23 May 2009

THE HORRORS - Primary Colours

Τι είναι αυτό που σε κάνει να πονάς περισσότερο ? Οταν βλέπεις το πρόσωπό της καθώς απομακρύνεται από κοντά σου? 'Η είναι ο τρόπος που σε κυττάζει ,εκείνο το βλέμμα που ξέρεις πως σε σκοτώνει και ίσως ποτέ δεν θα ξανααντικρίσεις ? Μήπως ακόμα και οι στιγμιαίες σκέψεις που κάνεις για το αύριο , τo πόσο πολύ θέλεις να ξεχάσεις , και ξαφνικά με κάποιο μαγικό τρόπο βρίσκεσαι πρωταγωνιστής σε ένα εναλλακτικό ‘eternal sunshine of the spotless mind’ σε σκηνοθεσία Tim Burton ... Για αυτή την φανταστική ταινία άκουσα το soundtrack πριν μερικές μέρες . Ναι ξέρω πως μιλάω για μια γυναίκα αλλά τι σημασία έχει ? Τα συναισθήματα ενός άντρα πέρα απο το γεγονός ότι έιναι πιο αλλόκοτα είναι και τα συναισθήματα του Primary Colours . Αυτό είναι το πρώτο πλάνο του 'Μirror’s Image' και όσο στενάχωρο και αν φαντάζει έχει τα τέλεια ‘πλάνα’ . Τα φωνητικά είναι background με την τρομακτική βραχνάδα του Farris Rotter σε σπρώχνουν στο δωμάτιο της γλυκιάς μελαγχολίας . Ξαφνικά λησμόνησα ένα τεράστιο παγωτό με γεύση σοκολάτα , να γευτώ κάτι γλυκό αλλα ταυτόχρονα μαύρο , σε ποσότητα όσο μεγαλύτερη γίνεται . Ναι , φαίνεται πως το μπάσο και η αναπόφευκτη σύγκριση με Jesus and Mary Chain και ταυτόχρονα του Bowie , τις κρύες νύχτες του χειμώνα θα με στέλνανε μάλλον ψυχιατρείο . Μου φαίνεται σα ψέμα πως το 2005 οι Horrors θα πρέπει όντως να τα είχαν βάψει μαύρα με την σχεδόν ‘πω πω πατώσαμε’ κυκλοφορία τους ‘Strange House’ . Σήμερα βάζω στο repeat αυτό το καλογραμμένο album , με συγκινεί σε πάρα πολλά σημεία , σε πάρα πολλές μικρές λεπτεπίλεπτες λεπτομέρειες του . Άλλωστε ανθρωπος χωρίς λεπτομέρεια είναι άνθρωπος χοντροκομμένος , μισός , in a way λειψός , όπως όταν ακούω τον Rotter απλά μιλώντας ανάμεσα στις ρεαλιστικές ‘μόλις την χώρισα’ μελωδίες του ‘Who Can Say‘ να αφηγήται : ‘And when I told her I didn't love her anymore, She cried.And when I told her, her kisses were not like before, She cried.And when I told her another girlhad caught my eye,She cried...’ Και όλες αυτές οι στιγμές σου δημιουργούν τις πιο έντονες αναμνήσεις , την πρώτη φορά που την γνώρισες και την αντίθεση της τελευταίας φοράς που την είδες . ‘Do you Remember’ καθώς ο Spider Webb , ο Coffin Joe , o Joshua Third , Tomethy Furse (bass , drums , quitar , synths αντίστοιχα) παίζουν μόνο για πάρτη σου , σε αυτό ακριβώς το σημείο που αντιμετωπίζεις τις ίδιες σου τις αναμνήσεις περνάνε τα ‘New Ice Age’ και ‘Scarlet Fields’ δίνοντας όχι και τόσο σημασία , όμως κρατάνε την ατμόσφαιρα που τόσο δυσάρεστα αγαπάς . Η ελεύθερη πτώση έρχεται με το ‘I Can’t Control Myself’ . ‘..No sanctuary found , i tear myself in two , i pray for scarlet fields to save me whole and white and pure .. ‘ Ένα αεράκι από Joy Division φύσηξε στο πρόσωπό μου , έκλεισα τα μάτια και άρχισε η πτώση , ενώ κάποιος έδωσε ένταση στο ‘Primary Colours’ έσκασε ένα χαμογελάκι ειρωνίας στα χείλη μου, η υπόθεση έγινε προσωπική , αποτελειώνοντας την πρόσκρουση μου σε σκηνοθεσία Douglas Hart με τους ήχους του ‘Sea Within A Sea’ . Πρώτο single του δίσκου , τελευταίο της ιστορίας μου....


(Η μπάντα θα μας τιμήσει στις 10/06 στο Gagarin 205)


8,4/10

20 comments:

Soul Auctioneer said... May 23, 2009, 12:25:00 AM

Νομίζω πως αυτό το review ειναι στο ιδιο - αριστουργηματικό - επίπεδο με την δισκάρα των Horrors. Αυτό. Νόου φέρδερ κόμεντς...

Anonymous said... May 23, 2009, 5:55:00 PM

re arrostia.....sonic youth eixa pei...??...grapse la8os....joy division ennoousa...xaxa!!!...ftegan ta mojitos...!!
M.

