VOIVOD - "Infini" + [Denis “Piggy” D’Amour 1959 - 2005 / Voivod 1982 - 2009]

Το εξωδιαστατικό ρομπότ “VOIVOD” επισκέφτηκε ξανά τον γαλαξία μας. Πέρασε στην διάσταση μας, φτάνοντας μέχρι την Γη, θέτοντας σε τροχιά το “Infini”. Οι Καναδοί επέστρεψαν με ένα άλμπουμ βασισμένο, για δεύτερη φορά, στις μεταθανάτιες κιθάρες του Denis D'Amour (“Piggy”).
Οι VOIVOD είναι μια μπάντα με τόσο μεγάλο υπόβαθρο που δεν ξέρω από πού να αρχίσω και που να τελειώσω, περιγράφοντάς το. Ξεκίνησαν σαν μια thrash / hardcore / punk μπάντα πίσω στην δεκαετία του 80 ("War and Pain", "Rrröööaaarrr"). Από το “Killing Technology” (1987) και μετά, μετεξελιχτήκαν σε ένα μουσικό υβρίδιο που όμοιο του δεν έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία της metal σκηνής. Με τον ερχομό του συγκεκριμένου άλμπουμ ένα νέο είδος γεννήθηκε και ονομάστηκε “techno-thrash”. Οι VOIVOD είναι οι φυσικοί γονείς του. Με τον όρο αυτό προσπάθησαν τα μέσα της εποχής να περιγράψουν ένα είδος progressive - thrash metal που όμοιο του δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ (αν εξαιρέσουμε τους θρυλικούς Mekong Delta). Όμως η χαριστική βολή ήρθε με το αμέσως επόμενο άλμπουμ τους, το θρυλικό “Dimension Hatröss” του 1988 (ένας reviewer κάποτε το χαρακτήρισε σαν ένα πάντρεμα από Sonic Youth, King Crimson και Slayer). Ένα από τα άλμπουμ που μου άλλαξε την ζωή. Όσα χρόνια και να περάσουν θα μείνει ανεξίτηλο και πάντα φρέσκο («100 χρόνια» μπροστά από την εποχή του). Η techno-thrash σκηνή είναι πλέον γεγονός. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Στην συνέχεια ξαναχτύπησαν την ιονόσφαιρα με το “Nothingface” (1989). Ίσως η δημοφιλέστερη κυκλοφορία τους, μιας και με αυτό μπήκαν στην λίστα του Billboard. Εδώ βλέπουμε το «ρομπότ» να αλλάζει πρόσωπο και να κινείται σε πιο progressive και psychedelic ηχοδρόμια. Ένα άλμπουμ σταθμός. Επηρεασμένοι από Pink Floyd (τους οποίους δεν δίστασαν να διασκευάσουν δυο φορές και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία) και King Crimson, κυκλοφορούν το 1991 το “Angel Rat”, ένα άλμπουμ που ξεφεύγει κάπως από το thrash και μεταπηδά σε καθαρά progressive αστερισμούς. Το 1993 επιστρέφουν με ένα μίγμα αυτού μαζί με “Nothingface”, ονομάζοντάς το “The Outer Limits”, το οποίο έρχεται να θολώσει τα τηλεσκόπια των αστεροσκοπείων.
Στην δημιουργία του αυθεντικού αυτού ήχου τους έπαιξαν καθοριστικό ρόλο οι κιθάρες του Denis D'Amour. Τόσο προοδευτικές όσο καμία άλλη εκείνη την εποχή. Ένας κιθαρίστας σταθμός που δυστυχώς μας άφησε πρόσφατα (2005). Το παίξιμο του και τα πετάλια που χρησιμοποιούσε σε έκαναν να νιώθεις ότι ακούς καθαριστικά chords από το διάστημα. Για την όλη «φάση» των VOIVOD όμως ευθύνεται ο ντράμερ τους Michel Langevin (“Away”). Αυτός είναι ο εμπνευστής της όλης φιλοσοφίας τους. Από μικρός είχε μια «δυσλειτουργία». Όπως εξήγησαν και οι γιατροί του: δεν μπορούσε να ξεχωρίσει το πραγματικό από το φανταστικό. Έτσι λοιπόν μέσα από αυτό το μυαλό (κινούμενο μέσα σε άγνωστες, για μας, διαστάσεις) γεννήθηκε η μετά-μυθολογία του μετά-αποκαλυπτικού «βρικόλακα» Voivod. Ο Michel εκτός από ντράμερ και λάτρης του sci-fi είναι και graphic designer. Αυτός ευθύνεται για όλα τα artworks των VOIVOD (καθώς και του artwork του side-project του Dave Grohl, PROBOT).
