MELVINS Live Report @ Rodeo 29/11/09

Το ντέρμπι τελείωσε και είπαμε να αρχίσουμε να ανηφορίζουμε προς Rodeo για να παρευρεθούμε στην πρώτη εμφάνιση των Melvins στην Ελλάδα. Φτάσαμε στην Χέιδεν με ταξάκι, πήραμε το μαγικό χαρτάκι και κατεβήκαμε τα σκαλάκια του Rodeo για να βρεθούμε μέσα σε ένα χώρο που αθλιότερο δεν έχω ξαναδεί (είχα πάει και παλιότερα εκεί για να δω Nightstalker και ήξερα ότι ο χώρος είναι άθλιος αλλά δεν θυμόμουν πόσο τρισάθλιος ήταν τελικά). Η απογοήτευση με χτύπησε σαν κεραυνός και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να σηκωθώ να φύγω από εκεί μέσα και να πάω να δω το μπάσκετ.

Converge - Axe To Fall

Πάντα μου άρεσαν οι ταινίες με καρχαρίες. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που ο πατέρας μου γύρισε σπίτι απ’ τη δουλειά με νοικιασμένο το Jaws σε βιντεοκασέτα. «Dum dum dum dum” theme απο John Williams + animatronic καρχαρίας + Roy Scheider = ατέλειωτη ευχαρίστηση.

Καταλαβαίνετε λοιπον πόσο ειχα χαρεί οταν είχε βγει στις αιθουσες το 1999 το Deep Blue Sea. Είχε ολα τα χαρακτηριστικά που έπρεπε να διαθέτει ενα μοντέρνο μπλοκμπάστερ (εφφέ, αίμα, κώλους, μεταλλαγμένους καρχαρίες, Samuel L. Jackson και soundtrack Trevor Rabin, άμπαλο Ευρωπαίο Michael Bay wannabe σκηνοθέτη).

Ειχα πάει να το δω με τον πατέρα μου και το ειχα απολαύσει πραγματικά.

Σίγουρα δεν ηταν Jaws (ούτε καν Jaws II) αλλα για τα λεφτά της η ταινία τα έσπαγε.

Βαθμολογία ποπκόρν που θα λεγε κι ο Δανίκας.

LAST DRIVE live @ KYTTARO (27&28 Nov)

Text & Photo by Philby>

Το βράδυ της 27ης Νοέμβρη η Αθήνα είχε ντυθεί στα γαλανόλευκα από το Ζάππειο μέχρι την πλατεία Κοτζιά. Στο δρόμο, τα γαλάζια έντομα τραγουδούσαν με κόρνες και ταμπούρλα, για την αναγέννηση της παράταξης τους.

Στον πιο κάτω μαχαλά, στη συμβολή Αχαρνών και Ηπείρου - εκεί που η Αθήνα θυμίζει τις γειτονιές του Gran Theft Auto – είχαν δώσει ραντεβού τρεις δεκαετίες fuzztone & slide. Γκαραζιάρικα γρατζουνίσματα που μέσα στο χρόνο κατάφεραν να γίνουν υστερία για μερικούς και σημείο αναφοράς για τους περισσότερους.

Monkey3 - Undercover

Πάντα ένας δίσκος με διασκευές είναι "ρίσκο" για μια μπάντα. Μπορεί για το ίδιο το συγκρότημα να είναι απλά μια διακήρυξη των ακουσμάτων και των επιρροών που μπορεί να έχουν τα μέλη του, για εμάς τους ακροατές μπορεί να ερμηνευτεί ως πειραματισμός, ώς έλλειψη έμπνευσης, ως βαρεμάρα να γράψουν κάτι δικό τους κτλ..

Όπως και να 'χει ο καινούριος δίσκος των ελβετών Monkey3 είναι μια mini συλλογή από διασκευές, στην οποία μάλιστα πρωτοτυπούν χρησιμοποιώντας και φωνητικά! Όχι τα δικά τους όμως...Οι κύριοι που δέχτηκαν να δανείσουν τη φωνή τους σε 2 κομμάτια είναι ο Tony Jelenkovich ( B-Thong, Transport League) και ο μέγιστος John Garcia.

THE SUNSHINE UNDERGROUND-Everything Right Now EP

Δε θέλει πολύ για το 2010...Σχεδόν έφτασε ... Σχεδόν ..Και έρχεται και η αγαπημένη μου γιορτή...Χριστούγεννα , ώρα να ξαναγεννηθώ .Το χρειαζόμουν άλλωστε..όχι μια ακόμα γέννηση , κάτι που να μου θυμίσει πως ζω και πάλι..Πως κάπου πέρασα , ακούμπησα , έμεινα και δύσκολα θα φύγω από εκεί που κόλλησα . Δεν βγαίνω ούτε με εγχείρηση , για τέτοια αρρώστεια μιλάμε . Το έπαθα και εγώ , κόλλησα , τα πάντα (- θέλω) εδώ και τώρα . Το 2006 , και ειδικότερα τον Αύγουστο του 2006 ήμουν διακοπές στην Ικαρία , τότε που ακόμα ήμουν στην ηλικία που μπαίνεις αυτόματα στην κατηγορία 'πιπίνι' , τότε που βαφτίστηκα και περπάτησα πάνω στο νερό . Τότε είχα όρεξη πολύ να χορεύω , Παρασκευή - Σάββατο , party animal κανονικό . Τότε κανείς δε μου γκρίνιαζε , έφευγα πάντα τελευταία . Και οι malibuδες δεν είχαν πολλές φορές σταματημό .

