MORRISSEY-Years Of Refusal

Χριστούλα μου πάλι δίσκο ο Morrissey????!!!!Δέκατη φορά μετά τους Smiths ο 49χρονος τα καταφέρνει πάλι . Μας κάνει να χαμογελάμε όχι από χαρά αλλά γιατί υπάρχει . Αν και δεν βρίσκομαι ανάμεσα στις fan του παρακολουθώ την πορεία του τακτικότατα ,γιατί για έναν περίεργο και ανεξήγητο λόγο ο Μoz μας είναι απολύτος απαραίτητος . Μετά από την πολυετή του ιστορία στη μουσική με τους Smiths , ξεκινώντας από το 1984 , πατάει στο 2009 για τα καλά σύμφωνα με τους δισκοκριτικούς όλου του κόσμου θα τολμούσα να πω . Εγώ έχω αντίθετη άποψη . Ίσως γιατί ποτέ δεν αποτελούσε συμπάθειά μου, ίσως γιατί όταν έτρωγα δρακουλίνια αγόραζα δίσκους της 'αντίπαλης' μπάντας , των Cure , ίσως γιατί απλά δεν μου άρεσαν οι Smiths και κατ'επέκταση και τα solo albums του Morrissey . Με μία λέξη τον σιχαίνομαι . Στους δίσκους του δεν μπορώ να διακρίνω τρελλές διαφορές αν και το 'Years Of Refusal' οφείλω να ομολογήσω έχει πολύ σκληρό ήχο για ήχο Μοrrissey . 'Ισως αν τα κομμάτια τα τραγούδαγε κάποιος ο οποίος δε ζόριζε τόσο τις φωνητικές του χορδές να λέγαμε τώρα για έναν αρκετά συμπαθητικό με πολύ καλά μουσικά στοιχεία δίσκο . Το album ξεκινάει δυνατά με το 'Something Is Squeezing My Scull' που σε 'φέρνει στο κέφι' , χρησιμοποιώ αυτή την έκφραση γιατί πολλές φορές σκέφτομαι πως ο Μorrissey αν ήταν Ελληνάρας θα τραγούδαγε σίγουρα στα μπουζούκια . Όχι γιατί δεν έχει ταλέντο , αλλά γιατί έχει το ταλέντο του τραγουδιστή . Πόλύ rock ξεκίνημα λοιπόν και συνεχίζει με το 'Μama Lay Softly On The Riverbed' στο ίδιο ύφος ελάχιστα πιο υποτονικό , με πλήκτρα που το κάνουν ενδιαφέρον track .Tα drums δίνουν ρέστα σε αυτό το album και εντοπίζεις επιτέλους κιθάρες . Χαρακτηριστικό κομμάτι της περιγραφής αυτής είναι το 'All You Need Is Me' , από τα πιο δυνατά του δίσκου . Κομμάτια όπως το 'When Last I Spoke To Carol' είναι κλασσικότατα 'Μozικά' με την κλασσική μελωδία...Ξαφνικά ακούώ κάτι τόσο γνωστό που σηκώνομαι από την πολυθρόνα μου και φωνάζω... Όχιιιιιιιιιιιιιιιι !!!!!Όχι πάλι το 'That's How People Grow Up' !!!!!!.Όλοι το έχουμε χιλιοακούσει αφού παίζει στο ραδιόφωνο από το Φεβρουάριο του 2008 που κυκλοφόρησε ως singlάκι . Πολύ καλή στιγμή του δίσκου είναι το 'It's Not Your Birthday Anymore ' αποκλειστικά για τους λάτρεις του Morrissey .Περιέχει τον γλυκό πόνο των στίχων του... 'It's not your birthday anymore did you really think we meant all those syrupy, sentimental things that we said?' Το album κατεβάζει τόνους με τα 'Υou Were Good In Your Time' και 'Sorry Doesn't Help' για να τα δώσει όλα στο 'I'm Ok By Myself' . Προσωπικά το θεωρώ το καλύτερο track από τα δώδεκα γιατί λατρεύω να τον ακούω να ουρλιάζει και να προφέρει λέξεις όπως 'belevolence' , 'morality' , 'homespun philosophy'....Νοσταλγώ πολλές φορές το τελευταίο του live στην Αθήνα και ξέρω έναν άνθρωπο που σίγουρα θα κάνει party με αυτή την κυκλοφορία.'Ενα τυπάκι που κάτω στην αρένα έκανε εμένα και την παρέα μου να περάσουμε μια αξέχαστη βραδυά με τα τέλεια 80'ς χορευτικά του...Αυτός είναι και ο λόγος που θα δώσω ένα extra credit στο album.

4.8/10