PONI HOAX-Images Of Sigrid

Δε θα παρουσιάσω νέα κυκλοφορία αλλά μια του 2008 που ανακάλυψα λίγες μέρες πριν και ειλικρινά λυπάμαι πολύ γιαυτό.Κύριος λόγος γιατί η μπάντα ήρθε πριν μερικούς μήνες στο Fuzz και από ότι άκουσα είχαν πολύ περιορισμένο κοινό.
Δεύτερος λόγος γιατί σίγουρα θα το έβαζα στα καλύτερα album που άκουσα το 2008 . Συνολικά ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός.
Μελαγχολικός σε κάποια κομμάτια γεμάτος ηλεκτρονικά στοιχεία , με κέρδισε από την πρώτη κιόλας στιγμή και από τότε δεν έχει περάσει μέρα που να μην τον ακούσω. Μελωδίες που για να πω την αλήθεια δεν αποτελούν πρωτοτυπία , ακούγοντας τον μπορώ να ξεθάψω όλο το φάσμα της rock / pop σκηνής του 2000. Η μπάντα μας έρχεται από τη Γαλλία και είναι η δεύτερη κυκλοφορία της μετά το 2006 με το ομώνυμο debut album τους . Ο δισκος ξεκινάει με ένα υπέρτατα μελαγχολικό κομμάτι με ηλεκτρονικό 'περιτύλιγμα' το 'Τhe Paper Bride' -κομμάτι πλυντήριο για όσους ξέρουν την έκφραση , για όσους δεν την ξέρουν ελπίζω να μην έχετε περάσει καμμία πρόσφατη ερωτική απογοήτευση γιατί δεν συνίσταται για εσάς. Ή μάλλον για εσάς συνιστάται πολύ περισσότερο.... Δημιουργεί ατμόσφαιρα από την πρώτη νότα . Εμένα προσωπικά με γέμισε συναισθήματα και ξύπνησε τον άλλο μου εαυτό . Ο δίσκος ακούγεται από την αρχή ως το τέλος , δεν βρήκα βαρετό σχεδόν κανένα κομμάτι . Το 'Pretty tall girls' είναι αξιοπρόσεχτο με πολύ δυνατές κιθάρες αλλά τα φωνητικά πάντα σε σκοτεινό ύφος. Η μπάσα φωνή του Νikolas Ker δε συγκαταλέγεται στις φωνές που θα λέγαμε xαρακτηριστικές όμως είναι από τα επιβλητικά φωνητικά που σε εθίζουν έτσι ώστε να μείνεις μέχρι να τελείωσει ο δίσκος . Το 'Antibodies' είναι επίσης από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν με εισαγωγή ηλεκτρονική και σιγα σιγά εισβάλλουν τα φωνητικά και μετά η κιθάρα και τα drums , 'the world is an antiplace , alone with you...so i will forget your face,this time we're through.....' . Ακολουθεί το 'Ιmages Of Sigrid' το κομμάτι που χάρισε το όνομά του στο album με απαλές μελωδίες , ακούγεται ευχάριστα όμως στερείται της δυναμικής των υπολοίπων . Επόμενο track είναι το 'You're gonna miss my love' που αν δεν είχε αυτά τα φωνητικά θα μπορούσε άνετα να ήταν σε κάποιο δίσκο των 'Killers' . Κομμάτι που ξεχωρίζει γιατί κάνει τη διαφορά στον ήχο από το σύνολο . Υπάρχει και η συμμετοχή μιας Ελληνίδας ,της Όλγας Κουκλάκη, άλλο ένα στοιχείο που κάνει το δίσκο ενδιαφέρον .Στο 'Τhe soundtrack of your fears' η υπέροχη φωνή της κυριαρχεί υποτονικά και ταυτόχρονα πολύ γλυκά . Τα επόμενα tracks που ακολουθούν είναι επίσης όμορφα και χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη γιατί βρίσκω αυτόν τον δίσκο πολύ όμορφο και όχι δισκάρα . Το album κλείνει με το 'Faces in The Water' , το μοναδικό που δεν τράβηξε την προσοχή στα αυτιά μου .Έχει διάρκεια 13.37' , το οποίο σταματάει ξαφνικά κάπου στα 3.20' και ξαναξεκινάει για να παρατίνουν τη διάρκειά του με έναν μονότονο ήχο χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης . Θέλω να γυρίσω πίσω το χρόνο και να πάω στο Fuzz , δυστυχώς ο χρόνος γυρνάει μόνο στο lost ....

8,9/10