UNKLE - Where Did The Night Fall

"Psyence Fiction", "Never Never Land", "War Stories" – και τα 3 ήταν υπέροχα, με αποκορύφωμα το τελευταίο. Πως γίνεται τώρα μετά από μια τέτοια τεράστια κυκλοφορία να πέσουν στην μετριότητα του "Where Did The Nigh Fall", δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Όταν ανεβάζεις τόσο ψηλά τον πήχη με έναν δίσκο σαν το "War Stories", είναι φυσιολογικό το να μην περιμένεις κάτι ανάλογο στα καπάκια,... όχι όμως και έτσι ρε παιδιά. Μπορεί μεν το "Where Did The Night Fall" να μην είναι άσχημο, αλλά σίγουρα είναι ότι κατώτερο έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα οι UNKLE. Αν και υπάρχουν κάμποσες καλές στιγμές, οι περισσότερες συνθέσεις σου δίνουν την αίσθηση ότι γράφτηκαν κάπως βεβιασμένα. Οι συνεργασίες είναι φτωχότερες από ότι μας έχουν συνηθίσει (με εξαίρεση τον Mark Lanegan, μεταξύ και μερικών άλλων).
Ίσως να φταίει ο ενθουσιασμός του "War Stories", που δύσκολα ξεπερνιέται, ίσως να φταίει και κάτι άλλο το οποίο δεν μπορώ να περιγράψω ακριβώς, πάντως κάτι δεν μου κολλάει καλά σε αυτό το άλμπουμ. Το σίγουρο είναι ότι θα μπορούσαν και καλύτερα. Αυτό που μας μένει τώρα είναι να δούμε και την live παρουσίασή του στο φετινό Eject, για να μπορέσουμε να κρίνουμε με σιγουριά. Προς το παρόν παραμένουμε στην ζεστασιά που προσφέρουν κομμάτια σαν τα "Follow Me Down", "Falling Stars", "Natural Selection", "The Answer", "Ever Rest" και "Another Day Out".

Βαθμολογία: 6/10

CRYSTAL CASTLES-Crystal CastlesΙΙ

''Αγαπημένε μου nu,

έπρεπε να φύγω για την Κίνα.Δεν γινόταν αλλιώς.Με κυνηγούσε ολόκληρο FBI,CIA,ο σερίφης που με είχε εντοπίσει,τότε με τους Spoon.Δεν θυμάσαι,έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που τα λέγαμε εμείς οι δύο.Έφυγα αθόρυβα,χωρίς να σε αποχαιρετήσω,δεν ήθελα ούτε εσύ να ξέρεις που πηγαίνω,έτσι με είχε συμβουλέψει ο καθηγητής-μαφία όταν τα εγκλήματα μου άρχισαν να παίρνουν διαστάσεις,είχαν ξεφύγει από τον έλεγχό μου,δεν γινόταν να κρύβομαι άλλο,κάποια στιγμή θα με βρίσκανε εκείνοι.Μετά την πολυπαιδευμένη βάφτιση,που είχα αναλάβει,για να μπορέσω να σβήσω τις αμαρτίες μου,έτσι μου είχε πει ο Echo,ζω σε έναν ποταμό.Ακόμα δεν μπορώ να αποκαλύψω το ακριβές σημείο όπου μένω,φοβάμαι μη με βρει o Ethan.Τα ουρλιαχτά της Alice,διάβασα,πως έμειναν στην ιστορία,δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορέσουν να ξεχάσουν εκεί έξω τον άδικο χαμό της.Άδικος...για να ακριβολογώ,καθόλου άδικος,έπεσε πάνω μου με τόση δύναμη και εκπυρσοκρότησε το Baby Eagle μου.

