυτόν φυσικά και την ακούω νοητά.......


Η μπάντα θα μας τιμήσει με αυτή την κυκλοφορία στις 06/10 και εμείς με τη σειρά μας θα την τιμήσουμε στις 19/11 .

9.4/10

SHRINEBUILDER (Band of the Year) OUT 27/10/09

Shrinebuilder είναι το όνομα μιας νεοσύστατης All-Star μπάντας δομημένης από του παρακάτω «Θεούς»:

Scott Kelly (Neurosis)
Scott "Wino" Weinrich (Saint Vitus, The Obsessed, Spirit Caravan)
Al Cisneros (Om, Sleep)
Dale Crover (Melvins)

Τι άλλο να πω; Δεν θα μπορούσα με την καμία να σκεφτώ τέτοιο πάντρεμα.
Έχω ακούσει τα περισσότερα κομμάτια από το upcoming ομότιτλο ντεμπούτο τους - το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 27 Οκτωβρίου από την Neurot Recordings - και "κλαίω" ήδη. Μόλις βγει θα "κλαίει" ο κόσμος όλος. Μάλλον πρέπει να μιλάμε για τον δίσκο της χρονιάς (μετά τους Mastodon φυσικά) .
Τρελή συγκίνηση! \m/

Stay Tuned!

ZZ TOP live @ Γήπεδο Tae Kwon Do, 24/10/2009

Σε περιόδους κρίσης, ζαλισμένοι ακόμα από τον απόηχο των επερχόμενων εκλογών, για πρώτη φορά στη χώρα μας, έρχονται οι τύποι με τα μόυσια να παίξουνε παπάδες ( ...λέμε τώρα).

Η μπάντα που κατέχει το μοναδικό ρεκορ σταθερού lineup εκ γενετής. 40 χρόνια μπάντα...έχουν παααίξειιιιι!!!!! Οι 2 τυπάδες που πάντα μας έκαναν εντύπωση όταν πιτσιρικάδες αναρωτιόμασταν τί έγινε με τα ξυραφάκια τους, αλλά και γιατί ο τρίτος της παρέας ξυρίζεται, έρχονται να μας δώσουν το show τους στις 24 Οκτωβρίου παίζοντας όλα αυτά τα τραγούδια που χρόνια τώρα πολλοί ακούνε στα bar, αλλά λίγοι ξέρουν τί είναι.

"Gimme all your lovin" λοιπον και εν προκειμένω και all your money καθώς τα εισιτηριάκια που βγάινουν την Παρασκευή κοστολογούνται στα 50 ευρωπουλάκια.

Pearl Jam - Backspacer

Ο Eddie Vedder και η παρέα του επιστρέφουν με το 9ο άλμπουμ τους με τίτλο Backspacer. Οι Pearl Jam θρυλική μπάντα των 90'ς και πρωτοπόροι του "Grunge" κινήματος φαίνεται ότι εδώ προσπαθούν να αποτινάξουν από πάνω τους τον ήχο που τους καθιέρωσε μία από τις καλύτερες μπάντες των 90'ς. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί το "Got Some" που τελικά είναι και το μόνο που σου μένει μετά την ακρόαση του δίσκου.
Το Backspacer θα έλεγε κανείς ότι χωρίζεται σε δύο μέρη .Το ένα μέρος αποτελείται από ημί - punk rock και midtempo μέτρια εώς αδιάφορα κομμάτια και το άλλο από ακουστικές μπαλάντες που έμειναν έξω από το προσωπικό άλμπουμ του Eddie Vedder και soundtrack της ταινίας "Into The Wild". O παραπάνω βέβαια συλλογισμός είναι συνειρμικός καθώς τα δυνατά και τα ακουστικά κομμάτια, συχνά εναλλάσσονται , επιρρεάζοντας δραστικά και μη πετυχημένα την ροή του album.
Στιχουργικά το Backspacer είναι ο πιο αισιόδοξος δίσκος της μπάντας. Ξεχάστε τους στίχους με πολιτικό και πολεμικό περιεχόμενο , τύπου "avocado" . Εδώ ο Eddie Vedder ανακάλυψε την ευτυχία , ύστερα από το σκοτεινό παρελθόν του (amongst the wave).Και αν σε προηγούμενα άλμπουμ , οι στίχοι σε συνδιασμό με τη μουσική σε λύτρωναν , εδώ σου είναι παντελώς αδιάφοροι.
H αλήθεια είναι δυστυχώς προφανής.Οι Pearl Jam του 2009 είναι μία μπάντα που αποκλειστικά παίζουν για να κάνουν την πλάκα τους και να μαζέψουν χρήματα για την σύνταξη που πλησιάζει επικίνδυνα. Ευχαριστώ , δεν θα πάρω . "From wherever you are come back".

3 / 10

U2 Live in Athens (3/9/2010) - 360 μοίρες tour

Ως καλοί επαγγελματίες με σωστό προγραμματισμό, οι "νταλάρες της ευρώπης" (U2) απεφάσισαν να επισκευτούν αυτήν την φορά την πρωτεύουσα και όχι την συμπρωτεύουσα (όρος κι αυτός) για μια και μοναδική συναυλία στα πλαίσια, θα έλεγα, της εξυγίανσης του πλανήτη. Ο σωτήρας λοιπόν Μπόνο , ύστερα από τις παραστάσεις που έδινε για το ζεύγος Bush για να τους ευχαριστήσει για την προσφορά τους στον κόσμο, θα έρθει να δώσει κι εδώ ένα show με σκοπό την διάδωση ιδεών όπως αγάπη-φιλία-ειρήνη-ανιδιοτέλεια-κοινωνικοποίηση-εξέλιξη (κάτι σαν το seven, τα ακριβώς αντίθετα). Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως θα υπάρχουν συγκεκριμένες θέσεις για τους άπορους της πόλης. Οι άλλες θέσεις θα καταληφθούν από τους ψυχικά άπορους, πάλι, της ίδιας πόλης. Μια μεγαλοπρεπής συναυλία μας περιμένει σε σχεδόν ένα χρόνο από τωρα. Έχουν και κάποιο προυπολογισμό τα παιδιά, μην πέσουν "έξω"..

