Gιza - New Doom Band

Τυχαία βρήκαν προφανώς το μπλογκ... Μου ζήτησαν τα παιδιά να τους"διαφημίσω" στο μπλογκ με τα 345 χιλιάδες βιούζ, αυτό κάνω.

GIZA , ινστρουμένταλ μπαντούλα από Σιάτλ, ντουμίζει φούλ, εμένα δεν μου άρεσε, όποιος γουστάρει doom ας ασχοληθεί.

 Ή όπως λένε οι ίδιοι στο μέιλ τους :

 "We play instrumental apocalyptic sludge and doom metal. "

http://giza.bandcamp.com/

https://www.facebook.com/GIZAMUSIC

Greenleaf - Nest of Vipers

 

Όποιος έχει αναρωτηθεί τι απέγιναν οι Dozer και αν υπάρχει πιθανότητα να επανενωθούν, τα νέα έχουν ως εξής:

Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής αποφάσισε να τελειώσει το σχολείο, κάτι που παλεύει από το 2009, οπότε φαντάζομαι ότι το παλληκάρι δεν τα παίρνει τα γράμματα. 

Οι Greenleaf υπήρχαν ως side project ήδη από το 2000 από τον κιθαρίστα τους παρέα με τον παραγωγό τους Bengt Bäcke. 

Είδαν και απόειδαν ότι ο άλλος είναι στουρνάρι, πλέον όλοι οι  Dozer πλην του τραγουδιάρη μαζί με τον προαναφερθέντα και με την συνδρομή του Ozo των Truckfighters στα φωνητικά αποτελούν την πεντάδα μας.

Η βάση της μουσικής τους είναι φυσικά το στυλ των Dozer, διανθισμένο με τις απαραίτητες σουηδίλες και αυτό το Truckfighters fuzzy αίσθημα του Phi και του Mania.

Το volume είναι ένα κλικ πιο χαμηλά δένοντας τέλεια με τα φωνητικά του  Ozo. Παρεμπιπτόντως, ο Fredrik Nordin έμεινε μετεξατεστέος, οπότε βρήκε χρόνο να συμμετέχει στο ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, που είναι και το πιο αντιπροσωπευτικό των Dozer.

Όλος ο δίσκος είναι αρκετά καλός, δεν έχω ξεχωρίσει ακόμα κάποιο κομμάτι.Περισσότερο rock παρά stoner.

Θερμή παράκληση στους καθηγητές εκεί στο Borlange να δώσουν το απολυτήριο στο παιδί μας, γιατί θέλουμε νέα δουλειά από Dozer συν τη συναυλία που μας χρωστάνε από το 2009 (είχαν ανακοινώσει ότι θα παίξουν στο ΑΝ).

Προς το παρόν βολευόμαστε με Greenleaf.

BLack Pyramid II / Stormbringer EP

Γενικά το χω παρατήσει το παλιομπλόγκ, αλλά όταν ακούς τέτοια έπη πρέπει να το πεις, μπας και υπάρχει και κάποιος που δεν τους ξέρει. Κακό δεν κάνεις. Χωρίς λοιπόν να πω πολλά πολλά :

Όσοι ξέρετε ήδη τους Black Pyramid μέσω του ομώνυμου άλμπουμ πρέπει οπωσδήποτε να ακούσετε τα διαμάντια που έχουν γράψει…αν δεν το έχετε κάνει ήδη.

Όσοι δεν τους ξέρετε, έχετε μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσετε μια κορυφαία stoner/sludge/doom μπάντα…Για να μην πω την κορυφαία.

Δεν θα πλατειάσω με τις κάλτσες που παίζουν. Απλά , ακούστε!!!. 

Από το Mercy's Bane, το Night Queen, το Hidden Kingdom και το Dreams of the dead μεχρι το μεϊντενικό Macedonia και το απόλυτο Illumination του Stormbringer (αδικώ τα υπόλοιπα κομμάτια). Τόσες πενιές και τόσα ριφ μαζεμένα δεν τα 'χω ματακούσει.

Κλαίνε οι σκύλοι και δακρύζουν τα τσιμέντα.

Παρόλα αυτά όμως, η μπάντα αποφάσισε να διαλύσει. Όπως όλοι οι κορυφαίοι… Στο απόγειο της δόξας οι περισσότεροι, στο απόγειο της πώρωσης αυτοί…

16/12/11 KARMA TO BURN Live @ An Club

ROTOR, OMEGA MASSIF, BLACK SHAPE OF NEXUS live @AN Club 4/2/12

Δελτίο Τύπου

Η JUST SHOT YODA productions παρουσιάζει  το Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012 στο ΑΝ Club, ένα mini fest heavy τευτονικής πανδαισίας με εκπροσώπους από την αφρόκρεμα του σύγχρονου γερμανικού down tempo/ post metal/ doom/ stoner ήχου.

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα και με νέους δίσκους θα παρουσιαστούν στο Αθηναϊκό κοινό οι BLACK SHAPE OF NEXUS, OMEGA MASSIF και οι ROTOR.

