INTERPOL-INTERPOL

Είχα καιρό να τηνε συναντήσω, θυμήθηκα τότες που πίναμε ποτά και σφηνάκια, τσίτα σφηνάκια, χρόνια, τόσα πολλά χρόνια μαζί και γέλια, πολλά γέλια.Και δώστου ξενύχτια και πιάσε άλλη μια μπύρα ρε μάγκα και να σου τα after μετά, όχι δεν είχε σημασία σε ποιο μαγαζί θα πηγαίναμε, πηγαίναμε παντού, οτιδήποτε ήταν ανοιχτό στις 6 το πρωί, μπαίναμε μέσα και συνεχίζαμε.Μοναδική εξαίρεση το Mo Better, εκεί πίναμε μόνο μπύρες, για να αποφύγουμε τις μπόμπες που θα μας έστελναν με την μία στις απαίσιες τουαλέτες του μαγαζιού με τις περισσότερες αναμνήσεις της ζωής μου, εγώ δηλαδή, γιατί εκείνη έπινε κανονικά, δεν μάσαγε τίποτα, δεν καταλάβαινε η στομαχάρα της από μπόμπες.Ήταν και όμορφη, πολύ όμορφη, σε αντίθεση με εμένα, δίμετρη, γαμώ τις τύπισσες, με χιούμορ και έξυπνη και στυλάτη, την κύτταζε όλο το μαγαζί, όποιο και να ήταν αυτό.Ντάξει, η τύπισσα είχε και ελαττώματα, ανασφάλεια τέρμα, κάθε τρίμηνο και με άλλο γκόμενο, εννοείται της φάσης της, αλλά εντάξει η τύπισσα ήταν και γαμώ, μέχρι που αποφάσισε να νοικοκυρευτεί.

ARCADE FIRE - The Suburbs

Όποιος είναι από τον Καναδά και καταπιάνεται σοβαρά με την μουσική, είναι «καταδικασμένος» να γίνει μεγάλος και τρανός. Μέσα στην τεράστια λίστα με όλους αυτούς που τα κατάφεραν, βρίσκονται και οι Arcade Fire. Όταν πρωτοκυκλοφόρισε το ντεμπούτο τους "Funeral", δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία ότι το όνομά τους θα καρφωνόταν στον τοίχο του hall of fame. Η νέα τους κυκλοφορία "The Suburbs" - ένας πανέμορφος δίσκος από μια δημιουργικότατη καναδική μπάντα - ήρθε για να παρατείνει την παραμονή τους εκεί, για πολύ καιρό ακόμα.

Το "The Suburbs" φτιάχτηκε από υλικά που προσδίδουν διαχρονικότητα. Όλα αυτά τα στοιχεία που καθιέρωσαν τον μοναδικό ήχο των Arcade Fire, βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στην μια ώρα και κάτι του δίσκου. Aν και δεν έχει πολύ μεγάλη σχέση με το αριστουργηματικό "Funeral", καταφέρνει να ενώσει την ατμόσφαιρα του πρώτου, με αυτήν του "Neon Bible", προσθέτοντας ταυτόχρονα μια φρέσκια και αναζωογονητική αύρα στις συνθέσεις. Αυτό μπορεί και να μην αρέσει σε κάποιους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως δεν έχει καμία σημασία, για τον απλούστατο λόγο πως οι Arcade Fire είναι αντικειμενικά μεγάλοι μουσικοί - αποδεικνύοντάς το για ακόμα μια φορά με μεγάλη επιτυχία (το τελευταίο είναι υποκειμενικό). Κομμάτια σαν τα "The Suburbs", "Ready To Start", "Modern Man", "Empty Room", "City With No Children", "Half Light I & II", "Suburban War", "Month Of May" και "We Used To Wait" (τι κομματάρα), αποδεικνύουν περίτρανα το πόσο καλοί συνθέτες είναι οι Win και William Butler.