Gorillaz - Plastic Beach

Κατέφθασε και το πολυαναμενόμενο για πολλούς νέο άλμπουμ των Gorillaz . Το follow up του πολύ καλού Demon Days , περιέχει ενδιαφέρουσες συνεργασίες , οπτικά τουλάχιστον , με μεγάλα ονόματα όπως οι Snoop Dogg, Kano, Mos Def,Νational Orchestra For Arabic Music, De La Soul, Gruff Rhys, Hypnotic Brass Ensemble, Mark E. Smith (Fall), Little Dragon, Lou Reed, Bobby Womack, Mick Jones (Clash)και Paul Simonon. Κατά πόσο όμως , θα δικαιώσει την προσμονή των οπαδών τους;

Αρχικά θα σταθώ αποκλειστικά στο ηχητικό περιεχόμενο , γιατί πέρα από το ότι είναι αυτό που προέχει , ουδέποτε κιόλας με ενδιέφεραν τα κινούμενα σχέδια στη μουσική. Σε αυτό το άλμπουμ οι Gorillaz έβαλαν στην άκρη εν μέρη τις ελκυστικές πιασάρικες μελωδίες που τους χαρακτήριζαν στα προηγούμενα δύο άλμπουμ τους και ουσιαστικά έφεραν μπροστά τα beats , drum machines, synths και σε κάποιες περιπτώσεις τα πνευστά.

XIU XIU-Dear God , I Hate Myself

Dear God , I Hate Myself…Κάθομαι και τρώω αμύγδαλα , δηλώνω πως έχω έμπνευση κουλουριασμένη σε μια πολυθρόνα με τις πιτζάμες μου . Σήμερα έκανα μια επίσκεψη στη θάλασσα , περπάτησα , γέμησαν τα παππούτσια μου άμμο , με βγάλανε φωτογραφίες , απαθανατίστηκε η στιγμή , δεν ξέρω ..σχεδόν..μου άρεσε... Μου έδωσε μια αίσθηση ελευθερίας .Πάντα πίστευα πως η θάλασσα κάτω από ένα μουντό ουρανό αγαπιέται εύκολα . Δεν έφτασα και σε τέτοιο συναισθηματικό επίπεδο , είπαμε , ένιωσα καλά όμως , περίεργο... Σήμερα άκουσα την επερχόμενη κυκλοφορία των Xiu Xiu , μάλλον όλη μέρα , με διάλειμμα τη θάλασσα ...αυτό άκουγα . Chocolate Makes You Happy…Τον τελευταίο καιρό και η σοκολάτα με κάνει να νιώθω καλά . Ποτέ δεν της είχα αδυναμία επίσης , τώρα μου δίνει ένα αίσθημα εξάρτησης . Κακό αυτό .

PORTISHEAD-Chase The Tear (NEW!)

chase the tear

αρκετά χορέψαμε.....

Pyramiddd - Jupiter (ΕP)

Starfucker λεγόντουσαν και το γύρισαν σε Pyramiddd, δεν είναι άσχημο είναι απλά πολύπλοκο.Τι να σημαίνουν άραγε αυτά τα τρία ddd...?Πάντα μου άρεσαν τα συγκροτηματάκια που προσπαθούσαν δημιουργήσουν ένα μύθο γύρω από το όνομα τους ακόμα και από την αρχή της πορείας τους ή τουλάχιστον μου άρεσε να τρέφω τη ρομαντική σκέψη ότι πρόκειται για έναν μύθο και όχι για μια βλακεία στο εγκέφαλο κάποιου, όποιου.Για να είμαι ειλικρινής το εξώφυλλο γουστάρισα πιο πολύ και τον άκουσα.Μέσα από το σκοτάδι να βγαίνουν ακτίνες χρωμάτων, όχι σαν αυτό το βρώμικο λαδωμένο φως δωματίου που αφαιρείται από τις λάμπες.Ακτίνες χρωμάτων που γεμίζουν το χώρο και του δίνουν μία ψευδαίσθηση του αβαθούς, όχι σαν όταν ανάβεις το φως του δωματιού που συνειδητοποιείς ότι οι δυνατότητες σου περιορίζονται μέσα σε ένα τέσσερις τοίχους.Ακτίνες χρωμάτων που δεν καταλαβαίνεις ποια είναι η πραγματική τους ρότα, σε πλησιάζουν ή έχουν πορεία προς τα πάνω....?, όχι σαν τo φώς που ξέρεις απο εμπειρία πλέον πως θα εξαπλώσει τη φωτεινή ενέργεια του.

