MEW - No More Stories....

Το πιο ιδιαίτερο πράγμα στο δωμάτιό μου είναι ένα κουτί σχετικά μικρό με περίεργο κούμπωμα και ασιατική επένδυση που το έχω γεμίσει το μισό με μικροσκοπικούς αναπτήρες και το άλλο μισό με δείγματα από αρώματα . Οι αναπτήρες είναι μια ψύχωση που έχω από σχετικά μικρή ηλικία και τα αρώματα τα τοποθέτησα εκεί μέσα γιατί οι πιο όμορφοι αναπτήρες που έχω θέλω να βρίσκονται δίπλα σε κάτι εξίσου πολύ όμορφο . Και όλα αυτά φυσικά τοποθετημένα μέσα στο αγαπημένο μου αντικείμενο . Κάτι τέτοιο στη μουσική το έχω κάνει για το 'And The Glass Handed Kites' των Μew . Όταν το απέκτησα το είχα βάλει ανάμεσα στους αγαπημένους μου δίσκους στην αγαπημένη θέση της δισκοθήκης . Αν και δεν αγαπάω τους φλώρικους progressive ήχους αυτή η μπάντα αποτελεί εξαίρεση αλλά και ψύχωση . Το να περιμένω νέα τους κυκλοφορία για εμένα ήταν βασανιστικό και επιτέλους ήρθε για να με αποτελειώσει . Δεν μπορώ να μιλήσω αντικειμενικά , πως άλλωστε να μιλήσεις αντικειμενικά για την αρρώστεια σου . Η αλήθεια είναι πως από το EP φαινόταν πως θα πήγαιναν πάνω κάτω τα πράγματα . Το 'Reapeterbeater' ξεχώρισε και συνολικά στον δίσκο ξεχωρίζει ως το πιο δυνατό track . Σα δίσκος Mew συνολικά θα έλεγα υστερεί συγκριτικά με τους άλλους και φυσικά ούτε λόγος σύγκρισης με το εξωπραγματικό 'And The Glass Handed Kites' . Πολύ καλό intro με το 'New Terrain' . Υπέροχο κομμάτι το 'Cartoons And Macrene Wounds' αρκετά αισιόδοξο και το 'Beach' . Αρκετά κομμάτια όμως είναι για να κόβεις φλέβα . Ο δίσκος εμένα με έριξε . Με έριξε πολύ . Τώρα ίσως και να φταίω και εγώ λίγο σε αυτό όμως οι ήχοι των Mew με κάνουν να νιώθω . Με κάνουν να νιώθω γυναίκα , μου βγάζουν ευαισθησία και με κάνουν να σκέφτομαι τους μεγαλύτερους μου φόβους . Λίγες είναι οι στιγμές στη μουσική που βρίσκομαι μόνη μου με την μπάντα και σε αυτό τον δίσκο βρέθηκα ολοκληρωτικά μόνη μου και πνίγηκα μέσα στον ίδιο μου τον εαυτό . Αφού κανείς δεν πετάχτηκε να με σώσει , 'Life isn't easy' , κάθησα να καταπιώ όλες τις μελωδίες του 'No More Stories Are Told Today I’m sorry They Washed Away No More Stories The World Is Grey I’m Τired Let’s Wash Αway' (ναι , αυτός είναι ο τίτλος του album απλά δε χώραγε ολόκληρος στον τίτλο ) με λίγη βοήθεια από την coca cola μου . Δεν κατάλαβα τελικά αν μου άρεσε ή απλά ήταν αυτό ακριβώς που ζητούσε η ψυχολογία μου και έτσι τον ξανάκουσα καπάκια και ξανά και ξανά και εδώ και δύο μέρες τον ακούω συνέχεια . Μέχρι και το 'Reprise' το τελευταίο κομμάτι το ακούω μέχρι τελευταία μελωδία που πραγματικά δεν το θεωρώ ωραίο κομμάτι . Ο δίσκος είναι κάποιες στιγμές μονότονος , κάποιες άλλες χτύπημα στην καρδιά , κάποιες άλλες καταθληπτικός , κάποιες μελαγχολικός αλλά αυτή η ποικιλομορφία , κλασσικό στοιχείο της μπάντας , είναι που τον κατατάσει ανάμεσα στις λαμπερές στιγμές του 2009 . Με πονάει να τον ξανακούσω για άλλη μια φορά σήμερα και ακόμα και να τον σκεφτώ κι έτσι σταματάω εδώ .

7.3/10