Adolf Plays The Jazz - Dirty Waters

Οι Adolf Plays The Jazz είναι ένα καλά κρυμμένο όνομα , της ελληνικής progressive , experimental , shoegaze , σκηνής . Σε τούτο δε το άλμπουμ τους με τίτλο "Dirty Waters" , γίνονται αισθητές οι επιρροές τους , από ambient , post - metal ηχοχρώματα . Προσωπικά , ανέκαθεν , μου θύμιζαν κάτι από Jesu . Η μπάντα αρνείται να προωθήσει τη μουσική της μέσω κάποιου label και δίνει όλα τα άλμπουμ της δωρεάν από την προσωπική τους ιστοσελίδα.

Περιμένοντας να κυκλοφορήσει αυτό το νέο τους άλμπουμ , δεν περίμενα κάτι λιγότερο εκτελεστικά , ποιοτικά . Πάντα πίστευα , ότι η μπάντα μπορεί να ανταγωνιστεί άνετα μπάντες παρόμοιου είδους , ύφους , ακόμη και αυτές του εξωτερικού . Αξίζει να σημειωθεί ότι οι παραγωγές της μπάντας αν και είναι "do it yourself" είναι εξαιρετικές!! Επίσης , το 2006 μία συλλογή παλαιότερων κομματιών τους με τίτλο "Another Slice?" μοιράστηκε δωρεάν στο live των Red Sparrows το ίδιο έτος. Ακόμη σήμα κατατεθέν των APTJ είναι η χρήση samples και διαλόγων από ταινίες.

Από το μίας ώρας και ενός τετάρτου Dirty Waters σίγουρα ξεχωρίζουν το ιδιόμορφο opening track και ομότιτλο κομμάτι του άλμπουμ και τα Blag Flags , Lush (κομματάρα!) , Ungdomshuset αν και όλο το άλμπουμ ρέει ευχάριστα. Αφιερώστε λίγο χρόνο από τη ζωή σας και δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας ,να ανακαλύψει τους Adolf Plays The Jazz ,δεν έχετε τίποτα να χάσετε , κάθε άλλο!

8.5/10

Περιμένω απαραιτήτως τα σχόλιά σας

Adolf Plays The Jazz WebSite : http://adolfplaysthejazz.tripod.com/

Dirty Waters Link : http://intaktnetlabel.bandcamp.com/

Adolf Plays The Jazz Myspace : http://www.myspace.com/adolfplaysthejazzz

The Happy Hollows - Spells

Δε με νοιάζει που το σπίτι θυμίζει σαν εκείνα των βομβαρδισμένων οικογενειών στο Ιρακ, δε με νοιάζει που ξαφνικά η στίβα με τα άδεια μπουκάλια μπύρας γέμισε απειλητικά πάλι το χώρο που τους έχω παραχωρήσει, δε με νοιάζει που εμφανίστηκαν και άδεια μπουκάλια ρετσίνας... τι στο καλό, έχω να πιω ρετσίνα από τότε που έβλεπα live τους Karma to Burn σε μία ξεχασμένη παραλία της Σαρδηνίας ή μόνο αυτό μπόρεσα να θυμάμαι τις τελευταίες μέρες..?Δε με νοιάζει που οι γόπες και η σταχτη από τα τσιγάρα είναι λες και ένα μικρό ηφαίστειο έκανε έκρηξη μέσα στο ίδιο μου το σπίτι και έφτυσε άπειρες ποσότητες υποπροιόντων καπνίσματος.Η τουαλέτα πηγή μόλυνσης και ο νεροχύτης δε ΄ξέρω, φοβάμαι να πλησιάσω μήπως και κάτι πεταχτεί και με δαγώσει από εκεί μέσα.Χρησιμοποιώ ένα και μοναδικό ποτήρι το τελευταίο καιρό, το ποτήρι mixed flavour cocktail όπως το βάφτησα μιας και από εκεί μέσα έχουν περάσει τα πάντα και έχουν αφήσει τη μυρωδιά τους τα πάντα και μετά από εκεί όλα αυτα μέσα μου. Πήρα ένα δώρο σήμερα σημαντικό και ασήμαντο συγχρόνως, θα το επιστρέψω όμως γιατί δε μου ανήκει, θα κρατήσω μόνο κάτι που συνόδευε το δώρο μου.Έρχεται σαββατοκύριακο ξανά για 47η φορά αυτό το χρόνο και τι κάνουν οι φυσιολογικοί ανθρώποι τα σαββατοκύριακα...ξεκουράζονται, γεμίζουν τις μπαταρίες τους κτλπ.