Μετά από μια λαμπρή πορεία και μετά το “The Outer Limits”, ήρθε δυστυχώς η παρακμή. Αποχώρισε από την μπάντα ο τραγουδιστής τους Denis Bélanger (“Snake”) και ακολούθησαν δυο αδιάφορα άλμπουμ με αντικαταστατή στα lead vocals τον Eric Forrest. Αλλά το πνεύμα του Voivod επανήρθε το 2003 με το ομότιτλο άλμπουμ “Voivod”. Όχι μόνο επέστρεψε η χαρακτηριστική τους φωνή (Denis Bélanger) αλλα πήρε και την ευθύνη του μπάσου τους ο (πρώην Metallica) Jason Newsted (“Jasonic”). Μια νέα voivod-εποχή ξεκίνησε. Χωρίς να ξεφύγουν από το χώρο του metal αλλά με περισσότερα rock και punk στοιχεία από ότι thrash και λίγο πιό απλοί από το progressive παρελθόν τους (χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν έχουν ακόμα progressive στοιχεία), συνεχίζουν με αξιοπρέπεια τον θρύλο που με τόσο κόπο δημιούργησαν γύρω από το όνομα τους.
Το μεγαλύτερο πλήγμα για την μπάντα ήρθε το 2005 με τον θάνατο του Denis D'Amour. Ένα πλήγμα καθοριστικό στην ιστορία της σύγχρονης μουσικής (εγώ προσωπικά δεν μπορώ ακόμα να το ξεπεράσω. Ότι χειρότερο μετά από τους Cobain και Staley). Αλλά και μετά θάνατον ο “Piggy” μας άφησε αρκετό κιθαριστικό υλικό ώστε να αναμιχτεί με την φαιά ουσία του εγκεφάλου μας. Τα πράγματα, πάνω-κάτω, έχουν ως έξεις: Ο Denis “Piggy” D’Amour, ενώ νοσηλεύεται στο νοσοκομείο και ενώ οι γιατροί ήδη έχουν καταλήξει στο ότι έχει μόνο λίγες μέρες ζωής ακόμα, ζητά επίμονα να τον επισκεφτεί ο Michel “Away” Langevin. O τελευταίος όντως πάει στο νοσοκομείο και ακούει έκπληκτος τον “Piggy” να του λέει αυτό που πρόκειται να συμβεί και ότι πρέπει να ρίξει μια ματιά στο φορητό υπολογιστή του. Θα βρει εκεί κάποια αρχεία που τον ενδιαφέρουν. Ο “Away” όντως σπεύδει και τσεκάρει το laptop του “Piggy”. «Υπάρχει υλικό για τέσσερα άλμπουμ και άνετα», θα πει αργότερα σε συνέντευξή του. Τα υπόλοιπα μέλη ειδοποιούνται σε χρόνο μηδέν. Η απόφαση είναι άμεση. Θα ηχογραφηθεί ένα άλμπουμ (και στην συνέχεια και άλλο), με τραγούδια από αυτά τα αρχεία. Το καταπληκτικό αυτό άλμπουμ-φόρος τιμής στον “Piggy” (μέρος A) είναι πιστό στο cyber-punk / thrash ύφος της μπάντας, όπως αυτό έχει εξελιχθεί μέσα από τις δεκαετίες, και φέρει τον εύστοχο τίτλο “Katorz” (2006).
Τώρα πια (εν έτη 2009) έχουμε στα χέρια μας και το ολοκαίνουργιο άλμπουμ-φόρος τιμής στον “Piggy” (μέρος Β - και τελευταίο), “Infini”.To “Infini” κινείται στα ίδια μονοπάτια που κινήθηκαν και τα “Voivod” / “Katorz”. Ένα cyber-punk / rock / metal / progressive συνονθύλευμα με έντονη την αίσθηση της διαφορετικότητας από μπάντες του ιδίου στιλ. Οι μεταθανάτιες κιθάρες του “Piggy” (πιο πριμάτες αυτή τη φορά) γραντζουνάνε τους νευρώνες μας και όλα είναι μονόδρομος. Όλα καταλήγουν στο ότι ο “Piggy” είναι εδώ μαζί μας. Αθάνατος!!! Η φωνή του “Snake” κρατάει σε εγρήγορση και το τελευταίο εγκεφαλικό κύτταρο. Το μπάσο του “Jasonic” τρυπάει τον κροταφικό λοβό και ο “Away” ροκάρει σαν άγριο αγρίμι. To μόνο αρνητικό είναι ότι βρίσκεται ένα μικρό σκαλοπάτι πιο κάτω από το “Katorz”. Παρόλα αυτά με έκανε να χτυπηθώ στους ρυθμούς του, να συγκινηθώ (στα σημεία που μου θύμισαν την αίγλη του παρελθόντος) και να νιώσω περήφανος που ακολουθώ πιστά αυτήν την super-μπάντα τόσα χρόνια.
Τέλος θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για το μεγάλο (και ίσως κουραστικό) κείμενο, αλλά είναι το λιγότερο που μπορούσα να κάνω (γράψω) ως φόρο τιμής σε αυτήν την υπερ-τεράστια μορφή που άκουγε στο όνομα Denis “Piggy” D’Amour.
R.I.P.

Βαθμολογια : 8/10