Red Hot Chili Peppers – I ‘m With You

Σίγουρα πολυαναμενόμενο το νέο άλμπουμ των Πέπερς και ειδικά με όλη την περιέργεια για το πώς θα είναι το συγκρότημα χωρίς τον Φρουσιάντε, τι δίσκο θα βγάλουν και τέτοια. Αφού άκουσα το δίσκο, η συζήτηση για μένα τελειώνει λέγοντας ότι αν κάποιος δεν το ήξερε ότι ο Φρουσιάντε έφυγε και άκουγε το δίσκο, πιθανότατα δεν θα το καταλάβαινε.

Το I 'm with you είναι η μουσική συνέχεια του By The Way και του Stadium Arcadium. Συνεχίζουν πάνω στο ίδιο στυλ. Πιασάρικα κομματάκια, μελωδία, λίγο φανκ και λίγο χαρούμενο χορευτικό ύφος να ανεβαίνουμε. Και το σημαντικότερο, δεν άλλαξε η μπάντα επειδή έφυγε ο κιθαρίστας, αλλά προσάρμοσαν τον νέο κιθαρίστα στο ύφος τους. Το οποίο έγινε και πετυχημένα και εύκολα, αφού ο Klinghofer είχε σχέσεις με το συγκρότημα συμμετέχοντας σε περασμένες περιοδείες τους, αλλά συμμετείχε και σε προσωπικές δουλειές του Frusciante.

Κυρίαρχο ρόλο κατέχει πλέον το μπάσο του Flea, ο οποίος δεν σταματάει να δίνει ρυθμό και αυτό το γνωστό groove, σήμα κατατεθέν των Peppers. Οι κιθάρες ακούγονται παντού. Και είναι σαν να έγραψε τη σύνθεση ο Frusciante και ο Klinghofer απλά να το εκτέλεσε. Ο Anthony Kiedis είναι σταθερή αξία, το μόνο που αλλάζει σε κάθε δίσκο είναι είναι η κώμη του.

Νομίζω ότι ο δίσκος είναι ακριβώς αυτό που περίμενα από τους Peppers ως συνέχεια της μουσικής που έχουν επιλέξει να παίζουν. Δεν είναι και ο υπερδίσκος, αλλά είναι σίγουρα αντάξιος του ονόματός τους και των προσδοκιών που μπορεί να έχει ένας φαν τους.

Υ.Γ.: Όχι, ούτε φέτος θα έρθουν στην Ελλάδα!

Monkey3 – Beyond The Black Sky

Αν δεν υπήρχαν οι Karma To Burn, θα έλεγα με βεβαιότητα ότι πρόκειται για την κορυφαία instrumental μπαντα που υπάρχει. Έστω κι έτσι , τους τοποθετώ μαζί με τους ΚΤΒ στο πάνθεον της instrumental μουσικής.

Μετά το εξαιρετικό Undercover , φέτος κυκλοφόρησαν δικά τους κομμάτια. Το αποτέλεσμα: Ένας ακόμη εξαιρετικός δίσκος από αυτούς που δεν βαριέσαι να ακούς ολόκληρους (γιατί τώρα τελευταία ακούω όλο και περισσότερο ότι ο κόσμος δεν θέλει να ακούει ολόκληρα άλμπουμ, αλλά προτιμάει μεμονωμένα τραγούδια : ΌΧΙ κυρίες δισκογραφικές μου, δεν σας πιστεύουμε και δεν θα αγοράζουμε ένα ένα τα τραγουδάκια σας ονλάιν). Στο θέμα μας…

Δεν παίζουν τόσο σκληρά όσο παλιότερα, παίζουν όμως περισσότερο τεχνικά. Κάπως λιγότερο stoner και περισσότερη ψυχεδέλεια. Όσο περισσότερο παίζουν μαζί , τόσο βελτιώνονται , κι αυτό διαπιστώνεται εύκολα ακούγοντας τους δίσκους τους με χρονολογική σειρά. Ατμοσφαιρικό όσο δεν πάει, μουσικές που σε ταξιδεύουν και μαζί σε ξεσηκώνουν.

Νομίζω ότι οι Monkey3 συνοψίζουν όλα αυτά τα είδη μουσικής που ακούμε και ψαχνόμαστε να τους βάλουμε μια ταμπελίτσα. Το κουαρτέτο αυτό έχει πάρει πλέον το δρόμο του, προσφέροντάς μας δίσκους και όχι τραγούδια. Δεν ξεχωρίζω κάποιο κομμάτι, γιατί αυτός είναι ο σκοπός του Beyond The Black Sky και ίσως και της καθαρά instrumental μουσικής. Να μην επικεντρώνεσαι σε σημεία, τραγούδια, δίστιχα και ρεφρενάκια. Βάλτο να παίζει και αφήσου σε αυτό που γουστάρεις…τη μουσική!
Τα διαπιστευτήρια εδώ

Clutch, Lucky funeral live report @ Gagarin 205, 23/6/11

Μετά την ψιλοξενέρα που φάγαμε στο Sonisphere, το live των Clutch ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουνα.

