THE QUEMISTS - Join the Q (label:Ninja Tune)

Πρώτη φορά προσθέτω label σε μια κριτική μου για αυτούς που γνωρίζουν τί σημαίνει Ninja Tune,για να προ'ι'δεάσω το είδος . Στο ξεκίνημα της μουσικής τους πορείας οι Quemists ήταν μια rock μπάντα, μη πω μπαντούλα . Συνολικά τρία άτομα : μπάσο , drums και κιθάρα. Το 1997 εκδηλώσανε το ενδιαφέρον τους για την Drum n' Bass και αποφασίσανε να παντρέψουνε τις δύο αγάπες τους . Έτσι γεννήθηκε η μπασταρδεμένη μουσική τους D n' B μαζί με rock. Διακρίνει κάποιος εύκολα , ακούγοντας τον ήχο τους , πως τρέφουν συναισθήματα και για τα δύο είδη ακριβώς στο ίδιο επίπεδο πάθους . Δεύτερη επίσημη κυκλοφορία για τουs Qemists , το Join the Q πριν από μερικές μέρες , πρώτη ήταν ένα remix των Coldcult το 2005 (Everything is under control) , η οποία έχει από το πιο δυνατά intro που έχω να ακούσω εδώ και αρκετό καιρό . Εναρκτήριο κομμάτι είναι το 'Stompbox' , πολύ δυνατό μπάσο και drums , με ενναλαγές εκρηκτικές κιθαριστικά και εννοείται πως το d n b beat ρέει σε αφθονία . Δεύτερο κομμάτι που με αφήνει απλά ά φ ω ν η είναι το 'Lost Weekend' . Ο λόγος του ενθουσιασμού μου είναι η απίστευτα εύστοχη συνεργασία τους με τον Μike Patton ,για τον οποίο δεν χρειάζεται να κάνω λόγο , ούτε καν να εξηγήσω πως ότι βγαίνει από το στόμα του γίνεται χρυσάφι . Ο απόλυτος frontman Μike Patton , το απόλυτο αρσενικό της μουσικής (εντάξει είμαι και κοπέλα δεν μπορώ να συγκρατηθώ!!!) χαρίζει πολλούς πόντους σε αυτόν το δίσκο . Ένα κομμάτι που κάθε dj θα χαιρόταν να ανακαλύψει γιατί είναι τόσο beatάτο και ταυτόχρονα τόσο σκληρό σαν να συγκρούονται δύο μουσικοί πλανήτες και να τερματίζει η μάχη ισσοπαλία . Το καλύτερο track του δίσκου με μεγάλη διαφορά από τα υπόλοιπα , τρελλά riffs με d n b beats , ένα κομμάτι 10/10. Άλλη μια συνεργασία έκπληξη είναι αυτή του Wiley ,για όσους δεν τον γνωρίζουν είναι το πρόσωπο που συνεργάστηκε με τον Dizzy Rascal στο ξεκίνημά του και έγινε τόσο επιτυχημένος στο είδος του , μουσικός παραγωγός και ΜC . Το κομμάτι φέρει τον τίτλο 'Dem Na Like Me' , έχει Βrit Hop ήχο o οποίος είναι δεμένος τέλεια με κιθαριστικές παραμόρφώσεις . Συμμετοχή στoν δίσκο έχει και η Jenna G αλλά το όνομά της δεν αποτελεί έκπληξη αφού ουσιαστικά βρίσκεται να πατάει πάνω στο είδος της , την d n b , και να εκτοξεύει τον συγκεκριμένο ρυθμό στα ύψη . Αυτόματα το 'On The Run' γίνεται το πρώτο singlάκι εφόσον η Jenna G χαρίζει τη φωνή της και γίνεται από τα καλύτερα tracks του δίσκου . Μέτρια κομματια είναι τα S.W.A.N.G και S.W.A.N.G (Intro) που σε κρατάνε για ακόμα λίγο στη σκέψη πως ο δίσκος είναι πάρα πολύ καλός . Δυστυχώς από αυτό το σημείο και για τα επόμενα κομμάτια που ακολουθούν , πέντε στο σύνολο , πέφτουμε από το αδιάφορο στο κουραστικό........Πατάω το stop και ξαναακούω το 'Lost Weekend'......

5,8/10