Slayer - Playing With Dolls Video by Slayer - MySpace Video

Slayer - Playing With Dolls Video by Slayer - MySpace Video


Ο Mark Brooks μεταφέρει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο σε ένα art video, την αρρωστημένη αισθητική, την ψυχοπάθεια, τα σαδιστικά riffs και τα ανατριχιαστικά ουρλιαχτά που συναντάς στον καινούργιο δίσκο των Slayer.

NEBULA-Heavy Psych

Μοιάζει σαν χθες η πρώτη γνωριμία με το ποιο αγαπημένο «νεφέλωμα» της ζωής μου το 1998.Μέσα από την συλλογή “Stoned (R)evolution-The Ultimate trip” με την προσωπική υπογραφή του Lee Dorrian.Αμέσως αγορά του 1^ου split CD με τους φοβερούς Lowrider,και το πρώτο full EP “Let it Burn” ακολουθεί.Με το εκρηκτικό “To the Center” ξεκινούν τις κόντρες με το boogie van των Fu Manchu(κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια..),με το αξεπέραστο “Charged”τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή και δείχνουν να ξεφεύγουν πολύ μπροστά. Σε εκείνη την περιοδεία δίνουν εκείνο το μνημειώδες live στο An Club που ψάχνω να βρω τρόπους να ξεχάσω.. Όπως και το συνακόλουθο κολασμένο tequila-beer-after-gig party στο Mo Better μαζί τους,όπου είχα και την χαρά να γνωρίσω αυτά τα απίστευτα μπουμπούκια..(θυμάσαι ρε Μαμάνη..;). ‘Οντες σε φοβερό δημιουργικό κρεσέντο, μας στέλνουν οριστικά αδιάβαστους στο καπάκι,φτιάχνοντας το “Dos Ep’s” ,δίνοντάς μας όλο το πρωτόγονο υλικό(τα δύο πρώτα EP’s “Sun Creature” και “Let it Burn” συν νέο υλικό)remixed σε ένα album.Έξοχα! Κατόπιν όλων αυτών η επιβίβαση στο spaceship του “Atomic Ritual”(με τον αγαπητό παππούλη Chris Goss στην παραγωγή..)έμοιαζε να τους εκτοξεύει σε μια εντυπωσιακή αρχικά,μα και χωρίς επιστροφή(όπως εξελίσσεται σταδιακά τώρα),τροχιά γύρω από τους εαυτούς τους..Το come-back στο Αθηναϊκό κοινό στα πλαίσια της προώθησης του παραπάνω album κινδύνεψε να τινάξει στον αέρα τα θεμέλια τα οποία είχαν γερά οικοδομηθεί από την πρότερη συνάντηση..Χωρίς το δικό τους φταίξιμο όμως..

Live Report Yann Tiersen 14/11/09

Σάββατο..Tiersen sold out...Η κωλοφαρδία της υπόθεσης είναι πως είχα μια πρόσκληση έτοιμη στο τσεπακι...Ετσι για τη φάση...κωλοψήθηκα να πάω Tiersen... Μέσα σε 15 λεπτά είχα κανέι μπανιο, είχα βάλει τα καλά μου πήρα ταξάκι , γαμώ το δίπλωμα..Πότε θα το βγάλω????Γραφικότατος ο ταρίφας και εγώ με χαμόγελο ως τα αυτιά...Ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να βρεις ταξί στον Περισσό ??Απίστευτα δύσκολο...Λες και εκεί είναι το τέρμα του κόσμου , ειδικά στο δρόμο που μένω εγω . Φτάνω έξω από το Fuzz και...μμμμμ το Fuzz δεν είναι πια στη Βουλιαγμένης!!Μάλλον είμαι το τελευταίο άτομο που το έμαθα αυτό..ε?Κατεβαίνω , στέκομαι έξω από την κατεστραμένη πόρτα του ex-Fuzz πιάνω το κεφάλι μου ..Είναι από αυτές τις στιγμές που θα το ήθελα μπερδεμένο...όχι πως δεν είναι , είναι συνέχεια ...Τώρα όμως στέκομαι στην Βουλιαγμένης με δύο , ίσως και τρεις λύσεις για το τι ακριβώς θα κάνω...Πήρα την εύκολη , άρρωστη και ασφαλή οδό...Λιώσιμο με Ικαριώτικη παρέα...Αυτό ήταν το άκουσμα που θα με πήγαινε στο πιο σίγουρο live , μάλλον στο live που σίγουρα θα τα έσπαγα..Και έτσι και έγινε . Με κατεστραμένο κεφάλι (δε θέλει πολύ ώρα να λιώσεις με μια τέτοια παρέα) πήγα να τα ακούσω τον Argy στο (feels like home-) AN . Καινούριος δίσκος για τους Nightstalker και το ΑΝ τίγκα , φίσκα , χωρίς υπερβολές . Το πως πήγε το live είναι κάτι που ξέραμε από την αρχή..Κανένα live των Nightstalker δεν είναι άσχημο..Αυτό ξέραμε πριν καν αρχίσουν. Αυτό όμως του Σαββάτου στα αυτιά ενός νηφάλιου μυαλού δεν ήταν ό,τι καλύτερο . Το πρόβλημα στην κιθάρα έκανε την ύπαρξή της μάλλον ... ανύπαρκτη ,τόσο όσο στα αυτιά τα δικά μου να ακούγεται και πάλι γαμάτο...Δεν ήμουν νηφάλια..Καθόλου.... Και τα καινούρια κομμάτια γαμάνε... και χωρίς κιθάρα πάλι γαμάνε..Και τα παλιά μας τρελλαίνουν πάντα...και πάντα και on and on and on (δε χρειάζεται να αναφέρω τίτλους κομματιών) . Τα γνωστά κατά τη διάρκεια της βραδυάς , μπύρες και stagediving , είδα πάλι τις stoneroπαρέες από το φοιτιτιλίκι..Αυτά ειναι , κλασσικές αξίες ...Εδώ στο Παρίσι όλα είναι sold out ..Atlas Sound , δίπλα στο ποτάμι , απίστευτη εικόνα , αλλά ο τεράστιος μαύρος στη είσοδο , με το που περάσαμε όλη αυτή την ουρά μας λέει....Full...Και εγώ , του λέω , ξενέρωσα φούλ...Και την επόμενη μέρα έξω από το venue που παίζανε οι Gossip , sold out , φυσικά και εκεί (πως γίνεται αυτό......?) ένας τύπος πουλούσε δύο εισητηρια 300 eurάκια .Τι λες ρε φίλε ?Ποιος θα δώσει 300 για να δει την χοντρούλα...?Ρε δεν πανε καλά οι Γάλλοι...Έχουν ξεφύγει..Πάλι καλά που καβατζωθήκαμε με on line εισητηριάκια για αύριο...Nightstalker ρε...Tiersen και μαλακίες....