Ήταν εμφανές ότι θα τους ξαναβλέπαμε από την έκπληξη και την ικανοποίηση που είχε η μπάντα όταν μας τίμησε για πρώτη φορά πέρυσι και μεις τους είχαμε ανταποδώσει δεόντως με την υποδοχή μας. Δεν περίμεναν τέτοια ανταπόκριση και έσπευσαν να εμφανιστούν και φέτος, και όπως είπε και ο Fallon "κρίμα που δεν ερχόμασταν τα προηγούμενα 20 χρόνια, θα ερχόμαστε τα επόμενα 20".

Η μπάντα άνετα θα μπορούσε να λέγεται και "Riffs and Beers".Εϊναι μια από τις μεγάλες αποδείξεις ότι ορισμένες φορές το απλό κρύβει μέσα του ένα πραγματικό μεγαλείο. Με το που εμφανίστηκαν οι μπίρες στους ενισχυτές είμασταν έτοιμοι. Ο Fallon ξεκίνησε αμέσως και ο κόσμος, λες και είχε κουμπάκι χοροπήδαγε, τραγούδαγε και χειροκρότησε τη μπάντα για πάνω από μιάμιση ώρα. Μετρημένοι όλοι τους, χωρίς πολλά πολλά, ούτε ποζεριές ούτε καραγκιοζιλίκια ούτε τίποτα. Να σημειώσω ότι στις φάσεις του τζαμαρίσματος, ο Fallon αποσύρεται στην άκρη, πίνει τη μπιρίτσα του και αφήνει τα φώτα να πέσουν πάνω στους άλλους τρεις που παίζουν. Πάντως όλοι τους φαίνονται ιδιαίτερα σεμνοί, σχεδόν σαν να ντρέπονται!!!

Και τι παίζουν; Πραγματικά, μπορείς να κάθεσαι για ώρες και να τους ακούς να τζαμάρουν. Riff και ρυθμός.Ο κιθαρίστας Tim Sult στην ακρούλα του παίζει τα τρίηχα ριφάκια που είναι απλά ό,τι πιο κολληματικό υπάρχει. O Dan Maines με το μπάσο του δίνει το ρυθμό σε όλους...και πίνει περισσότερο απ'όλους. Όσο για αυτόν το drummer (Jean-Paul Gaster) τι να πω. Όπως και πέρσι, έδειξε ότι όταν έχεις το ρυθμό και το συναίσθημα μέσα σου, 3 τυμπανάκια είναι αρκετά.

Οι Clutch σε δευτερη εμφάνιση απέδωσαν ισάξια και σίγουρα τίμησαν στο έπακρο τον κόσμο που γέμισε και πάλι το Gagarin. Μόνη παρατήρηση: Πέρσι Ιούλιο, φέτος Ιούνιο, του χρόνου ας έρθουν Μάϊο να μην λιώνουμε στη ζέστη εκει μέσα.

Υ.Γ.: Για τους Lucky Funeral δεν έγραψα κάτι γιατί δεν τους πρόλαβα. Είναι πολύ καλοί πάντως και τα σπάνε.

Sonisphere live report , Athens 18/6/2011

Καιρό είχα να γράψω κάτι , ας ασχοληθούμε με το Sonisphere, έστω και μερικές μέρες αργότερα.

Φτάσαμε γύρω στις 6 παρά, οπότε για όσους έπαιξαν μέχρι εκείνη την ώρα δεν έχω να πω κάτι εκτός του ότι θα ήθελα να δω τους Gojira. Ας ελπίσουμε να τους δούμε σε κανα κλειστό χώρο το χειμώνα.

Ξεκινάμε λοιπόν με Mastodon. Επιτέλους πολύ καλός ήχος, αλλά τα φωνητικά και πάλι χάνουν. Δυστυχώς η μπαντάρα αυτή αδικείται κατάφωρα στους ανοιχτούς χώρους. Θέλετε το ότι η μουσική τους θέλει ιδιαίτερη ακουστική ; Ότι δεν είναι headliners, οπότε εξ ορισμού δεν θα χαίρουν και του καλύτερου ήχου; Ότι τα ετσι κι αλλιώς ψιλοελαττωματικά φωνητικά τους χάνονται στο χώρο;

Η αλήθεια είναι μία. Πρέπει να παίξουν σε κλειστό χώρο. Τα παιδιά παίζουν παπάδες και παρόλα αυτά δεν χαίρουν ακόμη της εκτίμησης που τους αξίζει, Τουλάχιστον οι μέχρι τώρα εντυπώσεις του κόσμου και οι κριτικές που έχω δει για τις εμφανίσεις τους στην Ελλάδα αυτό δείχνουν.

4/5/2011 VOIVOD Live @ AN Club