Peter Murphy live @ Gagarin

To review είναι της christine και η photo του φίλου Μπάμπη.

Όταν έρχεται για συναυλία το εφηβικό σου είδωλο δεν ξέρω κατά πόσο μπορείς να είσαι αντικειμενικός στην κρίση σου. Ο Peter Murphy αποτελεί σταθμό στην ιστορία της μουσικής, ως μέλος της σπουδαιότερης κατ’ εμέ dark wave/goth μπάντας, μιας μπάντας που την αποτελούσαν 4 διαφορετικές προσωπικότητες. Εδώ όμως δεν θα μιλήσουμε για τους Bauhaus, όχι ακόμα τουλάχιστον.

Ομολογώ πως περίμενα να είχε περισσότερο κόσμο το Gagarin, αν και τελικά αυτό λειτούργησε υπέρ όσων παρευρεθήκαμε. Μάλλον τον έφαγε ο ανταγωνισμός της Βeyonce.

Στις 10.30 βγήκε το support act. Η Lettie, απείρως βαρετή για τα δικά μου γούστα, όσα «παιχνίδια» και αν έβγαλε στην σκηνή για να ενθουσιάσει, δεν μπόρεσε να σταθεί στο ύψος του ονόματος που ακολούθησε.

11.15 (επιτέλους) και είναι η σειρά του Peter Murphy να ανέβει στη σκηνή. Περίμενα πως και πώς να δω πόσο έχει εξελιχθεί εμφανισιακά αυτό το “creature of the night” και μπορώ να πω ότι η σεμνότητα και η απλότητα του με άφησαν ικανοποιημένη.

Ξεκίνησε πολύ δυνατά με Velocity Bird, απόλυτα θεατρικός, σοβαρός και έχοντας επίγνωση της δεκαετίας που βρίσκεται. Ο Peter Murphy είναι ο μουσικός που δεν κόλλησε στις παλιές δόξες και τις goth μουσικές. Προτίμησε να ρισκάρει προκειμένου να εξελιχθεί .

Συνέχεια με Disappearing και I fall with your Knife, δυο από τα ομορφότερα κομμάτια της solo καριέρας του. Ακoλουθεί το Marlene Dietrich’s Favorite Poem για να έρθει η ώρα της πρώτη διασκευή του live: το by all means εκπληκτικό «In Every Dream Home a Heartache» των Roxy Music. Να σημειώσω, πως μέχρι αυτό το σημείο ο Peter Murphy δεν έχει καμία απολύτως οπτική επαφή με το κοινό, κατάλοιπο ίσως της παλιάς περσόνας του. Ακολουθούν κομμάτια όπως τα “Τoo Μuch 21^st Century” από τον πρόσφατο δίσκο των Bauhaus, “Secret” και “Deep Ocean Vast Sea.”. Πρέπει να πω πως μέχρι εκείνη την ώρα η συναυλία δεν είναι απογοητευτική αλλά σίγουρα δεν χαρακτηρίζεται και συγκλονιστική. Επειδή είχα ψάξει τα set lists των προηγούμενων 2-3 συναυλιών, I was just holding my breath για το encore.

Στο 1^ο encore βγαίνει με ακουστική κιθάρα και ξεκινά το «Strange Kind Of Love» ενώνοντας το με το «Bella Lugosi Is Dead» και το σπίρτο ανάβει. Μόλις ακούγονται οι πρώτες νότες του "She is in Parties", κάνεις δεν μπορεί να συγκρατηθεί και το έως εκείνη την ώρα χλιαρό κλίμα, μεταμορφώνεται σε φωτιά που φουντώνει

2^ο encore με «Cuts You Up», «Ziggy Stardust» για ένα πολύ δυνατό κλείσιμο με «Transmission» των Joy Division

Σίγουρα δεν θεωρώ πως είναι το καλύτερο live που έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου….για πάρα πολλούς λόγους όμως, συναισθηματικούς και μη, θα πλήρωνα again and again για να ξαναδώ αυτό που πρόσφερε ο Σκοτεινός Πρίγκιπας, το Μεγάλο μου Είδωλο Peter Murphy.

Christine