Μοιάζει σαν χθες η πρώτη γνωριμία με το ποιο αγαπημένο «νεφέλωμα» της ζωής μου το 1998.Μέσα από την συλλογή “Stoned (R)evolution-The Ultimate trip” με την προσωπική υπογραφή του Lee Dorrian.Αμέσως αγορά του 1ου split CD με τους φοβερούς Lowrider,και το πρώτο full EP “Let it Burn” ακολουθεί.Με το εκρηκτικό “To the Center” ξεκινούν τις κόντρες με το boogie van των Fu Manchu(κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια..),με το αξεπέραστο “Charged”τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή και δείχνουν να ξεφεύγουν πολύ μπροστά. Σε εκείνη την περιοδεία δίνουν εκείνο το μνημειώδες live στο An Club που ψάχνω να βρω τρόπους να ξεχάσω.. Όπως και το συνακόλουθο κολασμένο tequila-beer-after-gig party στο Mo Better μαζί τους,όπου είχα και την χαρά να γνωρίσω αυτά τα απίστευτα μπουμπούκια..(θυμάσαι ρε Μαμάνη..;). ‘Οντες σε φοβερό δημιουργικό κρεσέντο, μας στέλνουν οριστικά αδιάβαστους στο καπάκι,φτιάχνοντας το “Dos Ep’s” ,δίνοντάς μας όλο το πρωτόγονο υλικό(τα δύο πρώτα EP’s “Sun Creature” και “Let it Burn” συν νέο υλικό)remixed σε ένα album.Έξοχα! Κατόπιν όλων αυτών η επιβίβαση στο spaceship του “Atomic Ritual”(με τον αγαπητό παππούλη Chris Goss στην παραγωγή..)έμοιαζε να τους εκτοξεύει σε μια εντυπωσιακή αρχικά,μα και χωρίς επιστροφή(όπως εξελίσσεται σταδιακά τώρα),τροχιά γύρω από τους εαυτούς τους..Το come-back στο Αθηναϊκό κοινό στα πλαίσια της προώθησης του παραπάνω album κινδύνεψε να τινάξει στον αέρα τα θεμέλια τα οποία είχαν γερά οικοδομηθεί από την πρότερη συνάντηση..Χωρίς το δικό τους φταίξιμο όμως..
Μικρή,και ίσως εκνευριστική,μάλλον όμως απαραίτητη αναδρομή.Ίσως περισσότερο νοσταλγική..Ακόμα και σε μένα που ψάχνω να βρώ τα αίτια του περίεργου κατήφορου.Όλα αυτά σκέφτομαι και αναπολώ.Το “Apollo” που ακολούθησε, έχοντας κρατήσει την ώθηση από το “Charged” και χρησιμοποιώντας μέρη από το εντυπωσιακό“Atomic Ritual”,ήταν σίγουρα καθόλα αξιοπρεπές αν και όχι στο επίπεδο των προηγούμενων.Είχαν αρχίσει όμως να εμφανίζονται τα πρώτα ψήγματα ανησυχίας σε αρκετούς οπαδούς για την συνεχή περιπλάνηση των Nebula σε αυτό το συνεχές astro-trip το οποίο στην προσπάθεια να βρεί σημεία σύνδεσης του Ναού του Απόλλωνα στο outer space,δεν έλεγε να βρει σταθμό.Σαν να μην ήθελαν με τίποτα να κατέβουν από το spaceship του “Atomic Ritual”. Κι έτσι,τα πρώτα «ευγενικά» καρφιά για ντεφορμάρισμα της μπάντας είχαν αρχίσει να εμφανίζονται σε κάποια live reports(άγνωστο αν αλήθευαν).Κατόπιν όλων τούτων αλλά και τριών συναπτών ετών,εμφανίστηκε το “Heavy Psych” προσπαθώντας να πάει τα πράγματα(…) παραπέρα. Αλλά αλήθεια προς τα που;Πέρα και από τo τελευταίο crossroad;
