EELS - End Times

Οι EELS είναι μια μπάντα από τα 90's που πάντα γούσταρα. Δεν έκοβα και φλέβα, απλά τους έκανα κέφι. Πριν λίγες μέρες λοιπόν κυκλοφόρησε το νέο τους CDάκι. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω παρακολουθήσει την πορεία τους από το 2003 και μετά. Οι EELS του 2010 είναι διαφορετικοί από αυτούς των 90's / early 00's. Είναι πιο απλοί και ο Everet έχει μετεξελιχθεί σε τραγουδοποιό. Τα 14 κομμάτια που απαρτίζουν το άλμπουμ κινούνται μέσα σε ένα εναλλακτικό Lo-Fi / Rock n Blues φάσμα. Ακουστικοί τις περισσότερες φορές, δίχως να νοιάζονται και πολύ για τα ηλεκτρικά watts. Μπορεί να μην κάνουν κάτι το φοβερό και τρομερό, μπορεί να παίζουν απλή μουσική δίχως να πρωτοτυπούν, παρ'όλα αυτά όμως δεν είναι καθόλου μα καθόλου άσχημοι.   Το "End Times" είναι ένα όμορφα νωχελικό lo-fi δισκάκι με μερικά up-tempo διαλείμματα. Αρκετές στιγμές του μου φέρνουν στο μυαλό το "One Foot in the Grave" του Beck (ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ του).  Η ανάλαφρη βραχνάδα του Everet, σε συνδυασμό με το song-writing (αν και οι στίχοι του δεν με πολυενδιαφέρουν - είναι τελείως προσωπικοί και έχουν να κάνουν με κάποιον χωρισμό του), σε αγγίζει και σε κάνει να αναπολείς στιγμές του παρελθόντος (ιδικά τα 90's), αφήνοντας μια γλυκιά μελαγχολία να αιωρείται στην ατμόσφαιρα. Ιδανικό για βροχερά πρωινά, παρέα με ζεστό καφέ και τσιγάρο.

Βαθμολογία: 6,5/10

Jay Reatard - Watch Me Fall

Στα 18 είχε ήδη ηχογραφήσει τον πρώτο του δίσκο και ξεκινούσε ευρωπαική περιοδεία με τους Reatards, στα 19 είχε έτοιμο ακόμα ένα album το Grown Up Fucked Up, στα χρόνια που ακολούθησαν είχε συμμετοχές σε πολλά side project   Lost Sounds (προσωπικοί αγαπημένοι), Bad Times, The Final Solutions, Terror Visions, Destruction Unit και Angry Angles, το 2006 πάει λίγο πιο μακριά και δημιουργεί τον πρώτο του προσωπικό δίσκο το Blood Visions, πέρνει μεταγραφή στην Matador records, ακολουθεί μία συλλογή με singles και το καλοκαίρι του 2009 βγάζει το δίσκο Watch Me Fall.Η αναφορά σε αυτό album γίνεται λίγο καθυστερημένα, όχι πως δεν άξιζε τον κόπο αλλά ποτέ δεν περίμενα να καταλήξουν κάπως έτσι τα πράγματα, να πρέπει να τον επαναφέρω τόσο σύντομα στον εγκέφαλο μου, να πρέπει να αναφερθεί το όνομα του και όλα όσα έκανε, να πρέπει να θυμηθώ τις γραφικές εμφανίσεις του σε λαιβάδικα και τελικά να νιώθω στενοχωρημένος που σήμερα πριν λίγες ώρες  χάθηκε.Ξεκινόντας νόμιζα ότι θα πω μερικά πράγματα για το δίσκο αλλά δε το έχω.Αυθεντική μουσική από έναν ιδιόρυθμο άνθρωπο.

R.I.P Jimmy Lee Lindsey Jr. (May 1, 1980 – January 13, 2010)

CROCODILES-Summer Of Hate

Kάτι δεν παέι καλά το μήνα Δεκέμβρη σκέφτηκα φωναχτά εχθές και ο συνομιλητής μου απάντησε "Είναι οι γιορτές που επηρεάζουν μερικούς ανθρώπους μωρέ, μη τους παρεξηγείς, θα τους περάσει...".Δε τους παρεξηγώ άλλωστε και εγώ δεν είμαι σε καλύτερη μοίρα αλλά ή στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε ή στραβά αρμενίζω ή στραβωθήκαμε ομαδικώς ή όλα στραβά και οι περισσότεροι κουφοί...τι να πω.Τις τελευταίες μέρες συναντώ παντού τη λέξη Top και top 20 της χρονιάς και top 50 της χρονιάς και top 10 της δεκαετίας και pitchfork best albums of 2009 και top top top top top...φαντάζομαι τα ξίδια ΤΟΠ κάθε Δεκέμβρη θα έχουν τρελές πωλήσεις τέλοσπαντων.Σκέφτηκα λοιπόν ας αγοράσω ένα περιοδικό μουσικού ενδιαφέροντος να δω τι καλούδι μπορεί να ξέθαψαν οι αντικειμενικοί αρθρογράφοι και έτσι αγοράζω το  Uncut Δεκεμβρίου το οποίο είχε σαν εξώφυλλο φυσικά 2009 the ultimate review 36-page special πςςςςςςς...... σκέφτομαι και  cd δώρο με τα καλύτερα του 2009.ΓΙΑ ΚΛΑΜΜΑΤΑ!!!