DIE! DIE! DIE!-Form

Η λέξη DIE συνήθως σημαίνει θάνατος,συνήθως.Υπάρχει και ένα χωριό στη Γαλλία που λέγεται Die (Drôme), δεν ξέρω αν κανείς σας το γνωρίζει, παράγει ένα πολύ γνωστό λευκό, σαμπανιζέ κρασί, το Clairette de Die, η γεύση του είναι ελαφριά, με αλδεϋικό άρωμα, σχετικά ισσοροπημένο, δηλαδή οι ταννίνες συνυπάρχουν αρμονικά με τα οξέα και την αλκοόλη.Μετά από τρία- τέσσερα ποτηράκια ζαλίζει τόσο άσχημα που δεν το πιστεύεις ούτε εσύ ο ίδιος.Συγκριτικά με το Gewurztraminer, που είναι από τα πιο φημισμένα κρασία της Βορείου Γαλλίας και θεωρείται spicy, στρογγυλό σε γεύση, και για όσους δεν γνωρίζουν την ορολογία, είναι εκείνο που δεν βρίσκει κανένα γευστικό εμπόδιο που θα παρεμπόδιζε την κατάποσή του.Θα μπορούσα να μιλάω για κρασιά ώρες και να λέω πως ένα περίπου λεπτό είναι ο μέσος χρόνος που χρειάζεται ένας γεσιγνώστης οίνου, όπως εγώ, για να μελετήσει , να δωθεί, και να αναγνωρίσει τελικά τον τύπο του κρασιού που γεύεται. Ένα πολύ καλό κρασί μπορεί να ισσοδυναμεί με μια απόλαυση, όχι όμως τυπική.Αυτή η δουλειά είναι η δουλειά που θα ήθελα να κάνω, όταν μεγαλώσω, στην χώρα που αναφέρω.Τι σχέση μπορεί να έχουν όλα αυτά με τον δίσκο που καλούμαι να αναγνωρίσω και να δωθώ; Μετά από δοκιμή δεκαπέντε διαφορετικών τύπων κρασιού μου φαίνεται μεγαλείο, μια μπάντα που πάντα με έκανε να λυγίσω, όχι γιατί είναι κάτι το διαφορετικό, βασικά είναι, μια μπάντα που ξεπέρασε την διαμονή μου σε πολλές χώρες του κόσμου, μια μπάντα που συναναστράφηκε μαζί μου, μια μπάντα που έγδυσε πολλές νύχτες μου, μια μπάντα που την γουστάρω τόσο πολύ όσο το Clairette de Die , μετά από πολλαπλές ακροάσεις με στέλνει στο κρεββάτι μου με βαρύ κεφάλι...Άκρως καλοκαιρινό, όλο εκπλήξεις, ποστ-πανκίλα νεότατη και ένα καράβι να φύγουμε, όπως είμαστε.....Τι Chateau Margaux θα κατεβάσω, δεν λέγεται.... 

8/10

AUTOLUX-Transit Transit

Μου την είχε φυλαγμένη...…

Στηρίχτηκα με πολύ κόπο στα πόδια μου και έφτασα το μαχαίρι, έκοψα το σχοινί που μου μάτωνε τα χέρια.Με πόση δύναμη το έσφιξε;Τι φοβόταν;Μήπως είμαι καμιά υπεργκομενάρα και αποδράσω;

Άρχισα να ψάχνω το σπίτι, να βρω κλειδιά να βγω.Δεν τα χρειάστηκα, όλα τα παράθυρα είχαν πρόσβαση στον δρόμο, μόνο ένα κοπρόσκυλο μαρτύρησε πως πήδηξα έξω από αυτή την τρύπα.

Ο τύπος με έδεσε απλά για να με παρατηρήσει.Τέσσερα μερόνυχτα πέρασε(α) για να με κυττάζει.Τόσος ντόρος για το τίποτα.Δεν μιλούσε, στεκόταν απέναντι μου και κάπνιζε, πίνοντας συνεχώς…Κρασί, vodka, ότι ξεχασμένο υπήρχε μέσα σε αυτό το σκονισμένο μπάχαλο.Σε ένα κατεστραμμένο laptop έπαιζε μόνιμα αυτός ο δίσκος, των Autolux, στο repeat, λες και είχε δώσει υπόσχεση στον εαυτό του πως θέλει να τον εκφυλίσει με την παρουσία μου, να τον εξαγνίσει.Με έδενε όταν έφευγε γιατί δεν ήθελε να την κάνω, όσο ήταν εκεί ήμουν ελεύθερη, ήξερε πως δεν θα το έβαζα στα πόδια…Και να έλεγα πως αποκόμισα μια εμπειρία από όλο αυτό…να πεις..θα μπορούσε να ήταν εμπειρία ζωής, ταινία μικρού μήκους, παθιασμένο βίτσιο τέλος πάντων, αλλά δεν βρήκα νόημα στην τελετουργία.Καθόμασταν απέναντι και τρώγαμε και δεν βγάζαμε λέξη, δεν υπήρχε επαφή, μόνο κάποια στιγμή που με άγγιξε, ''καταλάθος'', ένιωσα να με διαπερνούν 2000 Volt, φρόντισα να το κρύψω, άλλωστε αυτός με έφερε εδώ, με το ζόρι, πρέπει να νιώθω οργή, να θέλω να φύγω, να ουρλιάξω ‘’βοήθεια’’…

MY GOLD MASK-A Thousand Voices (EP)