HATEBREED-Hatebreed

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ :

1.To line-up,χοντρικά απαρράλαχτο(μην μπαίνουμε σε λεπτομέρειες..)

2.Η αυθεντική ταυτότητα.

3.Η κλάση.

4.Η μοναδικότητα.

5.Το παρελθόν..

6.H εμπειρία(πλέον..).

7.Οι κωλοπαρέες τόσων ετών,κάνοντάς τους γνωστούς σε τεράστια metal(και μη) κοινά.

8.Κορυφαίες guest συνεργασίες των Shawn Crahan και Chris Broderick.

9.Τα προπαρασκευαστικά πυρά(“For the Lions”)που προηγήθηκαν..

10.Η κυρίως επίθεση:Τα 15 καλύτερα, «ωριμότερα», «πιο μουσικά» HATEBREED tracks που είχατε ποτέ..

Βαθμολογία:album of the(hatebreed) year..

Peter Murphy live @ Gagarin

To review είναι της christine και η photo του φίλου Μπάμπη.

Όταν έρχεται για συναυλία το εφηβικό σου είδωλο δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να είσαι αντικειμενικός στην κρίση σου. Ο Peter Murphy αποτελεί σταθμό στην ιστορία της μουσικής, ως μέλος της σπουδαιότερης κατ’ εμέ dark wave/goth μπάντας, μιας μπάντας που την αποτελούσαν 4 διαφορετικές προσωπικότητες. Εδώ όμως δεν θα μιλήσουμε για τους Bauhaus, όχι ακόμα τουλάχιστον.

Ομολογώ πως περίμενα να είχε περισσότερο κόσμο το Gagarin, αν και τελικά αυτό λειτούργησε υπέρ όσων παρευρεθήκαμε. Μάλλον τον έφαγε ο ανταγωνισμός της Βeyonce.

Στις 10.30 βγήκε το support act. Η Lettie, απείρως βαρετή για τα δικά μου γούστα, όσα «παιχνίδια» και αν έβγαλε στην σκηνή για να ενθουσιάσει, δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος του ονόματος που ακολούθησε.

11.15 (επιτέλους) και είναι η σειρά του Peter Murphy να ανέβει στη σκηνή. Περίμενα πως και πώς να δω πόσο έχει εξελιχθεί εμφανισιακά αυτό το “creature of the night” και μπορώ να πω ότι η σεμνότητα και η απλότητα του με άφησαν ικανοποιημένη.

Ξεκίνησε πολύ δυνατά με Velocity Bird, απόλυτα θεατρικός, σοβαρός και έχοντας επίγνωση της δεκαετίας που βρίσκεται. Ο Peter Murphy είναι ο μουσικός που δεν κόλλησε στις παλιές δόξες και τις goth μουσικές. Προτίμησε να ρισκάρει προκειμένου να εξελιχθεί .

Συνέχεια με Disappearing και I fall with your Knife, δυο από τα ομορφότερα κομμάτια της solo καριέρας του. Ακoλουθεί το Marlene Dietrich’s Favorite Poem για να έρθει η ώρα της πρώτη διασκευή του live: το by all means εκπληκτικό «In Every Dream Home a Heartache» των Roxy Music. Να σημειώσω, πως μέχρι αυτό το σημείο ο Peter Murphy δεν έχει καμία απολύτως οπτική επαφή με το κοινό, κατάλοιπο ίσως της παλιάς περσόνας του. Ακολουθούν κομμάτια όπως τα “Τoo Μuch 21^st Century” από τον πρόσφατο δίσκο των Bauhaus, “Secret” και “Deep Ocean Vast Sea.”. Πρέπει να πω πως μέχρι εκείνη την ώρα η συναυλία δεν είναι απογοητευτική αλλά σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται και συγκλονιστική. Επειδή είχα ψάξει τα set lists των προηγούμενων 2-3 συναυλιών, I was just holding my breath για το encore.