Υ.Γ.1 Όντως θα γούσταρα τρελά, support να έπαιζε ο Νταλάρας

Υ.Γ.2 Θα πάω σταντέ, πριν γίνουν αυτό που έγιναν τους γούσταρα.

YΓ.3 Διαβάστε εδώ για περισσότερα.

OMEGA MASSIF - Geisterstadt

Geisterstadt σημαίνει στα γερμανικά «πόλη φάντασμα». Omega Massif σημαίνει: μια από τις καλύτερες post / sludge metal μπάντες της Ευρώπης. Οι Omega Massif είναι ένα instrumental κουαρτέτο από την Γερμανία που δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα από μπάντες τύπου Pelican. Το ντεμπούτο τους αυτό το αποδεικνύει περίτρανα. Ο ήχος τους βαρύς, sludgάτος, postάτος με doom, drone και metal-core στοιχεία, αλλά και gloomy, βαθιές μελωδίες που δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα.

Από την αρχή κιόλας, με την εισαγωγή του "In Der Mine", ανυπομονείς για το ξέσπασμα που έρχεται να σου θυμίσει κάτι μεταξύ Pelican και Isis. Καταπληκτικό κομμάτι με έναν drone επίλογο που σου φέρνει στο μυαλό τους Earth. Το μικρότερο κομμάτι του δίσκου (2:27), "Geisterstadt", ακολουθεί σε πιο drone ρυθμούς με μια sludge παραμόρφωση (σαν να πειραματίζονται οι Baroness με τους Earth), για να πάρει την σκυτάλη το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου (10:11), "Nebelwand". Συνεχίζει και αυτό σε mid-tempo drone τύπου Earth μέχρι το πρώτο μισό, με ξαφνικά ξεσπάσματα μελωδικής gloom κιθάρας (σχεδόν σπαρακτικής), για να έρθει το κάπως πιο doom up-tempo δεύτερο μισό (με Pelican / Isis μοτίβα) και να κλείσει τέλος με ένα συνταρακτικό φινάλε. Στο "Unter Null" συνεχίζουν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Sludge / Post του κερατά, σαν να προσπαθούν οι Kylesa να μιμηθούν τους Isis. Το "Arcanum" συνεχίζει ακάθεκτο ξεκινώντας doomάτο για να καταλήξει σε παρόμοιο στιλ με το "Unter Null". Τελευταίο κομμάτι το "Exodus", κλείνει με τον καλύτερο τρόπο αυτή τη δισκάρα. Ξεκινώντας ασφυκτικά μελωδικά για να συνεχίσει με ένα metal-core παραλήρημα που θα ζήλευαν ακόμα και οι Isis.
Οι αναφορές που κάνω στις παραπάνω μπάντες γίνεται μόνο και μόνο για να περιγράψω τον ήχο και το στιλ των Omega Massif. Φυσικά και είναι εμφανέστατες οι επιρροές τους, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι προσπαθούν να αντιγράψουν, ή κάτι τέτοιο. Αντιθέτως, έχουν μια μοναδικότητα στον ήχο τους, με σκοτεινές αλλά και αιθέριες μελωδίες, βουτηγμένες μέσα σε ένα sludge / post-metal χαρμάνι, που μένει η «γεύση» του στον ουρανίσκο για πολλές ώρες.
Οι Omega Massif (όπως ανέφερα και παραπάνω) δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από άλλους ομοϊδεάτες τους και είναι κρίμα που δεν έχουν γίνει ακόμα ευρέως γνωστοί. Ακριβώς και για αυτό το λόγο τους παρουσιάζω εδώ, αν και ετεροχρονισμένα (το "Geisterstadt" κυκλοφόρησε το 2007). Πρέπει οπωσδήποτε να ανακαλύψετε αυτήν την μπάντα μέσα από αυτό το εκπληκτικό ντεμπούτο τους (κάλιο αργά, παρά ποτέ).
Οι Omega Massif συμμετείχαν στο περσινό Roadburn Festival, στην Ολλανδία, μαζί με ονόματα όπως Neurosis, Mono, Earth, Baroness, Cathedral, Ufomammut, OM, Church of Misery κ.α.

Βαθμολογία: 9/10

crippled black phoenix live report

Σάββατο ήταν, όταν σκεφτόμενος ότι έπρεπε να βγώ πριν τις 11 για να μην με πάρει ο ύπνος και τελικά να μην βγώ (πακέτο), σκάει τηλέφωνο από μαμανη λέγοντας μου να πάμε να δούμε την εν λόγω συναυλία. Αμέσως δέχτηκα, φόρεσα ένα τζινάκι, μια μπλούζα περλ τζαμ και κατηφόρησα προς κύτταρο, ήθελα πολύ να δω τον χώρο εκείνον που κάποτε τίμούσαν με την παρουσία τους, Σιδηρόπουλος, Πουλικάκος και Σια!! Ευτυχώς δεν έβρεχε, δεν είχα πάρει ομπρέλλα μαζί, την θεωρώ προάγγελο κακών..Αναθεωρώ όμως, έστω, λοιπόν, και χωρίς ομπρέλλα, ήταν μια κακή βραδιά. O αρχικός σκοπός (να μείνω ξύπνιος) δεν επετεύχθει.Και πώς να συμβεί αυτό άλλωστε όταν δεν σου επιτρέπουν να καπνίσεις και όλοι δίπλα σου (αρκετοί ηταν, είναι η αλήθεια) είναι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου (εξαιρείται ο μαμάνης βέβαια). Χαμηλά πολύ τα ντεσιμπέλ όπως και η λίμπιντο του γυναικείου πληθυσμού που βρέθηκε εκεί (εξαιρείται η αρρώστεια). Αξιοσημείωτο της βραδιάς η δυσανασχέτηση ορισμένων όταν η μπάντα τελείωσε το σετ λίστ της, ήθελαν κι άλλο...Α μην ξεχάσω να αναφέρω την εύρυθμη λειτουργία της τουαλέτας, κατουρηματάκι στο λεπτό (ενδείκνυται και για πίπα ενίοτε, για τους μανιώδεις καπνιστές,φυσικά). Με λίγα λόγια η μπάντα γάμησε αλλά το live πολύ χάλια!!!