Αυτή η κυκλοφορία είναι χειμωνιάτικη, μιας μπάντας που γνώρισα προσφάτως, με έναν δίσκο στο ενεργητικό της, πέρυσι.Θα μπορούσε να θυμίζει μια μίξη από Peaches, Explode Into Colours και σε κάποια σημεία φέρνει στο μυαλό φωνητικές χορδές της Karen O και της τραγουδιάρας από τις Organ και και και και...Γουστάρω τις μπάντες που αποτελούνται από δύο άτομα, πόσο μάλλον όταν η γυναίκα της παρέας ασχολείται με τα τύμπανα.Όσο και να γουστάρω air guitar το να κοπανιέσαι βαρώντας, μετρώντας τις μελανιές την επόμενη μέρα έχει περισσότερο πλάκα, μάλλον, δεν ξέρω, λέω...Ωραιότατο ep, ωραιότατη διαπεραστική φωνάρα της Gretta, ωραιότατο δίδυμο, ωραιότατο το όλο του, μου δημιουργεί αυτή την αίσθηση της δυναμικής, που δεν μπορείς να ξεφύγεις με τίποτα.Θα έπρεπε να γράψω για την νέα συνεργασία της Zola, σήμερα, αλλά δεν αφήνω τις πολλαπλές ακροάσεις να πάνε στράφι, οι αναρτήσεις μου είναι, πλέον, τόσο σπάνιες, ισοδυναμούν με  πιθανότητα μαυρίσματος ενός εκατοστού στο σώμα μου.Ψάχνοντας τον τρόπο να ξεφύγω από το repeat  ήταν να γράψω για αυτό ακριβώς που ακούω, να εξιλεωθώ, να πήξω, να πω δεν πάει άλλο, βούλωσέ το χαζοξανθιά, μας τα είπες.Αλλά δεν είναι τόσο εύκολο, η τύπισσα έχει κάνει μάγια στα ακουστικά μου, σκέφτηκα να πάω σε κάποια που ξέρει να λύνει μάγια, μόλις έκανα τη σκέψη να το σβήσω από τα mp3 και το ίδιο μου το pc αρνιόταν, πεισματικά, να εκτελέσει την εντολή...Κάτι συμβαίνει...  

''άλλο ένα repeat και το αλλάζω''

8/10

WILD MOCCASINS-Skin Collision Past

Τον συγκεκριμένο δίσκο τον τσέκαρα λόγω εξωτερικής εμφάνισης...Ξέρετε το κόλλημα που έχω με την Ασία,με τους σχιστομάτηδες και τις λεπτεπίλεπτες Ιαπωνέζες,όταν βλέπω τα μικρά κοριτσάκια με φορεματάκια αρχίζω και γουστάρω τα παιδιά...Λέμε τώρα....Τρελαμένα φλώρικα φωνητικά που σηκώνουν την τρίχα των σκληροπυρηνικών στο soundholikz, με μια ενδιαφέρουσα γυναικεία παρουσία  που,αν και τείνει προς το νιαούρισμα, δίνει έναν αέρα μεγαλόπνοου έργου στα κομμάτια, εντελώς ψαρωτικό.Ψαρωτικό ή μήπως ο δίσκος γαμάει;Έχω φάει κόλλημα στα όρια της ασυνειδησίας.Πως είναι όταν κάποιος σου λέει:''ρε ξέρεις, πειράζεις τα μαλλιά σου συνεχώς'' και απαντάς:''Σοβαρά;Το κάνω εγώ αυτό συνέχεια;''. Δεν είχα καταλάβει πως ακούω το Skin Collision Past συνέχεια, παίζει χαλάκι κάθε φορά που κάνω οτιδήποτε στο pc μου.Ξέχωρα από την ευχάριστη ατμόσφαιρα που μου προσθέτει, την πανέμορφη pop αισθητική που αποπνέει, τον προσωπικό χαρακτήρα, κρατώντας κλασσικές μελωδίες από τα παλιά, πετώντας τα περιττά στα σκουπίδια, η κυκλοφορία με κάνει να θέλω να γράψω για αυτό και μόνο...

Past Lives - Tapestry Of Webs

Μετά την διάλυση της hardcore μπάντας των Blood Brothers που είχαν σαν βάση τους το Seattle, τα μέλη της μπάντας ακολούθησαν ξεχωριστούς δρόμους , ουσιαστικά χωρίστηκαν σε δύο διαφορετιές μπάντες , τους Past Lives και τους Jaguar Love. Οι Past Lives σχηματίστηκαν από τους Jordan Billie (φωνητικά) ,Mark Gadjabar (ντράμερ), Morgan Henderson (μπασίστα) και τον David Welch (κιθάρες) ο οποίος επίσης για ένα χρονικό διάστημα έπαιζε στους Blood Brothers. Αφού κυκλοφόρησαν τα EP , "Strange Symmetry" και "Τhe Journal Of Popular Noise" , εξέδωσαν το πρώτο τους full length άλμπουμ , με τον τίτλο "Tapestry Of Webs".

