AMANDA BROWN VS ZOLA JESUS

Η πρώτη των Pocahaunted, η δεύτερη παίζει μπάλα μόνη της.Χιππιό vs Πλάσμα του Σκότους.Αmanda vs Zola.Αν κάποιος γνωρίζει καλά τις αναρτήσεις μου ξέρει ήδη ποια έχει κερδίσει.Αλλά ας κρατήσω την έκπληξη για το τέλος.Σιχαίνομαι απίστευτα τους χίππιδες, λυπάμαι για εσάς όλους τους άπλυτους εκεί έξω, που θα σας στεναχωρήσω, αλλά πρέπει να σας ενημερώσω πως, εν έτη 2010, οι τζίβες ΔΕΝ είναι γοητευτικές.Κουρευτείτε μπας και βρείτε καμιά γκόμενα της προκοπής, βγάλτε την ρεγκιά από πάνω σας, είναι άκρως αντιαισθητική…Είναι, όμως;Τώρα που το σκέφτομαι εγώ μεγάλωσα και όχι εκείνοι.Εγώ κυρίλλεψα και όχι εκείνοι.Εγώ φλώρεψα και όχι εκείνοι.Τώρα θα μου πείτε η γκοθιά είναι πιο in;Δεν είναι παλιοαισθητική που έχει πεθάνει εδώ και χρόνια;;;;;Συμφωνώ…εν μέρη.Μια γκόμενα γκόθικ παραμένει κάβα.Μια γκόμενα χίππισα ποτέ.Αν , δηλαδή, μου βάζανε να επιλέξω σίγουρα θα κρατούσα τα μαύρα, το κατακόκκινο κραγιόν, πίρσινγκ τα σιχαίνομαι, μαύρα μαλλιά, και μυστήρια ασπρίλα.Για κάτσε…Έτσι δεν είμαι τώρα;Μα φυσικά και είμαι έτσι, κάποιες φορές.Μεγάλωσα με σκοταδούρες ενώ οι φίλοι μου πίνανε μπάφους ακούγοντας απαίσιους, χαρούμενους ήχους, στην μελωδία τους και μόνο γέμιζα σπυράκια, ποτέ δεν την είχα με τους τζιβωτούς και τον τρόπο διασκέδασής τους, ακόμα και αν κάποιες φορές απολάμβανα τα after στο ‘’Read Sea’’, πιστεύοντας πως έχω πάρει ψυχεδελικά ναρκωτικά αφού το βλέμμα μου είχε κολλήσει,μαύρο, κίτρινο, κόκκινο, πράσινο, μαύρο, κόκκινο, κίτρινο, πράσινο, μαύρο, μαύρο, μαύρο….Πάντα γούσταρα το μαύρο, στα πάντα.Περάσανε τόσα χρόνια από τις εποχές που περιγράφω και όντως είναι η πρώτη φορά που το συνειδητοποιώ πως…μαλάκα…περάσανε τα χρόνια….Για εμάς, όμως, όχι….

Γιατί ανήκουμε στην σκοτεινή πλευρά, είμαστε μέλη αυτής της οικογένειας, της κάτασπρης, που προσπαθεί να πάρει μαζί της οτιδήποτε ζωντανό, να κλέψει λίγο ακόμα, άλλο λίγο, αυτή την γαμημένη ζωντάνια των χίππιδων, που γουστάρει τα καλοκαίρια, την βρίσκει να μεθοκοπάει αράζοντας στις παραλίες, τι σκατά προσφέρει ο ήλιος και αυτή η χαλαρότητα για να είναι καλύτερο ένα καλοκαίρι;Μόνο σε εμένα φαίνεται ό,τι πιο καταθλιπτικό να μου καίει τα μάτια ο καλοκαιρινός ήλιος;Και αν κάτσεις στην Αθήνα τον Αύγουστο όλοι λένε:''αχ, τι καλά, άδεια η πόλη!!!!'', για να δικαιολογήσουν και εκείνοι ένα μέρος της κατάθλιψης που βρίσκονται εδώ.Είναι χάλια,γιαυτό δεν κάθομαι ΠΟΤΕ εδώ Αύγουστο.Και ακόμα πιο καταθλιπτικό, μου φαίνεται, να κάνω διακοπές και εκεί που ξαφνικά ξημερώνει να σκάει από τα ηχεία του αυτοκινήτου μια μελωδία που να μου θυμίζει χειμώνες που γαμούσανε......Αρχίδια, η εποχή του χρόνου είναι μία.Χειμώνας.Εκεί βρίσκεται η μαγεία και η δική μου ζωντάνια, η δική μας ρε, των creatures of the night, των υποχθόνιων τεράτων, που πάντα κατηγορούμαστε για τις αμαρτίες μας, περνώντας αιώνες στο ίδιο, γαμημένο, σώμα, που δεν έχουμε το δικαίωμα για τρυφερότητες και λουλούδια και λοβ φορ ολ, που το ''αγάπη ρε μουνιά'' αντικαταστάθηκε από το ''φακ λοβ'', χορεύοντας ένα βράδυ υπό τους ήχους του ''Bloodflowers'', ναι, των κλασσικών Cure, που δίνει δύο όψεις στα ίδια ακριβώς λόγια, πόσο γάματα δύσκολη είναι μια τέτοια σύνδεση μεταξύ αυτών των δύο;Γιατί η Amanda έχει τρελό σκοτεινό υπόβαθρο, ενώνοντας τον ήλιο με το σκοτάδι, γιατί τα γυαλιά ηλίου σχεδιάστηκαν για εμάς, εσείς λουστείτε τις ακτίνες του που τόοοοσο πολύ τις γουστάρετε.Κάποια στιγμή είχα γράψει εδώ ένα κείμενο και είχα κατηγορηθεί για dramaqueenισμό, σχολιάζοντας μια ταινία, προσπαθώντας να εξηγήσω πως μου είχε φανεί η πρώτη δουλειά της Zola.Κέρδισες, έφερες το απόλυτο σκοτεινό αριστούργημα μέσα στην καλύτερη εποχή του χρόνου της, δέχτηκες τις καλλιτεχνικές της προτιμήσεις αλλά οι κραυγές σου θα αντηχούν στα αυτιά της, κάθε καλοκαιρινό βράδυ, που θα στριφογυρνάει στο κρεββάτι της, ψαχουλεύοντας.... ανάμεσα στα όνειρά της….να βρει το........... αντηλιακό ….

AMANDA VS ZOLA = LA VAMPIRES & ZOLA JESUS= 0-1 = -1

10/10