MEGADETH - Endgame

"Μια από τις πιο σημαντικές μπάντες του Thrash/Speed Metal."
Είμαι σίγουρος ότι με αυτή τη φράση θα ξεκινάει ο ιστορικός του μέλλοντος για να περιγράψει τους Megadeth. Και σε αυτό δεν χωράει αμφιβολία γιατί από το ντεμπoύτο τους album "Killing Is My Business...And Business Is Good!" του 1985 έως το "Cryptic Writings" του 1997 υπήρξε μια "χρυσή" περίοδος με φανταστικά albums, υψηλές πωλήσεις και περιοδείες σε όλο τον κόσμο με γεμάτα στάδια. Όμως αυτό που τους κάνει σπουδαίους κατά την γνώμη μου είναι ότι επηρέασαν και στάθηκαν πηγή έμπνευσης στους μετέπειτα μουσικούς του extreme metal όπως οι Pantera, Arch Enemy, Lamb of God και In Flames. Οστόσο η συνέχεια δεν είναι η αναμενόμενη μιάς και οι κυκλοφορίες είναι από κακές "Risk" έως μέτριες "The World Needs A Hero" και εν μέσω προβλημάτων υγείας του Mustaine διαφαίνεται ότι το μουσικό τέλος είναι κοντά. Αντίθετα στην λογική το 2004 μας χαρίζουν ένα καλό album "The System Has Failed", το 2007 ένα αρκετά καλό "United Abominations" και φτάνουμε στο 2009.
Instrumental εισαγωγή με γρήγορα μελωδικά solos, στο καπάκι "This Day We Fight!" και αμέσως είσαι μέσα στο κλίμα ενός Megadeth δίσκου με χαρακτηριστικά riffs και σαρκαστικά φωνητικά αλά Mustaine. "44 Minutes" όπου οι παλιότεροι θα καταλάβουν την επιστροφή των ποιοτικών mid-tempo των 90'ς. Καταιγιστικά Thrash riffs σε συνδυασμό με γρήγορο drumming και το "1,320" είναι η ακουστική απόδειξη ότι ο Mustaine είναι και θα είναι ένας κορυφαίος συνθέτης. "Head Crusher" και νιώθω τον σβέρκο μου να κινείτε...
Για να μην κουράζω, όλα τα κομμάτια είναι πολύ καλά τόσο στην σύνθεση όσο και στην εκτελεσή τους. Το κουαρτέτο έχει επαγγελματική απόδοση, ιδιαίτερα το κιθαριστικό δίδυμο Μustaine/Broderick(ex-Nevermore) δουλέυει άψογα...πρός το παρόν...και η παραγωγή υπεράνω κριτικής λόγω Andy Sneap. Ένα ηχητικό αποτέλεσμα που κοιτά το παρελθόν και ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον.
Σε ότι αφορά την προσωπικότητα Mustaine και τις δηλώσεις που έχει κάνει για πρώην συνεργάτες του (Metallica/Slayer) θα μπορούσα να γράφω για ώρες αλλά από μουσικό blog θα γινόμασταν "κατίνα" blog. Θα αναφερθώ μόνο στο γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια είναι "born again Christian" και το καλοκαίρι του 2005 στο G fest, μας την έσπασε αφού δεν δέχθηκε τους Rotting Christ σαν support μπάντα.

Βαθμολογία: Top Gun

Video of the year!

Τον Οκτώβριο θα κυκλοφορήσει το νέο άλμπουμ των Rammstein, "Liebe Ist Für Alle Da". Το πρώτο single "Pussy" (!) κυκλοφορεί ήδη, όπως επίσης και το video που γυρίστηκε για τις ανάγκες της προώθησής του. Οι Rammstein έχουν την τάση να σοκάρουν το κοινό τους μέσα από τις ιδιαίτερες live εμφανίσεις τους όπως και μέσα από τα video clip τους και από ότι φαίνεται, με το video του "Pussy", τα καταφέρνουν ακόμα μια χαρά!
Δείτε (μόνο οι ενήλικες) το video της χρονιάς εδώ: PUSSY

Nightstalker - Superfreak

Ήταν πρωί τ'Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή, βγήκα να πιω μια μπίρα...στην παραλία. 2008 ήταν θυμάμαι. Μας λέει ο Σωτήρης εμένα και του Μαμάνη:

"Μαλάκες, Σεπτέμβριο βγαίνει καινούριο Stalker."

"Θα κλαίει ο κόσμος", ήταν η κοινή αυθόρμητη αντίδραση.

Από τότε...αρρώστια. Ανεβαίνω Θεσσαλονίκη με μαμανιάν, δεν παίξαν νότα. Τους ξανάδαμε εδώ...τίποτα.Στην Πατρα...τζίφος

Ρε πότε βγαίνει ο δίσκος;;; ΄Ετοιμος είναι, μας λέει ο Αντρέας.