Στο 1^ο encore βγαίνει με ακουστική κιθάρα και ξεκινά το «Strange Kind Of Love» ενώνοντας το με το «Bella Lugosi Is Dead» και το σπίρτο ανάβει. Μόλις ακούγονται οι πρώτες νότες του "She is in Parties", κάνεις δεν μπορεί να συγκρατηθεί και το έως εκείνη την ώρα χλιαρό κλίμα, μεταμορφώνεται σε φωτιά που φουντώνει

2^ο encore με «Cuts You Up», «Ziggy Stardust» για ένα πολύ δυνατό κλείσιμο με «Transmission» των Joy Division

Σίγουρα δεν θεωρώ πως είναι το καλύτερο live που έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου….για πάρα πολλούς λόγους όμως, συναισθηματικούς και μη, θα πλήρωνα again and again για να ξαναδώ αυτό που πρόσφερε ο Σκοτεινός Πρίγκιπας, το Μεγάλο μου Είδωλο Peter Murphy.

Christine

O.S.I. - Blood

Οι Office of Strategic Influence, το project supergroup που δημιούργησε το 2003 o Jim Matheos από τους Fates Warning και ο Kevin Moore εγκαταλείποντας τους Dream Theater, κυκλοφόρησαν τον Απρίλιο τον 3o τους δίσκο Blood.

3 είναι και τα χρόνια πέρασαν από το Free για να φτάσουμε σε μια δουλειά των OSI από την οποία λείπουν αρκετά από όσα περίμενες.

Το Βlood βρίσκει τους OSI χωρίς τον Mike Portnoy. Αυτό και μόνο λέει πολλά. Τη θέση του στα drums έχει εδώ o Gavin Harrison των Porcupine Tree.

Το πιο βασικό όμως είναι πως o στόχος για ένα «crossroads between rock and progressive metal» album που περιγράφει η μπάντα στο myspace της απομακρύνεται ακόμα περισσότερο. Ακόμα και εκεί που θα μπορούσε με OD καλής προαίρεσης να εντοπιστεί το metal στο progressive rock τους (π.χ. False Start), παρεμβαίνει ο παράγοντας ‘αδιάφορη σύνθεση’ για να τους πετάξει έξω.

Δομές χωρίς εκπλήξεις, επαναλήψεις, industrial πινελιές και drums που υπενθυμίζουν την έντονη απουσία του Portnoy, είναι μερικά από τα στοιχεία ενός ευχάριστου κατά τα άλλα άλμπουμ με κάποιες ‘κολλητικές’ συνθέσεις. Γιατί το μεγαλύτερο κακό σε ένα δίσκο σαν το Blood, είναι ότι προηγήθηκε το καταπληκτικό Office of Strategic Influence.

…Και μπορεί η ατμόσφαιρα του Τerminal και η συμμετοχή του από μηχανής θεού Akerfeldt στο όντως υπέροχο Stockholm να δίνουν στο Blood λόγο ύπαρξης, η αναπόφευκτη σύγκριση τους όμως με συνθέσεις όπως εκείνη του shutDOWN και του Head δημιουργούν σε σένα - που προφανώς αγάπησες εκείνο το debut για να διαβάζεις τόση ώρα - την αίσθηση του κενού.