“Transmission begins“και μπαίνουμε απευθείας στο ψητό.Στεγνή ,μονοδιάστατη,space-rock ατμόσφαιρα,και τα αστέρια μοιάζουν να κάνουν flickering..Εντελώς ουδέτερες κιθάρες περιστασιακά φλερτάρουν με Hendrix,φωνητικά ιλουστρασιόν,αδιάφορα και φανερά «πίσω»,rhythm section ανεπαρκής.Όλα επιβαρύνονται από μια ερασιτεχνική(εσκεμμένη κατά πολλούς),γυαλισμένη παραγωγή που επιβαρύνει την κατάσταση..Το αποτέλεσμα επιεικώς πρόχειρο,μοιάζει να φτιάχτηκε εν μια νυκτί αποτελώντας ένα μετέωρο και εξαιρετικά σύντομο(EP)βήμα από 8 tracks μαζί με τα intro-outro ..Αλλά δεν είναι για την διάρκεια η ένσταση..Πρόκειται για την ολοφάνερα κατώτερη δουλειά των Nebula.Την κατάσταση κάπως προσπαθούν να σώσουν οι δύο φωτεινές εξαιρέσεις σοβαρής επικοινωνίας του αστρόπλοιου με τους σταθμούς εδάφους..Αυτές είναι το σπουδαίο “Aphrodite” και το “The other side”.Αλλά δυστυχώς το album είναι αδύνατον να σταθεί μόνο πάνω σε αυτά τα tracks..Οι φιλότιμες κριτικές-απόψεις για την υπεραγαπημένη μας μπάντα,σε γνωστά σε όλους sites,δεν μπορούν να πείσουν..”Transmission ends” και το spaceship των Nebula δείχνει να έχει παρεκκλίνει της τροχιάς του,αγνοώντας επιδεικτικά τις εκκλήσεις από το Houston.."Autopilot,no control?"Μπα..Παροδικές «νεφώσεις» είναι.Θα βρεθεί τρόπος επικοινωνίας με τον Πύργο Ελέγχου του Houston..Το spaceship θα ξαναμπεί σε ορθή τροχιά.Παραμένω “Charged”, στρώνω την ζώνη προσεδάφισης και περιμένω υπομονετικά ένα θεϊκό Made-by- Eddie Glass-“Instant Gravitation”..
Αλλά ως τότε:
Βαθμολογία:Look to your orb for the warning..
12 comments:
Καραlike!!!! \m/
Μπερδεύτηκα τώρα..Σου αρέσει τόσο πολύ το EP;
Για το ρηβιού πήγαινε το καραλάικ... Αλλα ναι μου αρέσει αρκετά και το EP ;)
Πραγματικά άλλο ένα πολύ καλό ρηβιού από τον Mr.Bin.Το δισκάκι ναι όντως δεν είναι η καλύτερη τους δουλειά αλλά σίγουρα είναι και αυτός ένας ιπτάμενος δίσκος με μικρότερη ακτίνα δράσης φτιαγένος σε κάποιο διαγαλαξιακό νεφέλωμα.
Caralike bires και να τα πούμε από κοντά.
Άντε να δούμε πότε..
Και μένα μου άρεσε το Ep . Για όσους ενδιαφέρονται μόλις κυκλοφόρησε και το νέο Omega Massif!
Να ναι καλά ο Stonerobixxx ;)
Σταθερή αξία :p Θεούλης ο robixxx! Ενδιαφέρον και οι Company Band
2 δισκαρες απτον stonerobixxx να σας φυγει το μυαλο
ahkmed - distance
farflung - a wound in eternity
σκοτωνουν.
46+2.
Καλά που έχουμε και σένα να μας λες κανα δίσκο ρε ζακ, γιατί δεν ξέρουμε να μπούμε στο stonerrobix
Post a Comment