Anonymous said... May 23, 2009, 9:35:00 PM

αν ειναι ετσι όπως τα λες θα παω να τους δω, αν δεν ειναι ετσι οπως τα λες εισαι πολυ καλη προμότερ!

arrostia said... May 23, 2009, 10:26:00 PM

Ανώνυμε γράψε κ κανένα όνομα.Για εμενα είναι η μόνη αλήθεια....

Anonymous said... May 24, 2009, 12:29:00 PM

μη μιλας, γραψε

mamanis said... May 24, 2009, 11:09:00 PM

Έλα μωρή αρρώστια ποιήτρια! \m/

nikisot said... May 25, 2009, 12:27:00 AM

apla uperoxo..

Anonymous said... May 25, 2009, 1:50:00 AM

exeis ksefygei..alhtheia ti kaneis se ayto to blog..mallon 8a prepei na grafeis k se kapoio poly gnwsto..alla tha thelame na mas peis to onoma pou xrhsimopoieis sto kanoniko blog..gia na kseroume na se vriskoume. alla fantazomai oti s'ayto tha prepei na se plhrwnoun..k poly kala malista. xairomaste pou yparxeis k katevazoume kanena disko ths prokophs.

arrostia said... May 25, 2009, 9:51:00 AM

πραγματικά τιμή μου για τα λόγια σου ανώνυμε,ελπίζω να μην είσαι κάποιος γνωστός που μου κάνει πλάκα . Όχι δεν γράφω σε κανένα blog και όχι δεν με πληρώνουνε , ακούω απλά πολύ μουσική και είναι και αυτό η μόνη αλήθεια..Σε ευχαριστώ πολύ , το blog μας είναι για πολυδιάστατα μουσικά αυτιά .

the_stiffmeister said... May 25, 2009, 11:34:00 AM

file me sygkinhses...den kserw an aftos o diskos vgazei tetoia synaisthimata(kai mallon den tha to mathw) alla afto einai apo ta review pou se kanei na niwtheis oti ton exeis akousei hdh...keep up the good work agrimi gia na se vlepoume pou kai pou se sovaro mode...

tiger said... May 27, 2009, 2:03:00 PM

πολυ καλο review αρρωστακι χωρις να μου αρεσει καθολου η μπαντα παρολα αυτα...

shin0bi said... May 28, 2009, 3:10:00 PM

Άλλο ένα μάτσο τεντιμπόιδες με τρομακτικό όνομα για να ψαρώσουμε και γνωστό περιεχόμενο.Δυστυχώς η Βρεταννική μουσική βιομηχανία συνεχίζει να προωθεί αυτό το είδος της άθλιας φλωρομουσικής με συγκροτηματάκια της πλάκας/ διαττοντες αστέρες/ αλεξιπτωτιστές που πέφτουν πάνω μας απο το πουθενά, αλλά εμεις τους αποφεύγουμε.
Και όχι φίλη μου, το συναρπαστικό,μεθυστικό, πειστικό σου γράψιμο δεν θα μας παραπλανήσει.
Χ

mamanis said... May 28, 2009, 4:17:00 PM

Έχουν κάποιες καλές στιγμές αλλά μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα αδιάφοροι και βαρετοί. Αναμασούν και ανακυκλώνουν μουσικές και παιξίματα που είχαν παρουσιάσει με μεγάλη επιτυχία άλλες (μεγάλες) βρετανικές μπάντες του παρελθόντος. Εν έτη 2009 όλα αυτά πάσχουν από έλλειψη πρωτοτυπίας και ακούγονται μια από τα ίδια.
Joy Division γεννιέσαι, δεν γίνεσαι!

Anonymous said... May 29, 2009, 5:56:00 PM

xaxaxa
ti ginetai mamanh?oi horrors dn saresoun enw saresoun oi sun:)0?o pappous mou eixe ena gaidaro pou to taize sano, apo ekei empneusthkan gia to onoma tou group?

Anonymous said... May 30, 2009, 11:56:00 AM

Το review πολύ καλό όντως.
Στα υπόλοιπα συμφωνώ με τον Dr Shinobi..
Mr Bin.

mamanis said... May 30, 2009, 3:25:00 PM

(@ εγγονό του παππού με το γαϊδούρι που το ταΐζει σανό):

Nu, γράψε και το (nickname) ονοματάκι σου στο τέλος. Δεν θα πάθεις τίποτα. Έτσι και αλλιώς όλοι σε καταλαβαίνουμε πότε γράφεις τις χαριτωμενιές σου. Υπόγραψέ τες κιόλας.
Αν θες να συνεχίσεις ανώνυμος πήγαινε εντάξου ως χάκερ στην ιντερνετική ομάδα “Anonymous”.
- so, get your ass behind a proxy and join the raid.

χα χα χα χα...

Anonymous said... May 30, 2009, 7:17:00 PM

απιστεύτος ο τρόπος που περιγράφεις τον δίσκο "αρρώστεια"..με έχεις πείσει..

ματ

sinatra said... Jun 13, 2009, 1:25:00 AM

cyxiatriko thriler

SINATRA said... Jun 14, 2009, 1:08:00 AM

KALA TOYS IDIOYS DISKOYS VAZETAI SE OLES TIS KATHGORIES GIA NA GEMIZETAI SELIDES

Raggedy Man said... Jun 19, 2009, 10:49:00 PM

Δε μ' άρεσε ρε...

Post a Comment