FUCK BUTTONS - Tarot Sport

Μόλις ένας χρόνος πέρασε από το συμπαθητικό "Street Horrrsing" και οι Fuck Buttons επέστρεψαν με τρελά κέφια βομβαρδίζοντας τα αυτιά μας με ένα νέο τους πείραμα. Το "Tarot Sport" είναι ένα από αυτά τα άλμπουμ που κολλάς άσχημα και με την μια. Σκάλες ανώτερο από το περσινό τους "Street Horrrsing", ρυθμίζοντας τις κονσόλες τους έτσι ώστε να τρυπήσουν με ηχητικά τρυπάνια το μυαλό μας χαριζοντάς μας μια ηλεκτρονική βόλτα μέσα στο τριπάτο roller-coaster τους.
Το πρώτο sound-scape ανοίγει με τους καλύτερους οιωνούς και φέρει τον εύστοχο τίτλο "Surf Solar". Από το πρώτο άκουσμα κατάλαβα ότι κάτι καλό συμβαίνει εδώ. To industrial noise σκάψιμο ενός μηχανικού τυφλοπόντικα με το όνομα "Rough Steez" τσιτώνει τις αισθήσεις και το μόνο που θες είναι να ακούσεις την επόμενη έκπληξη. Και αυτή έρχεται με το πιο χαλαρωτικό και μεθυστικό "The Lisbon Maru". Σαν να ταξιδεύεις τον γαλαξία μέσω κβαντικών αλμάτων. Και σκάνε από το πουθενά οι "Olympians" σε πιο up-tempo διάθεση δίνοντας παραπάνω ώθηση στο τρενάκι. Σειρά έχει η παράνοια του "Phantom Limb" προετοιμάζοντας το έδαφος για το "Space Mountain". Άλλος ένας εύστοχος τίτλος για ένα ακόμα opiated sound-scape. Τα κβαντικά άλματα συνεχίζονται ώσπου να βρεθούμε στον τελευταίο προορισμό. Τελευταία στάση το εκπληκτικό "Flight Of The Feathered Serpent". Καλειδοσκοπικές εικόνες περνούν γρήγορα από μπροστά σου σε αυτό το interstellar overdrive.
Η βόλτα στο κβαντικό roller-coaster των Fuck Buttons έλαβε τέλος. Πρέπει να κατέβω αλλά δεν θέλω. Επιχειρώ δεύτερη βόλτα στο καπάκι. Όταν κατέβηκα ήμουν αρκετά ζαλισμένος ώστε να επιχειρήσω ακόμα μια. Δεν άντεξα όμως στο να μην παρασυρθώ ξανά.
I’ve jumped way beyond the Red Line into uncharted space. Frack Me!

Βαθμολογία: 8,5/10

Duchess Says - Begging The Three T's (EP)

Η τετράδα από το Montreal με αρχηγό τη Δούκισσα (Annie-Claude) μας επισκέπτονται μετά από ένα χρόνο για να ξαναπαίξουμε μία εναλλακτική, πιο indie, πιο ηλεκτρονική, πιο punk version του παιχνιδιού Uncle Sam says, αλλά αυτη τη φορά Duchess Says και όταν η Δούκισσα μιλάει...το κάνεις.

Έτσι λοιπόν η δούκισσα λέει Black Flag (ίσως το πιο αγχωλυτικό τραγούδι για φέτος) και όταν ακούγεται το dancing on my knees, dancing on my knees... όλοι συνεπαρμένοι σκληρίζουν και χοροπηδάνε.Μέχρι και σε σεμινάρια αντιστρές χρησιμοποιείται.

Το δεύτερο κομμάτι Ccut Up ξεκινάει και για 45sec αγγίζει την πιο slow κατάσταση του EP αλλά για τα υπόλοιπα 3.22min το mixture κιθάρας, drums και electrosynth σε κοπανάει σε όλο το κορμί με πολύ noise.To λιγότερο ενδιαφέρον τραγούδι είναι το Rabies(baby's got the) που το μόνο που το διακρίνει είναι ένας ακατάπαυστος διαρκής συγχρονισμός δυναμικών ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών riffs και φυσικά των φωνητικών της duchess.