BROKEN BELLS-BROKEN BELLS

Κάργα κοριτσίστικο,τελείως για να παίζεις με κούκλες,σχεδόν με καψούρεψε.Τι σχεδόν δηλαδή, το 'Vaporize' μετράει αισίως σαράντα plays στο pc του σπιτιού μου, συν καμιά εκατοσταριά στο mp3, συν καμιά εικοσαριά στο γραφείο , συν δύο που το άκουσα τώρα.Έχω κάνει πολύτιμες προσπάθειες ,τον τελευταίο χρόνο ,να μην πέφτω όλο και πιο βαθειά στη φλωριά αλλά αυτό δεν είναι φλώρικο,είναι κοριτσίστικο...Το εξώφυλλο απλά ταιριάζει όχι γάντι,γαντάρα,από αυτά τα μακριά βελούδινα που φοράνε αυτές οι αριστοκρατικές τύπισσες,αυτές που καπνίζουν αυτά τα μακριά τσιγάρα,φορώντας τα τέλεια μάξι φορέματα με τα μακριά σκισίματα από πίσω.Ξέφυγα και ο δίσκος καμία σχέση με αυτά που λέω.Τραγουδάει ο Mercer των Shins και συνεργάζεται άψογα με τον Danger Mouse.Δεν την βλέπατε την επιτυχία από χιλιόμετρα?Ο Danger Mouse από κοντά είναι περίεργη φιγούρα,ένα φεγγάρι,έμεινα με ανοιχτό το στόμα,απομονώνοντας αυτόν σε μια σκηνή με δώδεκα,δεκατέσσερα άτομα,δε θυμάμαι ακριβώς,εκείνος είχε μόνο τα μαλλιά και το ύφος,οι άλλοι την κίνηση,όλοι μεταξύ τους διαφορετικοί και τόσο μα τόσο ταιριαστοί.Ο Danger Mouse ξεχώριζε και ενώ ποτέ δεν είχε κερδίσει την εκτίμησή μου,πριν λίγες μέρες το κατάφερε.Έδωσε πίσω στην καψούρα μου το κοριτσάκι,το φόρεματάκι με τα φρου φρου,τις μπούκλες,τις τσιχλόφουσκες.Οι συγκεκριμένες indie-pop μελωδίες πέρα από γλυκές,κάποιες στιγμές μελαγχολικές,άλλες πάλι σπαραχτικές,και πολλές φορές φωτεινές .....ξέχασα τι ήθελα να πω.Έχασα κάπου το ένα μου γάντι.....'ανάψτε με κύριε,σταματήστε να κυττάζετε τον κώλο μου,το σκίσιμο δεν πρόκειται να ανέβει παραπάνω...'

8,3/10

The Mad Trist - Pay The Piper

Aυτός ο δίσκος είναι για "φλωροσκληροπυρηνικούς ίντιμεταλάδες".Αν χρειάζεται να κατατάσεται ο καθένας σε κάποια ακροαματική κατηγορία τότε μπορώ να πω με σιγουριά ότι αυτό το άλμπουμ θα ευχαριστήσει και τις δύο περιπτώσεις.Είσαι "φλώρος" και χαίρεσαι που είσαι "φλώρος", γουστάρεις να σε κράζουν οι μακρυμάλληδες φίλοι σου για τις μουσικές επιλογές σου..?ε τότε ευκαιρία να τους το παίξεις καμπόσος και να απελευθερώσεις την πιο heavy πλευρά σου.Από την άλλη πάλι είσαι άγριο "μέταλλο", περπατάς και λυγίζουν οι λαμαρίνες..?Ακουμπάς κάποιον και ματώνει...?Ε τότε ευκαιρία και για εσένα να δείξεις την πιο ευαίσθητη και καλαίσθητη προσωπικότητα σου.Η Soundholikz blogshoping σου προσφέρει αυτό το δίσκο με μόλις 500g "κλαψομουνισμού" ή δυο κιλά "σκλεράδας" αναλόγως το τύπο σου.Έχει δημιουργηθεί μετά από πολυετή μελέτη πάνω σε μουσικά κομπλεξικά πειραματόζωα και είναι εγκεκριμένο από το διεθνή οργανισμό κατά της μαλάκινσης που έχει ως έδρα το Μaastricht.

Shearwater - Golden Archipelago

Shearwater = είδος πτηνού της θάλασσας , θυελλομάχος , μύχος . Κάπως έτσι ένιωσα και γω όταν ξεκίνησα την ακρόαση του Golden Archipelago. Σαν ένας θυελλομάχος σε χαμηλή πτήση πάνω σε μία απέραντη θάλασσα . Άλλοτε μανιασμένη , θυελλώδης , ταλαίπωρη και άλλοτε ήρεμη , νωχελική .

Το Golden Archipelago είναι ένα άλμπουμ το οποίο σε ρουφάει μέσα του . Αισθάνεσαι ένα εσωτερικό δέος , μία εσωτερική ανάταση, ενδεχομένως και συγκίνηση. Ίσως και να ταξιδεύεις σε ένα χρυσό αρχιπέλαγος, όπως λέει και ο τίτλος του. Και αυτό οφείλεται , στις απίστευτες ,γλυκόπικρες, indie folk μελωδίες των Will Sheff (Okkervil River) και Jonathan Meiburg , οι οποίοι τιμούν εδώ με το παραπάνω τους προκατόχους τους ,Nick Drake και Leonard Cohen . Αυτό είναι και το 6ο άλμπουμ τους.

Δεν ξέρω αν βιάζομαι από τώρα να ορίσω έναν από τους καλύτερους για μένα δίσκους της χρονιάς και δεν ξέρω αν υπερβάλλω. Είχα καιρό να αισθανθώ τέτοιο θαυμασμό και τέτοια ταυτόχρονη ύπαρξη συναισθημάτων , εσωτερικότητα. Ίσως και για μένα αυτό να είναι τελικά τέχνη...

9.5 / 10

SPOON - Transference

Is Love Forever?