Τελικά στην παραδοσιακή εμφάνιση των Χριστουγέννων ακούσαμε τα πρώτα δέιγματα. "Baby, God Is Dead" και "Enough Is Not Enough" αν θυμάμαι καλά.

"Δεν ενθουσιάστηκα" λέει ο μαμάνης.

"Καλά", του λεω, "και με το Just A Burn, έτσι έλεγες και τώρα το ξέρουμε όλο απέξω."

Περιμέναμε, περιμέναμε, ένα χρόνο μετά...ΗΡΘΕΝ Η ΩΡΑΝ να ακούσουμε το Superfreak.Τι κι αν ήμουν στο γραφείο, έπρεπε να το ακούσω.

Το πρώτο άκουσμα ομολογουμένως με μούδιασε. Πιο ατμοσφαιρικοί, λίγο πιο ήπιοι οι τόνοι, μια πιο space αισθητική.

Το απόγευμα στο σπίτι κατάλαβα τη μαλακία μου. Ο δίσκος θέλει dB για να ακουστεί. Τον αδίκησα το πρωί. Και μιλώντας και με μαμάνη του είπα:

"Θέλει μπίρες". Το Σάββατο στο bbq το νίωσαμε, παίξαμε και το πρώτο air-session του δίσκου.

Πλέον, η γνώμη μου διαμορφώθηκε. Πρόκειται για ακόμα έναν εκπληκτικό δίσκο της μεγαλύτερης ελληνικής μπάντας.

Η εισαγωγή;"The Science Of Magic" προιδεάζοντάς μας για αυτό που θα επιακολουθήσει. Δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερος τρόπος για να ξεκινάνε τα μνημειώδη live τους εφεξής.

Οι ύμνοι με τους οποίους θα ξεφεύγουμε έχουν ήδη πάρει τη θέση τους ανάμεσα στα κλασικά. "Heavy Mental", "The Pain Goes On", "The Light" και φυσικά "Zero Hero", που είναι και η επιτομή του δίσκου. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι τα υπόλοιπα κομμάτια δεν είναι ωραία. Ήδη τα κομμάτια που παίζουν στο myspace τα έχουμε μάθει.

Η Meteorcity δίνει άλλον αέρα στην παραγωγή και έχει προσδώσει την αίγλη που αξίζει αυτή η μπάντα. Μουσικά, οι Nightstalker επιλέγουν να κινηθούν σε πιο space rock διαδρόμους θυμίζοντας λίγο τη μουσική των παλιών Monster Magnet. Δεν έχουν τοσο πολύ αυτά τα "πάρε να'χεις" ξερά riffάκια. Με πανέξυπνο τρόπο τα έχουν ενσωματώσει στις συνθέσεις τους, εσύ περιμένεις λυσσαλέα και μόλις αρχίσουν, ακουμπάς το μέτωπο στο πάτωμα.

Για τα φωνητικά του Argy δεν λέω τίποτα. Αρκετά κιθαριστικός ο δίσκος με τον Τόλη να κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία του. Οι μπασογραμμές του Ανδρέα απλά καταπληκτικές, σχεδόν jazz σε πλήρη αρμονία με την περιρρέουσα σουδίλα και τυπική stonerίλα των Nightstalker.

Μια μπάντα που απλά είναι φτιαγμένη για να την βλέπεις live. Ο δίσκος εξυπηρετεί μόνο στο να γνωρίζουμε τα κομμάτια που θα βλέπουμε να παίζουν ζωντανά. Με το Superfreak πρόσθεσαν ακόμα έναν ογκόλιθο στις επερχόμενες συναυλίες τους.

ΑΝαμένοντας λοιπόν τις εμφανίσεις τους ( 16/10 Λαρισα, 17/10 Θεσσαλονίκη και 14/11 Αθήνα) αγοράζουμε όλοι το διαμαντάκι αυτό ώστε να είμαστε άριστα προπονημένοι.

Remember what you think is wrong

Forget what you believe is right

You only have one chance

ή αλλιώς

Satanic Drugs From Outer Space

Βαθμολογία: 9.5/10

OM - God Is Good

Παρ’ όλες τη φήμες περί διαλύσεως, οι ΟΜ είναι ξανά μαζί μας με νέο ντράμερ (Emil Amos). Αν και δεν είναι ότι καλύτερο να ακούς για ανακατατάξεις σε μια μπάντα που τους γούσταρες με το αρχικό τους σχήμα, εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο νέος ντράμερ απλά τα «σπάει». Πιστεύω ότι με το διαφορετικό παίξιμό του συνέβαλε ενεργά σε αυτό το νέο ύφος των ΟΜ. Το "God is Good" είναι διαφορετικό αλλά ταυτόχρονα μοναδικό. 4 κομμάτια απόλυτης Drone / Doom ψυχεδέλειας. Νωχελικό, ταξιδιάρικο, μαγικό. Με τον Steve Albini πίσω από την κονσόλα, να εκτελεί χρέη παραγωγού, και ο εμπλουτισμός από πρωτόγνωρους ήχους που θυμίζουν Θιβετιανές ψαλμωδίες, όπως φλάουτα, σιτάρ, tambura και πιάνο, το νέο πόνημα των ΟΜ αναδύει μια αίσθηση τελετουργικού in musica.
Οι ΟΜ πηγαίνουν το συγκεκριμένο μουσικό είδος ακόμα παραπέρα και αποδεικνύουν ότι δεν χρειάζεται να έχεις κάνει συμφωνία με τον Διάβολο για να γράψεις τέτοια μουσική. Μπορείς να το κάνεις άνετα και με την βοήθεια της Θείας φώτισης.
Τελικά Ο Θεός είναι καλός.

