21 April 2010

CATHEDRAL - The Guessing Game

Οι Cathedral επέστρεψαν παρουσιάζοντας ένα νέο πρόσωπο. Ένα πρόσωπο πιο Prog - κάτι που δεν μας είχαν συνηθίσει στο παρελθόν. Ακούγοντας λοιπόν το "The Guessing Game" για πρώτη φορά δεν μπορούσα να καταλάβω που το πάνε. Τίποτα δεν είναι συγκεκριμένο σε αυτό το άλμπουμ. Ένα διπλό άλμπουμ 85 λεπτών που ξετυλίγει μπροστά μας ένα πολύχρωμο μωσαϊκό από Doom - Progressive - Psychedelic - Stoner - Rock - Metal ψηφίδες. Δεν χρειάζονται και πολλές ακροάσεις για να κατανοήσεις τον νέο αυτόν κόσμο των Cathedral και να ενσωματωθείς σε αυτόν. Ο ιδιοφυής Lee Dorrian και η παρέα του τολμούν το ατόλμητο, αποδεικνύοντας πόσο καλοί μουσικοί είναι. Και τα 13 κομμάτια του διπλού αυτού αριστουργήματος καταφέρνουν με μεγάλη ευκολία να ξεχωρίζουν το ένα από το άλλο, παρουσιάζοντας - το καθένα από μόνο του - μια μοναδικότητα στο ύφος τους. Κάθε σύνθεση είναι μοναδική. Κάθε κομμάτι και ένα έργο τέχνης. 85 λεπτά αληθινής μουσικής που (αν και μεγάλης διάρκειας) δεν κουράζει καθόλου. Η λέξη «μετριότητα» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του "The Guessing Game".
Από το πρώτο κιόλας λεπτό καταλαβαίνεις ότι κάτι έχει αλλάξει. To "Immaculate Misconception" είναι ένα instrumental intro που ανοίγει το πρώτο CD και ρίχνει τα πρώτα Prog «ζάρια» στο «τραπέζι», για να συνεχίσει το μοναδικό "Funeral of Dreams". Ένα από τα πιο Prog / Psycho / Pagan κομμάτια του δίσκου (θα μπορούσε άνετα να ήταν το soundtrack της ταινίας "The Wickerman"). To "Painting in the Dark" αλλάζει σε πιο rock / stoner / psychedelic ύφος για να δώσει την σκυτάλη στο πιο prog-metal, "Death of an Anarchist". Το δεύτερο instrumental κομμάτι του δίσκου (το ομώνυμο) έρχεται για να προσφέρει ένα ευχάριστο «διάλλειμα» με την παγανιστική, prog / psychedelic μουσική του και να πασάρει το "Edwige's Eyes". Κλασικό Cathedral doom, με prog πινελιές. Και το τέλος του πρώτου CD κλειδώνει με το ατμοσφαιρικό, ψυχεδελικό prog, "Cats, Incense, Candles & Wine", αλλάζοντας την δομή του κάπου στην μέση και κλείνοντας όπως ακριβώς ξεκίνησε.
Το δεύτερο CD ξεκινά με ένα ακόμα instrumental intro, το "One Dimensional People". Ένα prog-metal / doom υβρίδιο που δεν πάει με τίποτα το μυαλό σου ότι είναι Cathedral. Το ξεσηκωτικό "Casket Chasers" θα συνεχίσει αυτόν τον «μαραθώνιο» αλλάζοντας σε πιο stoner-rock διάθεση. Η ίδια διάθεση συνεχίζεται και με το "La Noche del Buque Maldito (Ghost Ship of the Blind Dead)", προσθέτοντας αυτή τη φορά και doom στοιχεία. Το ψυχεδελικό doom-metal (το οποίο έχει έναν αέρα από 70's) "The Running Man" θα περάσει στην αντεπίθεση, για να συνεχίσει σε ακόμα πιο βαρύ doom  το "Requiem for the Voiceless". Το σκοτάδι, που δημιουργήθηκε από το προηγούμενο - βαρύ - «Καθεδρικό» doom, θα διαλυθεί με το ξεσηκωτικό και ευχάριστο "Journeys into Jade", έτσι ώστε να κλείσει αυτή η δισκάρα με happy ending. 
Αυτό είναι λοιπόν το "The Guessing Game". Ένα ανέλπιστα αριστουργηματικό δείγμα γραφής από αυτήν την κλασική μπάντα που ακούει στο όνομα Cathedral.

Βαθμολογία: 9,5/10


9 comments:

Soul Auctioneer said... Apr 22, 2010, 3:48:00 AM

Τεράστια μπάντα και τρομερός ο δίσκος, συνεχίζει το σερί τους - δε βγάλανε ποτέ κακό ή έστω μέτριο δίσκο.

Unknown said... Apr 22, 2010, 5:59:00 PM

Δισκάραααααα!!!

Lou said... May 18, 2010, 4:29:00 PM

- Μαμάνη, αν δεν μας αρέσει γράφουμε?
- Όχι!!!
- Καλά, σκάω

Anonymous said... May 18, 2010, 5:08:00 PM

θα το τσεκαρω κ αμα ειναι μαλακια θα σας τρελανω στο σπαμ


462

shin0bi said... May 18, 2010, 6:09:00 PM

Είναι λίγο πανηγυρτζίδικος, αλλά όχι κακός.
Έχει κομματάρες, έχει και μαλακίες.
Instrumental για το πάρτυ του βασιλιά, ροκιές γαμάτες.
Δεν ξέρω να πω αν είναι γαμάτος ή χάλια!
Πάντως 9.5/10...πολύ ενθουσιασμός έπεσε μαμανιάν

mamanis said... May 19, 2010, 10:11:00 AM

Είναι ότι καλύτερο άκουσα φέτος μέχρι στιγμής. 9,5/10 και δαγκωτό. Γούστα είναι αυτά.

mamanis said... May 19, 2010, 10:25:00 AM

...και αυτά που αποκαλείς πανηγυρτζίδικα και "instrumental για το πάρτυ του βασιλιά", εγώ τα αποκαλώ "Pagan" (και είναι μια χαρά κομμάτια). Για αυτό και ανέφερα ότι κάποια από αυτά (και ιδικά το "Funeral of Dreams") θα μπορούσαν άνετα να ήταν στο soundtrack της ταινίας "The Wickerman"(του 1973). Άν την έχεις δει θα καταλάβεις τι εννοώ.

shin0bi said... May 19, 2010, 3:23:00 PM

Σιγά ρε παγανιστή.
Θόλωσα από τη μυσταγωγία

libero said... May 19, 2010, 4:21:00 PM

Στις 2-3 πρώτες ακροάσεις τα άκουσες τα μπινελίκια σου.
Τελικά είναι πολύ καλό album αλλά όχι και 9,5/10. Δηλαδή στα Ethereal Mirror & Carnival Bizarre τι βαθμό θα βάλουμε?!

Post a Comment