Ο νέος δίσκος των Spoon αντικειμενικά>Είναι πολύ καλύτερος του προηγούμενου ,Ga ,Ga , Ga , Ga , Ga .
Ο νέος δίσκος των Spoon υποκειμενικά>Είναι γαμιστερός ,υπερδισκάρα .
Ο νέος δίσκος των Spoon αντικειμενικά>Είναι ένας δίσκος διαφορετικός από τους άλλους , πιο ‘εύκολος’ .
Ο νέος δίσκος των Spoon υποκειμενικά>Είναι τόσο κολληματικός που δεν τον βγάζω με τίποτα από το repeat , θα τον ακούω σερί για καμμιά εβδομάδα ..ίσως και μήνα , βασικά... όλο το χρόνο .
Ο νέος δίσκος των Spoon αντικειμενικά>Είναι ένας δίσκος που τον ακους ευχάριστα , παντού , σε οποιαδήποτε φάση .
Ο νέος δίσκος των Spoon υποκειμενικά>Με αρρώστησε  .

XIU XIU-Dear God , I Hate Myself

Dear God , I Hate Myself…Κάθομαι και τρώω αμύγδαλα , δηλώνω πως έχω έμπνευση κουλουριασμένη σε μια πολυθρόνα με τις πιτζάμες μου . Σήμερα έκανα μια επίσκεψη στη θάλασσα , περπάτησα , γέμησαν τα παππούτσια μου άμμο , με βγάλανε φωτογραφίες , απαθανατίστηκε η στιγμή , δεν ξέρω ..σχεδόν..μου άρεσε... Μου έδωσε μια αίσθηση ελευθερίας .Πάντα πίστευα πως η θάλασσα κάτω από ένα μουντό ουρανό αγαπιέται εύκολα . Δεν έφτασα και σε τέτοιο συναισθηματικό επίπεδο , είπαμε , ένιωσα καλά όμως , περίεργο... Σήμερα άκουσα την επερχόμενη κυκλοφορία των Xiu Xiu , μάλλον όλη μέρα , με διάλειμμα τη θάλασσα ...αυτό άκουγα . Chocolate Makes You Happy…Τον τελευταίο καιρό και η σοκολάτα με κάνει να νιώθω καλά . Ποτέ δεν της είχα αδυναμία επίσης , τώρα μου δίνει ένα αίσθημα εξάρτησης . Κακό αυτό .

CAMERA OBSCURA-My Maudlin Career

Προλαβαίνω??? Προλαβαίνω να γράψω για ένα δίσκο που πέρασε , δεν έγραψα ποτέ και δεν έχει περάσει ο χρόνος ακόμα οπότε θεωρητικά είναι ακόμα καινούριος? Προλαβαίνω να φτιάξω τα πράγματα μου για να γυρίσω Αθήνα ? Προλαβαίνω να ακούσω άλλη μια φορά αυτό το αριστούργημα? Ναι ...Δεν ξέρω γιατί δεν έγραψα ποτέ όλη τη χρονιά για αυτόν το album . Τώρα που είμαι στο Λονδίνο το συνειδητοποίησα το πόσο κοριτσάκι με κάνει να νιώθω . Μπορώ να κυττάζω τα σκιουράκια έξω από το παράθυρο και απλά να μου φτάνει . Μπορώ να καπνίζω στους -10 (υπερβολική όπως πάντα) και απλά να μη με νοιάζει . Να είμαι εδώ μέσα και απλά να μου αρέσει . Γιατί κακά τα ψέμματα αυτό που ακούω είναι πολύ καλύτερο από την πόλη που βλέπω , ακόμα και από τα φορέματα που ψώνισα είναι πολύ καλύτερο . Και μάλλον είναι και ο λόγος που ψώνισα μόνο φορέματα . Τόσο ροζ όσο δεν πάει , μέσα στις καλύτερες κυκλοφορίες τις χρονιάς , ένα album που καθώς προχωράμε στα Χριστούγεννα θα ταίριαζε γάντι δίπλα στο τζάκι με λίγο κρασί .

Pyramiddd - Jupiter (ΕP)

Starfucker λεγόντουσαν και το γύρισαν σε Pyramiddd, δεν είναι άσχημο είναι απλά πολύπλοκο.Τι να σημαίνουν άραγε αυτά τα τρία ddd...?Πάντα μου άρεσαν τα συγκροτηματάκια που προσπαθούσαν δημιουργήσουν ένα μύθο γύρω από το όνομα τους ακόμα και από την αρχή της πορείας τους ή τουλάχιστον μου άρεσε να τρέφω τη ρομαντική σκέψη ότι πρόκειται για έναν μύθο και όχι για μια βλακεία στο εγκέφαλο κάποιου, όποιου.Για να είμαι ειλικρινής το εξώφυλλο γουστάρισα πιο πολύ και τον άκουσα.Μέσα από το σκοτάδι να βγαίνουν ακτίνες χρωμάτων, όχι σαν αυτό το βρώμικο λαδωμένο φως δωματίου που αφαιρείται από τις λάμπες.Ακτίνες χρωμάτων που γεμίζουν το χώρο και του δίνουν μία ψευδαίσθηση του αβαθούς, όχι σαν όταν ανάβεις το φως του δωματιού που συνειδητοποιείς ότι οι δυνατότητες σου περιορίζονται μέσα σε ένα τέσσερις τοίχους.Ακτίνες χρωμάτων που δεν καταλαβαίνεις ποια είναι η πραγματική τους ρότα, σε πλησιάζουν ή έχουν πορεία προς τα πάνω....?, όχι σαν τo φώς που ξέρεις απο εμπειρία πλέον πως θα εξαπλώσει τη φωτεινή ενέργεια του.

