18 June 2009

WHITE RABBITS-It's Frightening

Αν ανοίξεις τα μάτια κάνοντας μια βουτιά στα διάφανα νερά μιας τέλειας καθαρής παραλίας μπορείς να αντικρίσεις τα πάντα . Αν αυτό μεταφραζόταν σε ήχο σίγουρα θα έδινα το όνομα 'Ιt's Frightening' . Χαρακτηρισμό που στα δικά μου αυτιά μόνο οι Spoon είχαν κερδίσει μέχρι φέτος . Και πως άλλωστε να μη συμβεί κάτι τέτοιο αφού η παραγωγή του δίσκου έγινε από το Britt Daniel , frontman των Spoon . Οι κρυστάλλινες , καθαρές , παραγωγές δεν είναι στις προτιμήσεις μου τον τελευταίο καιρό αλλά μια μπάντα που μπορώ να την παρομοιάσω με Spoon είναι μια μπάντα πάντα καλοδεχούμενη στη δισκοθήκη μου . Ο λόγος είναι πως η μουσική του 'It's Frightening' θα μπορούσε να αποτυπωθεί σε ένα πίνακα , θα μπορούσα να την περιγράψω με ευκολία και δεν θα μου ήταν καθόλου δύσκολο να κάνω το ίδιο και με τα φωνητικά . Η φωνή του Stephen Patterson είναι απο τις φωνές που πονάνε , τις καθαρές και κάθετες φωνές που σε αφήνουν εύκολα να ακούσεις τι ακριβώς έχουν να πουν και η αλήθεια είναι πως συνδιάζεται τέλεια και με τα φωνητικά του Gregory Roberts . Οι μελωδίες του 'It's Frighterning' καθοδηγούνται περισσότερο από το πιάνο και τις κιθάρες ,τα όργανα δηλαδή των προαναφερθέντων κυρίων . Για το εξώφυλλο όμως επιλέχθηκε η speedάτη κίνηση του drummer , ΄πράγμα τελείως αντιφατικό με τον ήχο τους , τουλάχιστον περιγράφει τέλεια την εισαγωγή του 'Percussion Gun' , του πρώτου track του δίσκου που είναι και το πιο επιθετικό σε όλα τα επίπεδα . Θα έλεγα πως ο δίσκος είναι μια καταιγίδα από μελωδίες πιάνου και κιθάρας , ξεχύνεται ο ένας ήχος μέσα στον άλλον πολύ 'ευγενικά' . Κομμάτια που ξεχωρίζω είναι το 'Lioness' με τόννους πιάνο και ήχους από κρουστά να προσπαθούν να τυλίξουν αυτούς τους τόννους .... Το 'Midnight Αnd I' αν και πιο σκοτεινό και πιο μπάσσο διαθέτει μπόλικο ρομαντισμό για να πάρει τη σειρά του το 'Right Where They Left' σε πιο χαμογελαστούς ρυθμούς κρατώντας το album στο ίδιο επίπεδο . Χωρίς κανένα ενδυασμό θα πω πως ακούγοντας το 'Lady Vanishes' το τοποθετώ στα tracks που με κάνουν να σκέφτομαι πως μια φωνή μπορεί να μου τσακίσει την καρδιά . Ναι είμαι ο μεγαλύτερος φλώρος που υπάρχει , το παραδέχομαι , έχω ακούσει αυτό το κομμάτι 800.000 φορές . Αλλάξτε μου όνομα από αρρώστεια σε φλωρούμπα . Δεν με νοιάζει . Ερωτεύθηκα και το φωνάζω :Whiteeeeeeeeeee Raaaaaaaaaaaaaaaaabbbbbbbbbbbbbbiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitssssssssssss . To album έχει κυκλοφορήσει από τα μέσα Μαίου (είναι το δεύτερο της μπάντας) και προσπαθώ να γράψω για αυτό εδώ και πάρα πολλές μέρες , blame Sonic Youth . Άρρωστοι των Spoon αγοράστε το , θα σας ξετρελλάνει ......

7/10

1 comments:

Soul Auctioneer said... Jun 18, 2009, 2:08:00 AM

Ωραίος δίσκος, όντως Spoon-ίζει τρελά και δε μας χαλάει καθόλου αυτό. Οντως το Lady Vanishes πηδάει, το ειχα ακούσει πρόσφατα σε μια συλλογή και ειχα πάθει πλακα.

Post a Comment