Βαθμολογία: συζητήσιμη

CLUES-Clues

Εντάξει Καναδά γούσταρα πάντα..Δε το κρύβω , μπάντες σαν τους Arcade Fire , Sunset Rubdown (εννοείται....) έτσι με πολλά όργανα και κόσμο και κάποιος από την μπαντα να χτυπιέται άκυρα και γαμώ..Δε ξέρω γουστάρω ...φούλ...Αν ποτέ είχα μια μπάντα θα ήθελα να είμαι αυτός ο τύπος (εχχχμ η τύπισσα)...Να χτυπάω κάτι με μανία..Ας είναι και κράνος...δε με νοιάζει...Αλλά όλα αυτά σε μια φλώρικη μπάντα σαν τους Clues ας πούμε. Σε άλλη μπάντα θα ήθελα να είμαι το μπάσο (όχι ο μπασίστας , το μπάσο , σωστά το έγραψα) . Το 60% των κομματιών του Clues στο μεταξύ είναι-όπως αποκαλεί ο shinobi-νανουρίσματα , στο 40% όμως θα χτυπιόμουνα ..παραπάνω από όσο θα έπρεπε . Το βρήκα αθώα ωραίο αυτό το album. Πρώτη δουλειά για τους προαναφερθέντες και πρώτη μου επαφή μαζί τους ..Καλή . Δεν κόπηκα κιόλας αλλά κάποια κομμάτια μου αρέσανε πάρα πάρα πολύ . Περισσότερο από όσο μου αρμόζει . Έχω αλλάξει τελευταία , μου το λένε και όλοι γύρω μου ...Μεγαλώνω , χάνω την αίσθηση του γούστου μου , καλά αυτό όχι για όλα τα πράγματα , αποδέχομαι καταστάσεις , καμμιά φορά δέχομαι και διαταγές..Ας τα αφήσω τώρα όλα αυτά πίσω και να πάω στο θέμα του δίσκου , έτσι για αλλαγή . Έχει κυκλοφορήσει κάτι μήνες τώρα , από τον Μάιο , εγώ μόλις προ ημερών τον ανακάλυψα και με κόλλησε , πιάστηκα μπούφος με λίγα λόγια . Έπεσα ξανά (-και ξανά) σε παγίδα Καναδών . Ο μισός δίσκος είναι υποτονικός , όμορφα υποτονικός όμως , μουσική για ρόζ τύπισες , είναι και αυτή η εξοικίωση τελευταία με τα γαλλικά , ήρθε και έδεσε . Ο άλλος μισός δίσκος είναι υποτονικός αλλά με ξεσπάσματα , μουσική για ηλίθιες σαν και του λόγου μου . Ξέρετε Καναδοί...Δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο . Τώρα με όλα τα παραπάνω που έγραψα καταλάβατε περι τίνος πρόκειται οπότε ας γυρίσω ξανά σε εμένα . Νιώθω άρρωστη σήμερα με ξεσπάσματα πανικού και αυτο το 'Approach The Throne' μ'αρέσει , μου φτιάχνει τη διάθεση , δείτε το album σα depon...Tα mesulid είναι σε άλλο συρτάρι.

6.7/10

The Sonics Live @ Gagarin 205 6&7/11/2009

Πρώτη επίσκεψη στην Ελλάδα and Τhe Sonics went boom...!

Και χαμός και τρέξτε όσο προλαβαίνετε και sold out.Όχι τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε και εισητήρια υπήρχαν και για τους καθυστερημένους των βραδιών .Το μόνο σίγουρο, οι περισσότεροι rock n' rollers της Αθήνας και όχι μόνο ήταν εκεί για να τιμίσουν αυτούς που έδωσαν ταυτότητα στο garage.Ψαρά μαλλιά, λίγες ρυτίδες, ήπια κινητικότητα στο πάλκο, μπουκωμένες στριγγλιές όλα αναμενόμενα και συγχωρεμένα μετά από μία σαρανταετία.Άλλωστε αυτό που τους έκανε ακουστικούς(sonics) δεν ήταν η πολυπλοκότητα των τραγουδιών τους όυτε τα ωραία τους μούτρα, αυτό που τους έκανε ακουστικούς ήταν η τσίτα, η όρεξη για χορό και γέλιο, η απλότητα και η ενέργεια που προσέφερε αυτός ο ξεχωριστός ήχος που δημιουργούσαν με τα ξεφαντωτικά fuzz.Όταν μιλάμε για τους Sonics μιλάμε για το διαχρονικό και το μοντέρνο συγχρόνως, έιναι σαν να μιλάμε για ένα jukebpox μέσα σε ένα σύγχρονο σαλόνι και άμα φανταστούμε το πως επηρεάζει αυτό τον υπόλοιπο χώρο, τότε έτσι ακριβώς επηρέασαν και οι Sonics όλη τη σκηνή του Seattle.

A Place to Bury Strangers -before x-mas

Αφού έδωσα ραντεβού θα πάω...Την άλλη εβδομάδα...Ερχονται και εδώ 8 και 9 Δεκεμβρίου..Όχι πως το παρουσιάζω ως αποκλειστικότητα..όλοι το ξέρουν... πλέον...Εμένα μου πήρε λίγες μέρες να μου φύγει η ξενέρα...Θα είναι όλοι εκει...Άντε καληνύχτα..
Αξίζει να πω και πού ? Ολοι το ξέρουν πλέον..google it.

Theodore Ziras Guitar Clinic in Athens

Ο THEODORE ZIRAS θα παραδώσει Σεμινάρια Ηλεκτρικής Κιθάρας το Σάββατο στις 21 Νοεμβρίου στο Εναρμόνιο Ωδείο, Αχαρνών 314 & Άτλαντος 25 (2ος όροφος).
Ώρα έναρξης 18:00.
Είσοδος Ελεύθερη!

Όποιος ενδιαφέρεται να μάθει τα μυστικά της ηλεκτρικής κιθάρας από έναν από τους καλύτερους κιθαρίστες στον κόσμο, καλό θα ήταν να μην χάσει αυτήν την ευκαιρία.

Sponsored by GuitarSchool.gr / Line6

Οδηγίες για να μην χαθείτε


myspace

Faust live @ Κύτταρο 29 Nοεμβρίου 2009

Χαμός.....