THE SUNSHINE UNDERGROUND-Everything Right Now EP

Δε θέλει πολύ για το 2010...Σχεδόν έφτασε ... Σχεδόν ..Και έρχεται και η αγαπημένη μου γιορτή...Χριστούγεννα , ώρα να ξαναγεννηθώ .Το χρειαζόμουν άλλωστε..όχι μια ακόμα γέννηση , κάτι που να μου θυμίσει πως ζω και πάλι..Πως κάπου πέρασα , ακούμπησα , έμεινα και δύσκολα θα φύγω από εκεί που κόλλησα . Δεν βγαίνω ούτε με εγχείρηση , για τέτοια αρρώστεια μιλάμε . Το έπαθα και εγώ , κόλλησα , τα πάντα (- θέλω) εδώ και τώρα . Το 2006 , και ειδικότερα τον Αύγουστο του 2006 ήμουν διακοπές στην Ικαρία , τότε που ακόμα ήμουν στην ηλικία που μπαίνεις αυτόματα στην κατηγορία 'πιπίνι' , τότε που βαφτίστηκα και περπάτησα πάνω στο νερό . Τότε είχα όρεξη πολύ να χορεύω , Παρασκευή - Σάββατο , party animal κανονικό . Τότε κανείς δε μου γκρίνιαζε , έφευγα πάντα τελευταία . Και οι malibuδες δεν είχαν πολλές φορές σταματημό .

The Happy Hollows - Spells

Δε με νοιάζει που το σπίτι θυμίζει σαν εκείνα των βομβαρδισμένων οικογενειών στο Ιρακ, δε με νοιάζει που ξαφνικά η στίβα με τα άδεια μπουκάλια μπύρας γέμισε απειλητικά πάλι το χώρο που τους έχω παραχωρήσει, δε με νοιάζει που εμφανίστηκαν και άδεια μπουκάλια ρετσίνας... τι στο καλό, έχω να πιω ρετσίνα από τότε που έβλεπα live τους Karma to Burn σε μία ξεχασμένη παραλία της Σαρδηνίας ή μόνο αυτό μπόρεσα να θυμάμαι τις τελευταίες μέρες..?Δε με νοιάζει που οι γόπες και η σταχτη από τα τσιγάρα είναι λες και ένα μικρό ηφαίστειο έκανε έκρηξη μέσα στο ίδιο μου το σπίτι και έφτυσε άπειρες ποσότητες υποπροιόντων καπνίσματος.Η τουαλέτα πηγή μόλυνσης και ο νεροχύτης δε ΄ξέρω, φοβάμαι να πλησιάσω μήπως και κάτι πεταχτεί και με δαγώσει από εκεί μέσα.Χρησιμοποιώ ένα και μοναδικό ποτήρι το τελευταίο καιρό, το ποτήρι mixed flavour cocktail όπως το βάφτησα μιας και από εκεί μέσα έχουν περάσει τα πάντα και έχουν αφήσει τη μυρωδιά τους τα πάντα και μετά από εκεί όλα αυτα μέσα μου. Πήρα ένα δώρο σήμερα σημαντικό και ασήμαντο συγχρόνως, θα το επιστρέψω όμως γιατί δε μου ανήκει, θα κρατήσω μόνο κάτι που συνόδευε το δώρο μου.Έρχεται σαββατοκύριακο ξανά για 47η φορά αυτό το χρόνο και τι κάνουν οι φυσιολογικοί ανθρώποι τα σαββατοκύριακα...ξεκουράζονται, γεμίζουν τις μπαταρίες τους κτλπ.