Βαθμολογία: 8,5/10

Beyonce (μπιγιονσε) Live 8/11/09 @ Kλειστό Γήπεδο ΟΑΚΑ

Ήμουν στρατό στην Κω, όταν σηκωνόμασταν το πρωϊ και η δευτερη μεγαλύτερη απόλαυση, ύστερα από το πρωινό τσιγάρο, ήταν τα μπούτια της μπιγιονσέ λικνιζόμενα στην μεγάλη οθόνη του καψιμι. Έρχεται, λοιπόν, η "κάβα" στις 8 Νοέμβρη... πλέον όμως την έχουμε ξεπεράσει, ούτε μια sex tape δεν εβγαλε, που να πάει ετσι?

enjoy

ISIS για 3η φορά στη χώρα μας

σύμφωνα με αυτό:

http://twitter.com/AaronHarris23/status/3737895901

και με βάση όσα γράφουν για τα shows τους εδώ:
http://www.isistheband.com/ISIS.aspx

....μάλλον θα τους χαρούμε κοντά στο τέλος αυτής της χρονιάς.

Όποιος γνωρίζει περισσότερα, ας τα μοιραστεί μαζί μας.

FUTURE OF THE LEFT-Live report@electron nights 08/09/09

Ναι είναι γνωστό έχω κόλλημα με τη μπάντα . Ναι είναι γνωστό λίγος κόσμος πήγε εκεί χθες για τους FOTL . Γαμήσανε και αυτό ίσως δεν είναι ακόμα γνωστό στον κόσμο . Δεν πειράζει αρκεί το ξενέρωμα που φάγανε γιατί είχαν έρθει όλοι για MGMT και το live έγινε για πάρτη μας . Δεν έχω λόγια για τον Andy "Falco" Falkous και την επιθετικότητα της φωνής του , ήταν ακριβώς όπως τον περίμενα , όπως και ο θεούλης Kelson Mathias φάνηκε να το χαίρεται εν αντιθέση με τον διπλανό μου ο οποίος καθ'όλη τη διάρκεια μουρμούραγε για τους MGMT .' Και πότε θα βγούνε οι εμ τζι εμ τι , και πότε θα φύγουν αυτοί οι μαλάκες και τι θα γίνει και τι να σου πώ και τι να λέμε τώρα΄. Ε αμάν πια , σκάσε! Η μπάντα έπαιξε ότι ακριβώς περίμενα . Ξεκινήσανε δυνατά , με το πρώτο κομμάτι από το 'Τravels with myself & another' , 'Arming Eritrea' και συνέχισαν με το 'Chin Music' . Ευτυχώς παίξανε το 'You need satan more than he needs you' γιατί δεν παίξανε το 'Lapsed Catholiks' και ψιλοαπογοητεύθηκα αλλά παίξανε και 'Land Of My Formers' και από το 'Curses' απόλαυσα το 'Manchasm' το 'My Gymnastic Past' και το 'Small Bones Small Bodies' . Τα έπαθα , γούσταρα τρελλά , την άκουσα . Και γαμώ τις μπάντες live . Και εδώ έρχεται η στιγμή που περιμένουμε τους άλλους . Για τους άλλους είχαν σκάσει όλοι . Και ο mamanis για του άλλους έσκασε . Τους ψήφισε και στα καλύτερα της χρονιάς . Βούηξαν τα αυτιά μας πέρυσι και τι γαμάτος δίσκος και τι γαμάτη μπάντα .Τον αγόρασα και εγώ , δε λέω , ήθελα να δω τι παίζει . Μια φορά τον άκουσα , ούτε μισή παραπάνω . Οk και εγώ μαλακίες ακούω αλλά τι να πω , τα είπαν μόνοι τους χθες βράδυ . Πρώτη φορά πάω σε live μπάντας που σε κάνει να κουνιέσαι στο δίσκο και παίζουν υποτονικά!! Ο mamanis γκρίνια από την αρχή . ' Και τι μαλακία είναι αυτή και πωωω έχουμε ξενερώσει ' , δε λέω είχε δίκιο το παιδί . Πρώτη φορά δε με χαλάει να γκρινιάζει ο mamanis . Κάπου εκεί με έπιασε κλασσικά κατούρημα . Ο mamanis άλλο που δεν ήθελε να κουνηθεί λιγάκι . Και εκεί μέσα στην τουαλέτα σα να ξύπνησα λιγάκι και εγώ , είχε πολύ δυνατό φως . Εκείνη τη στιγμή που γυρίσαμε παίζουν το 'Kids' και φεύγουν . Λέω γαμώ , περιμέναμε τη matsi που είχε πάει μπροστά και είχε ξετρελαθεί (???!!!) , πάντα αυτή η matsi το αντίθετο από το φυσιολογικό . Και εκείνη τη στιγμή που σκέφτομαι και άντε να ανάψουν τα φώτα και να φύγουμε επιτέλους δεν έχουν κάτι άλλο να παίξουν τα παίξανε όλα , ξαναβγαίνουν για να παίξουν τι????? Μια μπούρδα μπερδεμένη χωρίς κανένα νόημα . Πως να το πω απλά , ότι πιο βαρετό μπορεί να κάνει μια μπάντα για να κλείσει το live . 15 λεπτά να παίζουν ότι να΄ναι για να ψαρώνουν τα 15χρονα . 'Οπως είπαμε με το mamani , πως την έχουν δει? Sonic Youth? Mamani ευτυχώς δεν ήρθε ο shinobi .

Οι MGMT παίξανε όλο το 'Oracular Spectacular' ή σχεδόν όλο και δύο ή σχεδόν δύο καινούρια κομμάτια από το επερχόμενο 'Congratulations' που θα κυκλοφορήσει το 2010 .

για τους Cyanna ούτε λόγος..