29 & 30/11/09 THE MELVINS Live @ Rodeo Club

NIGHTSTALKER - "Baby, God is Dead" Video

THE YOU AND WHAT ARMY FACTION-Fixx

Υποτίθεται θα έπρεπε να πιω πολύ , υποτίθεται θα έπρεπε να βγάλω τα ακουστικά μου , υποτίθεται θα έπρεπε να γράφω σε χαρτί , υποτίθεται , πάλι , πως τα pc μου ισοπεδώνουν τη φαντασία. Τί σημασία όμως έχει? Τελικά αν βρίσκεις κάπου τον ρομαντισμό που ψάχνεις δεν έχει όντως καμμία σημασία....Θα έδινα βέβαια όλο μου το βασίλειο για ένα λιβάδι γεμάτο λουλούδια και ένα άκουσμα που θα με έστελνε στο διάολο. Τί σχέση έχει ο ρομαντισμός με τους Faction?

Καμμία .Το άκουσμα που θα με έστελνε στο διάολο όμως ταυτίζεται απόλυτα. Σκοπός αυτού του κειμένου σήμερα δεν είναι ο συνηθισμένος , που σε κάποιους σπάει τα νεύρα , να πω την ιστοριούλα μου και να βάλω μια βαθμολογία με δεκαδικούς για να ειρωνευτώ το pitchfork ... Σκοπός μου είναι να μπορέσω να μοιράσω τα 11 κομμάτια του Fixx σε όποιον φυσικά είναι διατεθειμένος να τα ακούσει...Εμενα έπεσε στα χέρια μου το cd , καλά , όχι ακριβώς έπεσε , για την ακρίβεια ... το έριξα...Δε θα αντέξω λοιπόν να μην αναφερθώ στο εξαιρετικό artwork του που ακόμα και στην επιλογή των χρωμάτων με αρρώστησε .. Όπως επίσης δε θα αντέξω να μην αναφέρω πως οι τίτλοι των κομματιών με εντυπωσίασαν....Μπορούν να χαρακτηριστούν από καμμένοι , αν είσαι ανίδεος , μέχρι και πολύ έξυπνοι , κολληματικοί ... Και τώρα μαντέψτε...Δε θα γράψω τίποτα για τα κομμάτια...δε θα προσθέσω καν tags..Ένας ακόμα λόγος που δε θα το κάνω , πέρα από τον γνωστό , γιατί απλά δεν είμαι δισκοκριτικός , είναι γιατί θα τον κατεβάσετε μέχρι και οι απλά περίεργοι ..Στη συγκεκριμένη περιέργεια , λοιπόν , δεν εφαρμόζεται το γνωστό ρητό ‘η περιέργεια σκότωσε τη γάτα’ αλλά το αντίθετο...’η γάτα σκότωσε την περιέργεια’ .Η γάτα είναι το παρακάτω link..Σκοτώστε την με όποιον τρόπο θέλετε και βαθμολογήστε εσείς τα κομμάτια...Δε θέλω δεκαδικούς και αηδίες...Comments θέλω......

Πολλά comments....

Download

PORCUPINE TREE - The Incident

Ο Steven Wilson ξαναχτύπησε μέσα σε ένα χρόνο δύο φορές. Μετά τον προσωπικό του δίσκο, "Insurgentes" ήρθε η σειρά των Porcupine Tree με το "The Incident". Δύο χρόνια μετά το αριστουργηματικό "Fear of a Blank Planet", περίμενα πως και πως το νέο πόνημα του Wilson κάτω από την σκέπη των Trees. Όταν το άκουσα για πρώτη φορά απογοητεύτηκα. Είχα την εντύπωση ότι μόλις άκουσα ότι χειρότερο έγραψε ποτέ. Όμως μετά από εμπεριστατωμένες ακροάσεις άλλαξα γνώμη. Το άλμπουμ τελικά είναι αρκετά καλό. Το μόνο κακό είναι ότι δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με προηγούμενα αριστουργήματά τους. Με άλλα λόγια, ο Wilson έγραψε όντως έναν από τους κατώτερους δίσκους των Trees (δίχως όμως να είναι και ο κατώτερος όλων) αλλά δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω την λέξη χειρότερος. Δεν θα ήθελα να παρερμηνευτώ εδώ. Λέγοντας ότι είναι ένας από τους κατώτερους δεν εννοώ ότι είναι κακός ή μέτριος. Απλά, ενώ τα περισσότερα άλμπουμ τους ζυγώνουν την τελειότητα, το "The Incident" δεν το καταφέρνει. Είναι πολύ όμορφο, μελαγχολικό και ψυχεδελικό, αλλά χάνει κάπως από φαντασία και ένταση. Είναι κάπως χλιαρό. Ο Wilson δύσκολα ξεμένει από έμπνευση αλλά εδώ ίσως και να βιάστηκε λιγάκι.

WARBRINGER-Waking into Nightmares

Αν «Η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί» ,τότε αυτό πρέπει να ισχύει απόλυτα για την περίπτωση των WARBRINGER..

Ενώ ο κρότος του ντεμπούτου τους, “War without End” του 2008 ακόμα ηχούσε στ’αυτιά μου, σε κάποιους βιαστικά δημιουργήθηκε η αίσθηση του διάττοντος αστέρα. Σε άλλους πάλι ότι τα καλύτερα έρχονται. Άλλοι απλά περίμεναν υπομονετικά.. Έναν χρόνο μετά, το “Waking into Nightmares” έρχεται να βάλει τα πράγματα στην(απόλυτα)σωστή τους θέση.