CLUES-Clues

Εντάξει Καναδά γούσταρα πάντα..Δε το κρύβω , μπάντες σαν τους Arcade Fire , Sunset Rubdown (εννοείται....) έτσι με πολλά όργανα και κόσμο και κάποιος από την μπαντα να χτυπιέται άκυρα και γαμώ..Δε ξέρω γουστάρω ...φούλ...Αν ποτέ είχα μια μπάντα θα ήθελα να είμαι αυτός ο τύπος (εχχχμ η τύπισσα)...Να χτυπάω κάτι με μανία..Ας είναι και κράνος...δε με νοιάζει...Αλλά όλα αυτά σε μια φλώρικη μπάντα σαν τους Clues ας πούμε. Σε άλλη μπάντα θα ήθελα να είμαι το μπάσο (όχι ο μπασίστας , το μπάσο , σωστά το έγραψα) . Το 60% των κομματιών του Clues στο μεταξύ είναι-όπως αποκαλεί ο shinobi-νανουρίσματα , στο 40% όμως θα χτυπιόμουνα ..παραπάνω από όσο θα έπρεπε . Το βρήκα αθώα ωραίο αυτό το album. Πρώτη δουλειά για τους προαναφερθέντες και πρώτη μου επαφή μαζί τους ..Καλή . Δεν κόπηκα κιόλας αλλά κάποια κομμάτια μου αρέσανε πάρα πάρα πολύ . Περισσότερο από όσο μου αρμόζει . Έχω αλλάξει τελευταία , μου το λένε και όλοι γύρω μου ...Μεγαλώνω , χάνω την αίσθηση του γούστου μου , καλά αυτό όχι για όλα τα πράγματα , αποδέχομαι καταστάσεις , καμμιά φορά δέχομαι και διαταγές..Ας τα αφήσω τώρα όλα αυτά πίσω και να πάω στο θέμα του δίσκου , έτσι για αλλαγή . Έχει κυκλοφορήσει κάτι μήνες τώρα , από τον Μάιο , εγώ μόλις προ ημερών τον ανακάλυψα και με κόλλησε , πιάστηκα μπούφος με λίγα λόγια . Έπεσα ξανά (-και ξανά) σε παγίδα Καναδών . Ο μισός δίσκος είναι υποτονικός , όμορφα υποτονικός όμως , μουσική για ρόζ τύπισες , είναι και αυτή η εξοικίωση τελευταία με τα γαλλικά , ήρθε και έδεσε . Ο άλλος μισός δίσκος είναι υποτονικός αλλά με ξεσπάσματα , μουσική για ηλίθιες σαν και του λόγου μου . Ξέρετε Καναδοί...Δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο . Τώρα με όλα τα παραπάνω που έγραψα καταλάβατε περι τίνος πρόκειται οπότε ας γυρίσω ξανά σε εμένα . Νιώθω άρρωστη σήμερα με ξεσπάσματα πανικού και αυτο το 'Approach The Throne' μ'αρέσει , μου φτιάχνει τη διάθεση , δείτε το album σα depon...Tα mesulid είναι σε άλλο συρτάρι.

6.7/10

Duchess Says - Begging The Three T's (EP)

Η τετράδα από το Montreal με αρχηγό τη Δούκισσα (Annie-Claude) μας επισκέπτονται μετά από ένα χρόνο για να ξαναπαίξουμε μία εναλλακτική, πιο indie, πιο ηλεκτρονική, πιο punk version του παιχνιδιού Uncle Sam says, αλλά αυτη τη φορά Duchess Says και όταν η Δούκισσα μιλάει...το κάνεις.

Έτσι λοιπόν η δούκισσα λέει Black Flag (ίσως το πιο αγχωλυτικό τραγούδι για φέτος) και όταν ακούγεται το dancing on my knees, dancing on my knees... όλοι συνεπαρμένοι σκληρίζουν και χοροπηδάνε.Μέχρι και σε σεμινάρια αντιστρές χρησιμοποιείται.

Το δεύτερο κομμάτι Ccut Up ξεκινάει και για 45sec αγγίζει την πιο slow κατάσταση του EP αλλά για τα υπόλοιπα 3.22min το mixture κιθάρας, drums και electrosynth σε κοπανάει σε όλο το κορμί με πολύ noise.To λιγότερο ενδιαφέρον τραγούδι είναι το Rabies(baby's got the) που το μόνο που το διακρίνει είναι ένας ακατάπαυστος διαρκής συγχρονισμός δυναμικών ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών riffs και φυσικά των φωνητικών της duchess.

To EP κλείνει με το I've Got The Flu και εγώ αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να μη την αρπάξεις ρε δούκισσα έτσι όπως χοροπηδάς και κυλιέσαι στα πατώματα?Το κομμάτι θυμίζει κάτι από The Kills συνοδευόμενο από ένα βαρύ ηλεκτρονικό τέμπο.

Το dancepunk είναι μία νέα τάση στη μουσική, κάντε λοιπόν μία προσπάθεια να το ακούσετε.Η ευκολία και το flow του ήχου μπορεί να σας συνεπάρει και τελικά να το συμπαθήσετε.

Σίγουρα η κλασσική περίπτωση μπάντας που αγαπάς ή μισείς επιτόπου και αναλόγως κράζεις αυτόν που στην πρότεινε.

Βαθμολογία........7/10

Nine Black Alps - Locked Out From The Inside

Πως είπατε grunge μπάντα στην Αγγλία εν έτη 2009;Και όμως ,οι Nine Black Alps ,μπάντα από το Manchester, αποτελούν μία από τις λίγες μπάντες ,ιδιαίτερα της Aγγλίας, της αναβίωσης αυτού του ιδιαίτερου μουσικού υβριδίου το οποίο έλαβε χώρα στο Seattle, στις αρχές των 90's. Το πρώτο άλμπουμ των Nine Black Alps με τίτλο "Everything Is" ,κατά την ταπεινή μου γνώμη, ήταν εξαιρετικό , με εκρηκτικά riffs , την απαραίτητη τσαντίλα των Nirvana και τις indie γωνίες στον ήχο τους. Με το δεύτερο άλμπουμ τους Love/Hate να παίρνει μέτριες κριτικές , η μπάντα κυκλοφορεί αισίως το 3ο της άλμπουμ με τίτλο "Locked Out From The Inside". Με το single "Buy Nothing" να θυμίζει , παλιές καλές στιγμές ,περίμενα πως και πως αυτή την νέα τους κυκλοφορία.