THE KILLER AND THE STAR - Self Titled Album

Έχουν περάσει 11 χρόνια από την πρώτη δισκογραφική δουλειά των Cold. Μετά από αυτό το εξαίρετο, μηδενιστικό Alternative / Post-Grunge ντεμπούτο τους, η συνέχεια δεν ήταν η αναμενόμενη με αποτέλεσμα την διάλυσή τους το 2006. Τα νέα της επανασύνδεσης και της επερχόμενης δισκογραφικής τους προσπάθειας, ήρθαν νωρίς μέσα στο 2009. Και ενώ το νέο τους άλμπουμ είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο, εμφανίζεται ο front-man τους Scooter Ward με ένα solo project κάτω από την επωνυμία The Killer And The Star. Το ομότιτλο άλμπουμ του έρχεται μερικούς μήνες πριν την νέα κυκλοφορία των Cold. Αν και ήμουν αρκετά επιφυλακτικός για αυτήν του την κίνηση, με εξέπληξε ευχαρίστα όταν έφτασε στα αυτιά μου. Κατάφερε να διαχωρίσει τους μεν από τους δε αποφεύγοντας να ακούγονται το ίδιο. Τα φωνητικά του, μαζί με το πιάνο του, είναι αυτά που οδηγούν το όλο αποτέλεσμα στην τελική του μορφή. Το Α και το Ω όλων των συνθέσεων. 10 πολύ όμορφες, ευχάριστα μελαγχολικές, αλλά και σκοτεινές (χωρίς όμως να πιάνουν τον πάτο των Cold) συνθέσεις, που είναι αδύνατον να μην σου χαραχτούν στην μνήμη, σιγοτραγουδώντας τα ρεφρέν όποτε νιώθεις την ανάγκη για απομόνωση.
Με την υπογραφή του Ross Robinson στην παραγωγή, το "The Killer and the Star" μπορεί να θεωρηθεί ως ο προπομπός του πέμπτου δίσκου των Cold (αν και δεν πιστεύω ότι θα έχουν και πολλά κοινά μεταξύ τους - αλλά ποτέ δεν ξέρεις). Μια "μηχανή" παραγωγής ποικίλων συναισθημάτων που επηρεάζουν τον ακροατή ανάλογα με την διάθεσή του. Ένα άλμπουμ για lovers, sinners & opium eaters.

Βαθμολογία: 7,5/10

ARCTIC MONKEYS-Humbug

Η σκέψη πως μεγαλώνεις είναι πάντα τρομακτική . Βλέπεις τους άλλους γύρω σου να κάνουν πάρα πολλά πράγματα , να έχει αλλάξει η ζωή τους τραγικά και εσύ παραμένεις εκεί , με τις μπύρες σου , την παρέα σου , τα μαγαζιά που πας τα τελευταία 10 χρόνια και είσαι ευτυχισμένος . Είσαι πραγματικά ευτυχισμένος όμως ? . Οι Arctic Monkeys θα πρέπει να είναι πάντως γιατί βρίσκονται τόσο γρήγορα στην κατάλληλη στιγμή της καριέρας τους κάνοντας ένα τεράστιο άλμα και φυσικά ξεφτιλίζοντας μπάντες που τόσα χρόνια δεν έχουν καταφέρει ούτε τα μισά . Δε θεώρησα ποτέ γκρουπάρα τους Arctic και μάλλον δεν θα το κάνω και ποτέ όμως σήμερα θα μιλήσω αντικειμενικά για ένα δίσκο που δε μου πήρε το κεφάλι αλλά με έκανε να προβληματιστώ . Προβληματίστηκα για αυτά εδώ τα παλικάρια και τον αέρα που έχουν στο Hambug . Η συμβολή του Josh Homme στην παραγωγή του δίσκου είναι ευδιάκριτη , ένα απλό άκουσμα του 'Dangerous Animals' χρειάζεται για να γίνει αντιληπτό , όχι μόνο σε επίπεδο ωρίμανσης αλλά περισσότερο στο κιθαριστικό κομμάτι , το οποίο θα έλεγα είναι και αυτό που τραβάει την προσοχή. Το Ηambug είναι ένα album που επιβάλεται να ακούσει κάποιος για να κατανοήσει την έννοια της εξέλιξης . Η μπάντα ξαφνικά μεγάλωσε . Μεγάλωσε τόσο που ακούγεται άλλη . Δεν είναι οι πιτσιρικάδες που ξέραμε με τον dance χαρακτήρα αλλά είναι πλέον άντρες . Ο Τurner με την πλέον πιο μπάσσα φωνή του ανοίγει με το 'My Propeller' , από τα πιο δυνατά κομμάτια του δίσκου μαζί με το singlάκι το 'Crying Lightning' , και μας αφήνει να αναρωτιόμαστε . Αναρωτιέμαι τι θα μπορέι να κάνει ο 23χρονος όταν γίνει 30? Θα γίνει μύθος ? 'Η απλά θα κάτσει εκεί που είναι ? Και γιατί οι Arctic Monkeys αποφασίσανε να αλλάξουν τόσο πολύ εφόσον ο ήχος τους είχε τόσο μεγάλη επιτυχία αυτά τα χρόνια ? Μήπως γιατί και οι ίδιοι θέλανε να μεγαλώσουν μουσικά ? Γιατί θέλανε το κοινό τους να είναι άλλο ? Έγιναν πιο σκοτεινοί , πιο 70's , πιο νοσταλγικοί θα έλεγα , αν και τον χαρακτήρα τους τον έχουν κρατήσει απλά προσθέσανε πολλά κιλά εμπειρίας χωρίς να τα έχουν ουσιαστικά στην πλάτη τους . Ακούγοντας το 'Dance Little Liar' φαντάζεται κανείς πως μπορεί να έχει γραφτεί για κάποια ασπρόμαυρη γκόμενα για να το διαδεχτεί το 'Pretty Visitors' που βάζει λιγάκι χρώμα στην εικόνα και κάτι σου θυμίζει από το 'Favourite Worst Nightmare' , όμως όλα τα παραπάνω τα ξεχνάς τελειώνοντας ο δίσκος με το 'The Jeweller's Hands' . Βρέχει έξω και κάθε στάλα βροχής που γλυστράει στο παράθυρο περιέχει μια ανάμνηση . Νοστάλγησα μια βόλτα στη βροχή , να γυρίσω σπίτι μούσκεμα .