Τα thrash βλαστάρια μας από το L.A.,τα οποία αρπάχτηκαν εν μια νυκτί από τα γεράκια της CENTURY MEDIA αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες ελπίδες της νεότερης Αμερικάνικης(και όχι μόνο) Thrash Metal σκηνής. Και για να μην παρεξηγηθώ όταν λέω Thrash,εννοώ κλασικό ,αυθεντικό Thrash Metal της θρυλικής Bay Area.Μόνο που εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με σύγχρονους «καλούς Χριστιανούς», ιδιοκτήτες πολυτελών βιλών και πισινών..Η πηγή έμπνευσης δεν γεννιέται με δροσιστικά cocktails σε κάποια έπαυλη και με εσένα να αγναντεύεις το μακρινό Downtown από το πολυτελές μπαλκόνι σου..Έχουμε να κάνουμε με πέντε κωλόπαιδα γαλουχημένα με τις κλασικές αξίες της Thrash Metal σκηνής ,μεγαλωμένα μέσα στα γεμάτα ιδρώτα clubs του L.A.Βέβαια, θα μου πείτε, οι περισσότεροι έτσι ξεκινούν πάντα. Ουδεμία αντίρρηση..

Το “Waking into Nightmares” αποτελεί από μόνο του ένα review.Ένα review στην θρυλική Bay Area σκηνή. Όλος ο καλός κόσμος λοιπόν κάνει την παρέλασή του από εδώ. Όλα τα μεγάλα ονόματα.Και τιμώνται με το παραπάνω από τους WARBRINGER. Τι θέλετε;SLAYER,ANTHRAX,EXODUS,TESTAMENT είναι στην σειρά. Ακόμα και οι σαύρες της Arizona, οι πολυαγαπημένοι μας SACRED REICH είναι κι αυτοί εδώ..Και στο τέλος της σειράς,ως κερασάκι στην τούρτα, φυσικά, οι SEPULTURA..Και οι WARBRINGER αποδίδουν τιμές(;;) σε όλους ανεξαιρέτως ,θερίζοντάς τους σαν ένα ανεξάντλητο μυδραλιοβόλο ,θέλοντας με ένα απίστευτο μένος να διαλύσουν το σβέρκο των αγαπημένων τους παππούδων.. Ωστόσο, εμφανείς είναι και αρκετές επιρροές από την μεγάλη Γερμανική Thrash Metal σκηνή. Από εκείνη την βρωμερή αποθήκη έχουν προμηθευτεί άλλωστε το οπλοπολυβόλο τους τα παλληκάρια μας. Είπαμε, όλος ο καλός κόσμος μαζί..

Σε σχέση με το ντεμπούτο τους μπορεί κάποιος να διακρίνει με μεγάλη ευκολία την τεράστια βελτίωση. Η χαρακτηριστική πλέον άνεση της μπάντας να σερφάρει εντυπωσιακά και με άνεση από καταιγιστικές ταχύτητες σε πιο(σχετικά) mid-tempo ρυθμικά περάσματα, είναι εμφανής. Οι εναλλαγές ρυθμών είναι λυσσώδεις και εντυπωσιακές αν αναλογιστεί κανείς την μικρή μουσική τους πείρα. Το ταλέντο τους όμως ξεχειλίζει.Κιθαριστική καταιγίδα,στιβαρό μπάσο,drummer πραγματικό αστέρι που σου δημιουργεί τάσεις σύγκρισης με ιερά τέρατα της σκηνής, φωνητικά Made In West Coast και όποιον πάρει ο χάρος..Παραγωγή αισθητά βελτιωμένη, αλλά έντεχνα πριμάτη να συμπληρώνει το πανέμορφο πολεμικό τοπίο..Χε,χε...Τα πέντε τυπάκια μας παραδίδουν ένα thrash αριστούργημα από δέκα σπουδαία tracks από τα οποία μου στάθηκε αδύνατο να ξεχωρίσω κάποιο, καθότι απλά κανένα δεν υστερεί. Η πρόοδος συνθετικά είναι επίσης μεγάλη, δίνοντας αυτό το κάτι παραπάνω που χρειάζονται τέτοιες περιπτώσεις ταλέντων,ώστε να ξεπεράσουν την «κατάρα» του επιτυχημένου ντεμπούτου. Και δεν φαίνεται να έχουμε να κάνουμε με μια περίπτωση μπάντας η οποία στρογγυλοκάθισε στην επιτυχία του πρώτου τους album.Αντίθετα, είναι ολοφάνερο ότι έχουν κάνει πάρα πολλά βήματα μπροστά..Και βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Κι εγώ μαζί τους..

Είμαι σίγουρος ότι στα headquarters της Century Media τρίβουν τα χέρια τους και χαμογελούν υπερήφανοι, μην έχοντες μετανιώσει (για άλλη μια φορά..)για την επιλογή τους. Και κρατούν σφιχτά τον νέο τους θησαυρό..

Μπάντα με λαμπρό παρόν και ακόμα λαμπρότερο μέλλον.

Βαθμολογία:λαμπρή(τουλάχιστον..)