To EP κλείνει με το I've Got The Flu και εγώ αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να μη την αρπάξεις ρε δούκισσα έτσι όπως χοροπηδάς και κυλιέσαι στα πατώματα?Το κομμάτι θυμίζει κάτι από The Kills συνοδευόμενο από ένα βαρύ ηλεκτρονικό τέμπο.

Το dancepunk είναι μία νέα τάση στη μουσική, κάντε λοιπόν μία προσπάθεια να το ακούσετε.Η ευκολία και το flow του ήχου μπορεί να σας συνεπάρει και τελικά να το συμπαθήσετε.

Σίγουρα η κλασσική περίπτωση μπάντας που αγαπάς ή μισείς επιτόπου και αναλόγως κράζεις αυτόν που στην πρότεινε.

Βαθμολογία........7/10

Soulsavers - Broken

Οι Soulsavers επιστρέφουν με την τρίτη τους δισκογραφική μετά το προ διετίας άλμπουμ τους "It's Not How Far You Fall, It's the Way You Land". Και σε αυτό το άλμπουμ συμμετέχει στο μεγαλύτερο μέρος των κομματιών ο Mark Lanegan . Πέρα όμως από τον frontman των Screaming Trees ,ο οποίος και εδώ αποδίδει τα μέγιστα, συμμετέχουν και οι Bonnie "Prince" Billy (Will Oldham), Gibby Haynes (Butthole Surfers), Richard Hawley,Jason Pierce (Spiritualized) και ο πανταχού παρών τελευταία Mike Patton.
Το Βroken θεωρώ είναι και το καλύτερο άλμπουμ του ντουέτου των Soulsavers. Το άλμπουμ ξεκινάει με το ενδιαφέρον instumental θεματάκι "Seventh Proof" και συνεχίζει δυνατά με ψυχεδελικές κιθάρες και τα γνωστά υπέροχα βραχνά, βαθιά φωνητικά του Lanegan στο highlight "Death Bells". Ακολουθεί η πρώτη συνεύρεση δισκογραφικά ,του Mark Lanegan με Mike Patton στο Unbalanced Pieces . Ο Patton εδώ έχει αναλάβει τα δεύτερα φωνητικά σε ένα κομμάτι που ταλαντεύευται σε κάτι μεταξύ soul και blues . Στη συνέχεια περνάμε στο "Some Misunderstanding" το οποίο κάλλιστα θα μπορούσε να είναι σε κάποιο από τα σόλο άλμπουμ του Lanegan και μελλοντικά σίγουρα σε κάποια best of συλλογή του , όπως και το πιο soul "All the way down" ,με τα χαρακτηριστικά γυναικεία φωνητικά στο background , θα έλεγε κανείς ότι είναι το νέο "Revival" του "Broken". Επόμενο highlight το "Rollin Sky" ένα ψυχεδελικό , στοιχειωμένο eletronica κομμάτι όπου συμμετέχει και η Red Ghost.

Επειδή όμως ,τα πολλά λόγια είναι φτώχια , το "Broken" είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που έχω ακούσει φέτος και ήδη μπαίνει στη λίστα μου με τα καλύτερα της χρονιάς!!

8.5/10

WE FELL TO EARTH-We Fell To Earth

Richard File-UNKLE

Wendy Rae Fowler-QOTSA- Eagles of Death Metal

Rancho De La Luna

High Dessert

California

Πόσο άσχημο μπορεί να είναι ένα τέτοιο ραντεβουδάκι ?
Κατέληξε σε απίθανο ζευγάρι.

We Fell To Earth.

Κάνανε και 9 παιδιά :

Spin This Town

Lights Out

Sovereigner

The Double

Burn Away

Το πιο ταλαντούχο ήταν το έκτο τους :

Careful What You Wish For...

και μετά γεννήθηκαν άλλα 3

Sun Shadow

Lost In Flames

Undone

Ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα .

Είναι ψέμα.

7.9/10