Παρόλα αυτά ,το άλμπουμ δυστυχώς δεν ακολουθεί το δρόμο του "Buy Nothing" και αυτόν που χάραξε το "Everything Is" . O δίσκος ξεκινά με το αξιοπρεπές "Vampire In The Sun" ,από κει και πέρα όμως , στις υπόλοιπες συνθέσεις, λείπει η έμπνευση και τα έξυπνα indie γυρίσματα του ντεμπούτου τους. Ο δίσκος πνίγεται από ανούσια riffs και distortions , τα οποία πολύ γρήγορα θα κουράσουν τον ακροατή. Τα tracks όπου η μπάντα φλερτάρει με την ψυχεδέλεια,όπως το "Εvery Photograph Steals Your Soul" και "Silent Kills" απότυγχανουν να σε διεγείρουν εκτός από τα "Full Moon Summer" και "Βay Of Angels" τα οποία όμως και πάλι είναι πολύ μέτρια.

Τελικά βάζω ξανά το "Buy Nothing" και σκέφτομαι τρόπους για το πως θα προσλάβω τον τρομερό μπασίστα τους στην φανταστική grunge μπάντα μου.

3/10

HEALTH-Get Color

Την πρώτη φορά που άκουσα HEALTH έσκυψα το κεφάλι και χαμογέλασα υποχθόνια σα να μου έσκασε κάποια διαβολική ιδέα , σα να σκοτείνιασαν τα πάντα γύρω μου σταματώντας απότομα το γρήγορο περπάτημά μου .'Ετριψα τα χέρια από ικανοποίηση , βρήκα επιτέλους τον στόχο της ζωής μου . Ο ήχος της γλυκιάς παράνοιας των Health προστέθηκε στις 'noisy' επιλογές μου καταστρώνοντας το σχέδιο της καταστροφής του πλανήτη . Ψάχνοντας όλα τα μέσα για την ολοκλήρωση αυτού του σκοπού , η οποία ξεκίνησε ομαλά ως σκέψη , ναι πολύ θα μου άρεσε να είχα ένα φoνικό μπάσο , η παρουσιά του John Famiglietti σε αυτή τη μπάντα μετατρέπει το πρόσωπό μου σε evol(όχι evil) manga και να που κρατάω και ένα φoνικό μπάσο...Ο ίδιος δηλαδή μου το έδωσε , μου το χάρισε για την ακρίβεια . Πόσο cool μπορεί να είναι όλο αυτό αν όντως τώρα περπατάω στο L.A? Είναι 2009 . Ταξίδεψα στο χρόνο μόλις δύο χρόνια , καλά και αυτός ο mr Guzik μόνο δύο χρόνια μπροστά με πήγε ? Η συμφωνία μας δεν ήταν αυτή . Το παραβλέπω γιατί όταν μου δίνει διαταγές από αυτό το διαστημικό μικρόφωνό γίνεται παντοδύναμος και λυγίζω τα πόδια χωρίς να μπορώ να τα ορίσω . 'Πήγαινε στο 'Get Color' να βρείς τον Benjamin , θα καταλάβεις κατευθείαν ότι είναι αυτός , μουσάτος , κιλά , μακριά μαλλιά , μη σε ξεγελάει η εμφάνιση 'αρκουδάκι', έχει τα περισσότερα αρχίδια από όλους '. Και πραγματικά έτσι έγινε . Πήγα , τον βρήκα και εκεί ξεκίνησαν όλα..Εκεί στο 'Get Color'..Αν δεν έκλεινα εκείνο το ραντεβού με τους APTBS στις 19/11 θα μπορούσα να δικαιολογήσω την παρουσία μου στα Παρίσια ως επίσκεψη του τελευταίου της παρέας κύριο Keyes που ήταν κάτι σαν τον Silent Bob , δε μίλαγε ποτέ . Εγώ όμως ήθελα να του πω δυό λόγια για τότε . Τώρα είναι αλλιώς , τώρα θα καταστρέψω τον κόσμο , τώρα δε με νοιάζει τίποτα . 'Να σου εμπιστευθώ το μεγαλύτερο μου μυστικό πριν σταματήσει η ύπαρξή μου σε αυτή τη γη?' Δεν πήρα καμμία απάντηση .'Σε παρακαλώ , ξέρω πως δε μιλάς ποτέ αλλά μπορώ να σου πω το μεγαλύτερο μου μυστικό πριν εξαφανιστώ από οποιαδήποτε ανάμνηση ολόκληρου του πλανήτη? ' . Καμμία κίνηση . 'Κούνα απλά το κεφάλι , δε χρεάζεται να μιλήσεις' . Πλησίασε στο αυτί μου...'Velvet' μου είπε και η οθόνη του μυαλού μου άσπρισε .. Εκείνη τη στιγμή σήκωσα το κεφάλι , γέλασα με όλη μου τη δύναμη , έβγαλα από την τσάντα μου τα γυαλιά ηλίου και πάτησα το repeat στον νέο δίσκο των Health.

8/10