6.9/10

Upcoming Gigs No 3

Μην ξεχάσουμε και τους Evergrey που μας επισκέπτονται στις 22/9. Ευκαιρία να διαπιστώσουμε ''ζωντανά'' τους Σουηδούς power/prog metallers, οι οποίοι δίχασαν κοινό & κριτικούς με την τελευταία δουλειά τους .

Upcoming Gigs No 2

Σε συνέχεια σχετικής ανάρτησης οι ανακοινώσεις συναυλιών συνεχίζονται με αμείωτη ένταση&ενδιαφέρον. Ιδιαίτερη μνεία στους Madder Mortem, οι οποίοι έπειτα από ένα καταπληκτικό album, τιμούν την χώρα μας!

MEW - No More Stories....

Το πιο ιδιαίτερο πράγμα στο δωμάτιό μου είναι ένα κουτί σχετικά μικρό με περίεργο κούμπωμα και ασιατική επένδυση που το έχω γεμίσει το μισό με μικροσκοπικούς αναπτήρες και το άλλο μισό με δείγματα από αρώματα . Οι αναπτήρες είναι μια ψύχωση που έχω από σχετικά μικρή ηλικία και τα αρώματα τα τοποθέτησα εκεί μέσα γιατί οι πιο όμορφοι αναπτήρες που έχω θέλω να βρίσκονται δίπλα σε κάτι εξίσου πολύ όμορφο . Και όλα αυτά φυσικά τοποθετημένα μέσα στο αγαπημένο μου αντικείμενο . Κάτι τέτοιο στη μουσική το έχω κάνει για το 'And The Glass Handed Kites' των Μew . Όταν το απέκτησα το είχα βάλει ανάμεσα στους αγαπημένους μου δίσκους στην αγαπημένη θέση της δισκοθήκης . Αν και δεν αγαπάω τους φλώρικους progressive ήχους αυτή η μπάντα αποτελεί εξαίρεση αλλά και ψύχωση . Το να περιμένω νέα τους κυκλοφορία για εμένα ήταν βασανιστικό και επιτέλους ήρθε για να με αποτελειώσει . Δεν μπορώ να μιλήσω αντικειμενικά , πως άλλωστε να μιλήσεις αντικειμενικά για την αρρώστεια σου . Η αλήθεια είναι πως από το EP φαινόταν πως θα πήγαιναν πάνω κάτω τα πράγματα . Το 'Reapeterbeater' ξεχώρισε και συνολικά στον δίσκο ξεχωρίζει ως το πιο δυνατό track . Σα δίσκος Mew συνολικά θα έλεγα υστερεί συγκριτικά με τους άλλους και φυσικά ούτε λόγος σύγκρισης με το εξωπραγματικό 'And The Glass Handed Kites' . Πολύ καλό intro με το 'New Terrain' . Υπέροχο κομμάτι το 'Cartoons And Macrene Wounds' αρκετά αισιόδοξο και το 'Beach' . Αρκετά κομμάτια όμως είναι για να κόβεις φλέβα . Ο δίσκος εμένα με έριξε . Με έριξε πολύ . Τώρα ίσως και να φταίω και εγώ λίγο σε αυτό όμως οι ήχοι των Mew με κάνουν να νιώθω . Με κάνουν να νιώθω γυναίκα , μου βγάζουν ευαισθησία και με κάνουν να σκέφτομαι τους μεγαλύτερους μου φόβους . Λίγες είναι οι στιγμές στη μουσική που βρίσκομαι μόνη μου με την μπάντα και σε αυτό τον δίσκο βρέθηκα ολοκληρωτικά μόνη μου και πνίγηκα μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό . Αφού κανείς δεν πετάχτηκε να με σώσει , 'Life isn't easy' , κάθησα να καταπιώ όλες τις μελωδίες του 'No More Stories Are Told Today I’m sorry They Washed Away No More Stories The World Is Grey I’m Τired Let’s Wash Αway' (ναι , αυτός είναι ο τίτλος του album απλά δε χώραγε ολόκληρος στον τίτλο ) με λίγη βοήθεια από την coca cola μου . Δεν κατάλαβα τελικά αν μου άρεσε ή απλά ήταν αυτό ακριβώς που ζητούσε η ψυχολογία μου και έτσι τον ξανάκουσα καπάκια και ξανά και ξανά και εδώ και δύο μέρες τον ακούω συνέχεια . Μέχρι και το 'Reprise' το τελευταίο κομμάτι το ακούω μέχρι τελευταία μελωδία που πραγματικά δεν το θεωρώ ωραίο κομμάτι . Ο δίσκος είναι κάποιες στιγμές μονότονος , κάποιες άλλες χτύπημα στην καρδιά , κάποιες άλλες καταθληπτικός , κάποιες μελαγχολικός αλλά αυτή η ποικιλομορφία , κλασσικό στοιχείο της μπάντας , είναι που τον κατατάσει ανάμεσα στις λαμπερές στιγμές του 2009 . Με πονάει να τον ξανακούσω για άλλη μια φορά σήμερα και ακόμα και να τον σκεφτώ κι έτσι σταματάω εδώ .

