KATATONIA - The Longest Year EP

"The Longest Year" είναι ο τίτλος του νέου ΕΡ των ΚΑΤΑΤΟΝΙΑ το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 15 Μαρτίου. Αποτελείται από 4 κομμάτια και 2 videos. Εκτός από ένα ακυκλοφόρητο - το "Sold Heart" - τα υπόλοιπα 3 είναι μέσα από το άλμπουμ "Night is the New Day". Το "The Longest Year" (το πρώτο single μέσα από αυτό), το remix του "Day and Then the Shade" και μια εναλλακτική εκτέλεση του "Idle Blood". Όσο για τα videos, το ένα είναι του "The Longest Year", το οποίο έχει σκηνοθετήσει ο Charlie Granberg (My Dying Bride) και το δεύτερο του "Day and Then The Shade", το οποίο έχει σκηνοθετήσει ο Lasse Hoile (Porcupine Tree, Opeth).

KATATONIA - Night Is The New Day

Όσα χρόνια και να περάσουν δεν γίνεται να ξεθωριάσει η αίγλη που αναδύουν δίσκοι σαν τα "Viva Emptiness" (το αγαπημένο μου) και "The Great Cold Distance", των Katatonia. Πιστοί στο ραντεβού τους οι Σουηδοί, επέστρεψαν και φέτος με το "Night Is The New Day". Φρέσκοι και ανανεωμένοι, μας παρουσιάζουν την νέα τους δουλειά μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα. Πιο ατμοσφαιρικοί και progressive από ποτέ, σμίλεψαν το νέο τους άλμπουμ χρησιμοποιώντας νέα στοιχεία στον ήχο τους, δίχως όμως να παρεκκλίνουν από το χαρακτηριστικό τους ύφος. Συνεχίζουν από εκεί που σταμάτησε το "The Great Cold Distance" μεταπηδώντας σε ένα παράλληλο σύμπαν με αυτό, δίνοντας έτσι μια διαφορετική αίσθηση η οποία μπορεί μεν να χάνει κάπως σε ένταση, κερδίζει όμως σε ποιότητα. Από την αρχή μέχρι τέλους σε καθηλώνει και είναι αδύνατον να κάνεις skip κάποιο κομμάτι. Για την παραγωγή ουδής λόγος (το έχουν αυτό τα Σουηδικά στούντιο). Η χαρακτηριστική φωνή του Jonas Renkse είναι ακόμα πιο εκφραστική. Η χροιά της, που πάντα με γοήτευε, καταφέρνει για ακόμα μια φορά  να γαληνέψει την σκληρή πραγματικότητα γύρω μας.

Paradise Lost - Faith Divides Us , Death Unites Us

Και για να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, ας ασχοληθούμε με ένα από τα πιο αναμενόμενα album της χρονιάς. Στο κλείσιμο της δεύτερης δεκαετίας τους, οι Paradise Lost μας χαρίζουν ένα πραγματικό διαμάντι.

Μπάντα που πάντα έπαιζε αυτό που γούσταρε, έχει πειραματιστεί όσο λίγοι, και σίγουρα δεν ανήκει στα συγκροτήματα αυτά που θα βγάλουν κάποιο δίσκο απλά για να πουλήσουν. Κάνουν αυτό που θέλουν, όπως και όποτε θέλουν.
Έχοντας κάνει άπειρες δοκιμές, τεράστιες αλλαγές στην πορεία τους (ποιός ξεχνά την μετάλλαξη σε electro που επιχείρησαν και συνέχισαν παρά το άπειρο κράξιμο), σε αυτή τη φάση έχουν μια σαφώς μεταλλική κατεύθυνση. 

Συγκεντρώνουν όλα αυτά τα στοιχεία που έχουμε ακούσει κατα καιρούς στους δίσκους τους και τα αναμιγνύουν όλα μαζί δίνοντάς μας έναν από τους δίσκους της χρονιάς. Η αγία δυάδα της μπάντας , Holmes και Mackintosh τα δίνουν όλα. Ο μεν Holmes εκτείνεται σε όλο το εύρος των φωνητικών του, από τα αγριεμένα doom metal μέχρι τα gothic ατμοσφαιρικά, ο δε Mackintosh παίζει απλά παπάδες. Επιτέλους, μετά από χρόνια άκουσα τις μαγικές κιθάρες με τα ατμοσφαιρικά riff.

Πολύ ανώτερο από το In Requiem, που μάλλον ήταν προπομπός της επιστροφής στις ρίζες, ο δίσκος αυτός είναι ό,τι καλύτερο έχουν βγάλει μετά το Draconian Times. Προσωπικά, είμαι από αυτούς που είχαν απογοητευτεί από την ηλεκτρονική στροφή τους. Το να σε ξανακερδίζει μια μπάντα είναι κάτι που σε κάνει να την εκτιμήσεις ακόμη περισσότερο. Ακομα πιο εντυπωσιακό το γεγονός ότι αυτός ο δίσκος θα αφήσει ικανοποιήμένα όλα τα είδη των οπαδών τους.Το σίγουρο είναι ότι οι Paradise Lost δεν θα χάσουν όυτε έναν οπαδό τους, μάλλον το αντίθετο.
Το video του "Faith Divides Us - Death Unites Us" παίζει ήδη.

Με μεγάλη ανυπομονησία το επερχόμενο live τους στις 17 του μηνού.

Βαθμολογία : 9/10