SONIC YOUTH - The Eternal - OUT NOW!

Πόσα ακόμα να μπορέσω να πω για αυτή την μπάντα ? Είναι Βίβλος , θρησκεία , είναι ατέρμονο πάθος , είναι δεκάδες λέξεις που έχουν φωλιάσει στο μυαλό μου...Όλα τα χρόνια που περάσανε , που έγραφε το κοντέρ του μουσικού μου βίου, το μυαλό μου μέτραγε πάντα σε δίσκους των Sonic Youth .Αναμνήσεις , πρόσωπα και καταστάσεις αντιστοιχούν σε κάποιο κομμάτι τους . 'Οπως ξεκινάει το 'Eternal' με το 'Sacred Trickster', 'I Wish I Could Be Music On A Tree' φωνάζει η Kim Gordon , και για πολλούς απο εμάς κάτι τέτοιο έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια . Το έτος που γεννήθηκα , γεννήθηκε και ο πρώτος δίσκος των Sonic Youth . Δέκατη έκτη επίσημη κυκλοφορία τους και πάλι η δουλειά τους μας εκπλήσει . Από τα πρώτα κιόλας λεπτά , ίσως και εντελώς προκατειλημένα , εγώ τουλάχιστον ένιωσα την τελειότητα των Sonic Youth . Γιατί αυτό που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν είναι το να είναι τέλειοι . Είναι περίεργο και παρόλαυτα τόσο δεκτικό το γεγονός οτι κανένα album τους δεν ήταν άσχημο μέχρι σήμερα . Περπατώντας στα μονοπάτια του 'Eternal' συναντάω το 'Nurse' , το 'Murray Street' ,το 'Dirty' , το 'Washing Machine' και το σχετικά πιο πρόσφατο 'Rather Ripped' . Ακούω γνώριμα riffάκια που έχω ξανακούσει σε κάθε δίσκο των Sonic Youth , από το οργισμένο 'Anti-Orgasm' με τον Moore να βγάζει τον εσωτερικό του χείμαρρο ξεσπώντας στα μανιακά πεταλάκια του και με την Gordon να μας τσιτώνει με τις διαβολικές -μόνο οι Κim ξερει- φωνητικές τις χορδές τερματίζοντας απαλά το track στα 6:07 . Η βόμβα του δίσκου για εμένα βρίσκεται στην καρδιά του 'Antenna' , ίσως γιατί λατρεύω , όπως ανέφερα και πριν , τον πόλεμο με τα πεταλάκια των Sonic Youth , το χωρίς σταματημό παίξιμο του Moore που δεν γίνεται ούτε για ένα λεπτό βαρετό αλλά πάντα μα πάντα κορυφώνεται σχεδόν μαγικά . Η βόμβα ενεργοποιήται με ευκολία μετά το 'What We Know' , ο Ranaldo μιλάει 'Bound to give it heart and soul... that's what we know about us' αλλά το καταπληκτικά drums του Shelley δεν του αφήνουν περιθώρια για προσοχή . Λίγοι σώθηκαν από την βόμβα των Sonic Youth και τους βρήκαμε να ακούνε το 'Thunderclap For Bobby Pyn' στο διαστημικό φούξια γρασίδι . Η προηγούμενη περιγραφή δεν αναφέρεται σε πραγματικό γεγονός αλλά σε μια καμμένη σκέψη της στιγμής , σε ένα συναίσθημα που μου είναι αδύνατον να εξηγήσω , γιατί μιλάω για τους Sοnic Youth , και αυτός είναι άλλος ένας πολύ καλός δίσκος τους . Το μόνο που χρειάζεται είναι να τον ακούσετε και να απολαύσετε κάθε στιγμή του , σταματάω να γράφω εδώ , και αν με βρείτε σε καμμιά γωνίτσα του 'Message The History' ξυπνήστε με , πρέπει να γυρίσω πίσω , επειγόντως...

8.5/10