7.3/10

Live Report Murder By death @ An Club 01/09/09

Ξεκινόντας το μπαράζ των ελληνικών εμφανίσεων τους από την Αθήνα οι Murder By Death άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις.Μία πάρα πολύ καλή alt-country-punk rock συναυλία που με μερικά whiskey shots θα φάνταζε ιδανική.Η ala Hoyem φωνή του Turla σε μετέφερε σε άλλη εποχή και άλλους τόπους.Δύσκολα το παρουσιαστικό του θα μπορούσε να σε κάνει να πιστέψεις τι φωνή κατείχε αυτός ο τραγουδιστής.Ένταση και χαλάρωση μαζί.Ο αέρινος drummer Dagan Thogerson που δεν ανήκει στο αρχικό σχήμα του συγκροτήματος χτύπαγε τα πετσιά και πιστεύω ότι εύκολα θα μπορούσε να ήταν η πρώτη επιλογή του Nick Cave άμα τον συναντούσε κάποια στιγμή στη ζωή του.Ο μπασίστας Matt Armstrong ολοκλήρωνε το φόντο και γέμιζε το χώρο με τα βαθιά γρυλίσματα του μπάσου του.Για την κοπέλα της σκηνής (Sarah Balliet) τι να πω, πάντα είναι όμορφη μια γυναικεία παρουσία σε μία μπαντα, ιδίως όταν αυτή παίζει τσέλο το οποίο το μεταμόρφωνε σε μπάσσο όπου αυτό χρειαζόταν.Οι Murder Βy Death έπαιξαν κομμάτια απ'όλη τη δισκογραφική τους δουλειά και μπορώ να πω ότι επέλεξαν τα καλύτερα τους.Μερικά από αυτά Killbot 2000, Dead men and sinners, Until morale improves, The beatings will continue, Three men hanging, The devil in mexico, Brother, Comin' Home, '52 Ford, Fuego!.
Έχουν κανονιστεί live εμφανίσεις για Θεσσαλονίκη (03/09) και Λάρισα (ο4/09) άρα προλαβαίνετε.
Την συναυλία την άνοιξαν οι ευχάριστα γραφικοί Dustbowl με καινούρια παρουσία τον τραγουδιστή απ'ότι έμαθα αργότερα αφού δεν είχα σκοπό να τους δω ξανά.

THE XX-The XX

Πως είναι άραγε η αίσθηση να φιλάς κάποιον ώρες ολόκληρες? Ίσως μπορώ να φανταστώ , τα πράγματα που μας αρέσουν πάρα πολύ θα θέλαμε να διαρκούν ώρες ατελείωτες , να διαρκούν μέρες , να διαρκούν για πάντα . Μετά σκέφτομαι πως να είναι άραγε η αίσθηση να τα κάνεις όλα όσα σου αρέσουν και σε slow motion . Αυτό σίγουρα θα έδινε μεγαλύτερη διάρκεια σε αυτά που θα ήθελες να κάνεις για ώρες ατελείωτες . Αυτή είναι η αίσθηση του ΧΧ . Η παρανοικά αργόστροφη μελωδία του δίσκου ποτίζει τα τύμπανα ευχάριστα ρίχνοντας σε λήθαργο τις αισθήσεις . Κύττα να δεις τα πιτσιρίκια απο την Αγγλία τι μου κάνανε απόψε . Νομίζω το παράδειγμα με το φιλί είναι αρκετά εύστοχο . Με το πρώτο άκουσμα θα έλεγα προκαλεί λίγα χασμουρητά , ίσως και κάποιος να το χαρακτηρίσει βαρετό , σε δεύτερο άκουσμα όμως προκαλεί ενδιαφέρον και αν το 'γνωρίσεις' καλά σε βάζει σε λούπα . Τρελλή λούπα . Αίσθανεσαι τον αέρα , πολύ απλά , απαλά , όλα είναι τόσο easy σε αυτό το δισκάκι που απλά περνάνε δίπλα σου και τα παρατηρείς τόσο αργά . Σα να περιγράφω ναρκωτικά μου μοιάζει αλλά η φωνή της Romy Madley Croft είναι το ίδιο το ναρκωτικό . Βackground η μελωδία ακολουθεί τη φωνή της τόσο ταιριαστά που στο 'Islands' το τέταρτο κατά σειρά track πίστεψα και εγώ πως είμαι δική της.. 'I am yours now, so now I never have to leave/I’ve been found out, so I’ll never explore' . Ακολουθούν μετά τα φωνητικά του Oliver Sim , και λέω ακολουθουν γιατί όντως είναι σα να την ακολουθούν . Ο ήχος τους είναι σαν παρθένα pop με ένα beat που επίσης ταιριάζει απόλυτα . Τελικά μήπως δεν είναι και τόσο απλή όσο φαίνεται η δουλειά τους ? Εμένα μου άρεσε αρκετά . Kαι το όνομα τους μου άρεσε και το όνομα του δίσκου μου άρεσε και το πολύ απλό εξώφυλλο με το Χ μου άρεσε . Και το 'Basic Space' με έκανε να νιώσω κοριτσάκι και το 'Stars' με πήγε στα αστέρια . Και όχι με την καμμένη έννοια . Εντελώς φυσικά σα να γλύστρισε απλά μέσα μου το ΧΧ . Δε χρειάστηκε προσπάθεια και δεν χρειάστηκε τίποτα παραπάνω από ακουστικά . Κάτι μου συμβαίνει , ελπίζω να είναι σοβαρό . Ελπίζω να είναι 'Infinity' .... Βαζω να ακούσω το 'Islands' ξανά και ξανά και ξανά ....

7.8/10

Pearl Jam - the fixer (official video)

http://www.youtube.com/watch?v=7MZI07TmakU. Η ακουστική του δεν διαφέρει της οπτικής του, μυρίζει εμπόριο. Συνηγορούν όλες οι αισθήσεις σε αυτό. Η καύλα όμως αναλλοίωτη!!!